Bankablaðið - 01.12.1938, Page 48

120
BANKABLAÐIÐ
Til gamans
Ung stúlka kom í banka með ávís-
un, er hún vildi fá borgaða út. Gjald-
kerinn bað stúlkuna að framselja á-
vísunina. Stúlkan vissi ekki hvað það
var. Gjaldkerinn vildi leiðbeina stúlk-
unni, og sagði henni að skrifa aftan
á ávísunina nafn sitt á sama hátt og
hún væri vön að skrifa undir sendibréf.
Stúlkan ritaði vandlega á ávísunina:
„Þín elskulega Stína“.
Gömul kona, er hafði beðið nokkuð
lengi eftir afgreiðslu í banka, gerðist
all-óróleg og hreytti út úr sér: „Þetta
er meiri afgreiðslan“.
Manni einum, er var nærstaddur
varð litið um salinn og sagði: „Já,
hún er stór“.
Andrés og Friðrik voru nábúar.
Andrés var Skoti, en Friðrik Gyðing-
ur. Þeir bjuggu báðir við sömu götu
á fjórðu hæð, andspænis hvor öðrum.
Kona Andrésar var gengin til
hvílu en Andrés gekk um gólf í svefn-
herberginu og var þungt hugsandi.
„Hvað gengur að þér, vinur minn,
hví kemurðu ekki að hátta?“
„Ég get það ekki“, sagði Andrés.
„Ég skulda Friðrik þúsund krónur.
Á morgun er gjalddagi og ég hefi
engan eyri til að borga með“.
„Vertu rólegur“, sagði konan, þaut
upp úr rúminu út að glugga og opn-
aði. Hún hrópaði hástöfum: „Friðrik,
Friðrik!“
Friðrik kom út í gluggann hinum
megin við götuna.
„Maðurinn minn skuldar þér þús-
und krónur og á að borga þær á