Útvarpstíðindi - 11.10.1948, Blaðsíða 11

ÚTVARPSTÍÐINDI
371
Nú er genginn Barmer blíður
blessuð veri minning hans.
En aftur fenginn öllum stríður
ættarberi syndugs manns.
Maður var nefndur Stígur Þór-
arinsson, bróðir Þorláks prests á
Ósi, en Stígur þótti ekki stíga í
vitið og vera latur. Er hann var
háseti og réri móti Björgu, kvað
hún þessa bráðskemmtilegu vísu:
Róðu betur kær minn kall
kenndu ekki í brjóst um sjóinn
harðara taktu herðafall
hann er á morgun gróinn.
Um þann sama Stíg yrkir hún
öðru sinni:
Stattu nú við Stígur minn
stórar eru fréttir.
Skoðaðu hvernin skelmirinn
skitið hefur á sokkinn þinn.
Eitt sinn gisti Björg hjá þessum
sama Stíg, sofnaði hún þá um kvöld-
ið í rökkrinu, en er hún reis upp,
kvað hún þetta stórmerkilega kvæði:
Heyrðirðu hvellinn Stígur
hlunkar magnlega í fjörunum.
Báturinn bráðamígur,
brotinn er hann af skörunum.
Heyrast má
hryggðarefni
hálsi frá
gengur stefni
Brúnku hjá.
Þetta sama kvöld fórst bátur í
sjóinn með mönnum, og var haldið
þeim hefði borizt á í hríðinni á
blindskeri því, sem Brúnka er kallað.
Björg gáði eitt sinn til veðurs,
syrti þá að með hríð og var hún
spurð, hvernig henni litist veðrið.
Hún svaraði — og varð ekki að
vandræðúm:
Hyllir valla Hrútkoll
hangir við tangann sá drangi,
gustar vestan grimmt frost,
goluna þolir hans bolur,
aftur steypist um skip
ísinn í flísum, því lýsi ég.
Fellur illa faldaþöll
flóann að róa því sóast
burðirnir brúðar
bera þær prúðar
limina lúða
á ljóninu súða
og öldungis gaddfrosinn allan
sinn skrúða.
Um brimið í Fjörðum, norður af
Látraströnd, yrkir hún:
Orgai’ brim í björgum
bresta ölduhestar
stapar standa tæpir
steinar margir kveina.
Þoka úr þessu rýkur
þjóð ei spáir góðu.
Halda sumir höldar
hríð á eftir ríði.
Og enn yrkir Björg um Firði:
Fagurt er í Fjörðum
þá frelsarinn gerir veðrið blítt,
Jieyið gi'ænt í görðum,
grös og heilagfiski nýtt,
en þá veturinn að þeim tekst
að sveigja,
stað ég engan verri veit
í veraldarreit,
menn og dýr þá deyja.