Árdís - 01.01.1938, Blaðsíða 20

hœgt að I)úast við óhlutdrægni í garð hinnar sigruðu þjóðar. Hversu
l»etra helði það ekki verið að sýna meira umburðarlyndi og bræðra-
þel. “Elskið óvini yðar; blessið þá, sem yður bölva” — sagði Jesús,
en við dæmdum í bræði og sá dómur er nú að koma niður á okkur
sjálfum.
Sumir vilja halda því fram að Hitler sé valdur að ófriðarhylgj-
unum sem lalla yfir Evrópu í dag. En er ekki kominn tími til þess
fyrir okkur að sjá “bjálkann i okkar eigin auga.” Hver á sök á
Hitler? Heinrich Bruening, fyrverandi ráðgjafi eða kanzlari Þýzka-
lands fullyrti í samtali við Beverley Baxter að hægt hefði verið að
mynda lýðræði á Þýzkalandi, ef þeir hefði fengið uppörfun eða
stuðning frá Bretlandi og Frakklandi, en sá stuðningur lekst ekki. Þá
kom Hitler, sem hatar lýðræði, fordæmir manngæzku og fyrirlítur
einstaklingsfrelsi. Hann er innblásinn af prússneskum einveldis-
anda og setur hervaldið í staðinn fyrir lýðræðið. Stríðið hefir mótað
iíf hans, kent honum umburðarleysi, eitrað hugsun hans og sýnt
honum hvernig hægt var að notfæra hinar skaðlegu áróðursaðferðir
sér og þjóð sinni í vil. Hann hrekur magnleysið sem hefir lagst á
j)jóðina, geíur henni nýjar vonir, nýjan mátt og knýr hana til fram-
kvæmda. En hugsanir hans eru sýktar af stríðs- og valdafýkn og
friður kemst ekki að.
En hvílir öll ábyrgð friðar og ófriðar á bræðrum okkar og systr-
um yfir í Evrópu? Erum við svo stödd, jafnvel hér í Manitoba, að
óhætt sé fyrir okkur að kasta steinum á misgerðir þeirra, eða erum
við einnig í “glerhúsum”, sem gerir steinkast hættulegan leik?
Hölum við gert skyldu okkar sem kristið fólk og hlynt að friðar-
hugsjóninni af alhuga? Mér dettur í hug skólabækur, sem gefnar
voru út rétt eftir stríðið, til notkunar við barnaskóla Manitoba. Þær
fluttu tvennskonar sögur frá styrjöldinni, sögur um hryðjuverk
óvinahersins, og sögur um hetjuskap og drengskap bandamanna.
Vrar ekki verið að innræta óvild og hatur í hug og hjarta barnanna,
jiegar jiau voru móttækilegust fyrir þess konar áhrifum.. Getur
slíkt haft nokkuð gott í för með sér? Var sorgum þeirra sem mist
höfðu ástvini á vígvellinum nokkur fróun i sliku? Var hinum
íötluðu og farlama, afturkomnu hermönnum nokkuð Iéttari byrði
lífsins þó að þeir vissu að verið væri að stuðla að annari og stærri
styrjöld? Eg held við getum aldrei vænst friðar ineðal jarðarbúa á
meðan öll sök af upptökum ófriðar er kend mótherjunum. Þær
jjjóðir, sem eiga í ófriði eru allar meira eða ininna sekar um friðar-
rof, og ættu því að standa reikningsskap af gerðum sínum.
í vetur sem leið sá eg hliðstæðar myndir, sem notaðar voru
á stríðsárunum sem áróður. Aðrar voru teknar úr blaði á Frakk-
landi og sýndu hin átakanlegustu hryðjuverk lramin af Þjóðverjum
á varnarlausu fólki. Hinar voru úr þýzku blaði og sýndu samslags
vérk framin af Frökkum. Ritstjóri blaðsins “Look” segir að mynd-
irnar hafi verið rannsakaðar og hafi jiá komið í ljós að þær hafi
18