Árdís - 01.01.1954, Side 53

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
51
Hvítir göngustafir
Eftir INGIBJÖRGU J. ÖLAFSSON
Þessa síðustu daga hef ég verið að líta yfir tímarit, sem nefnist
The CCB Outlook, er skýrir frá, að nokkru, félagssamtökum á
meðal blindra í hinum ýmsu fylkjum Canada. Það er fræðandi og
hrífandi að kynna sér störf þessara félaga eftir því sem ársskýrslur
þeirra sína. Tek ég hér ofurlítið sýnishorn af því, sem þar er að
finna:
í Ontario-fylki í bænum St. Catherines er félag, er nefnist “The
Shining Hour Club,” er var stofnað fyrir 10 árum af 7 blindum
konum. Nú er meðlimatalan 35 — alt konur, er mist hafa sjónina.
Á hverju ári sendir þetta félag jólagjafir til blindra barna í
Trinidad. Þar að auki hefur það gefið á annað þúsund dali þessi
tíu ár til líknarstarfs. — í sama fylki er annað félag, er saman-
stendur af 120 meðlimum. Á þessu síðasta ári sýndi það sjónleik í
tveimur þáttum; allir þátttakendur voru blindir. Mikið hrós fengu
þeir fyrir hve vel þeir leystu hlutverk sín af hendi.
Frá Hamilton er skrifað: „Það var glatt á hjalla í samkomuhúsi
Canadian National Insiiiute of ihe Blind þann 17. desember síðastl.
275 blindir voru boðnir þangað ásamt vinum sínum til jóla-
veizlu. Að máltíðinni afstaðinni fór fram skemtiskrá. Syo kom
Santi-Klaus með gjafir fyrir alla og sælgæti fyrir blindu börnin.
Samkomunni lauk með því að allir sungu jólasálma“.
í öllum fylkjum eru hjálparfélög fyrir hina blindu; gefur hvert
félag stutt yfirlit yfir starfsemi ársins í líkum anda og jólaveizlan í
Hamilton. Það er holt að fylgjast með þessum nýju straumum og
holt að muna þetta, þegar maður heyrir talað um að heimurinn sé
altaf að versna.
Ég set hér með þýðingu á stuttri ritgjörð úr áminstu riti.
Höfundurinn er blindur og óskar eftir að nafn síns sé ekki getið.
☆ ☆ ☆ ☆
„í Canada er ein vika ársins nefnd “National White Cane Week“,
þá er fólk mint á ýmsar skyldur við þá, sem sjónina hafa mist að
miklu eða öllu leyti. Ég tala sem einn úr þeirra hóp og vildi segja,