Morgunblaðið - 23.04.2009, Blaðsíða 35

Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. APRÍL 2009
Í dag kveð ég þig
með miklum söknuði,
elsku amma mín. Þú
hafðir það af að verða 95 ára og hef-
ur aldeilis upplifað tímana tvenna.
Minningarnar um þig eru ótæm-
andi allt frá því að fara með þér í
bæinn með strætó, spila saman við
eldhúsborðið eða hlusta á sögur frá
því þú varst lítil og gæða okkur á
gómsætum pönnsum.
Vinnusemi og auðmýkt einkenndi
þig og þú varst ávallt boðin og búin
til að gera allt fyrir okkur sem þér
þótti vænt um en aldrei mátti neitt
„hafa fyrir þér“ eins og þú kallaðir
það. Ekkert verkefni reyndist þér
um megn og varstu bæði dugleg við
að prjóna og sauma ásamt því að
halda heimilinu þínu almennt vel við.
Alla tíð varstu svo vel með á nót-
unum og skeyttir engu um hvort það
voru minningar úr æsku þinni eða
nýjustu fréttirnar af vinum og
vandamönnum. Þú vissir upp á hár
hvað var að frétta af öllum og fylgd-
ist með fólkinu þínu af miklum
áhuga.
Þú spurðir mikið út í ballettinn
hjá Agöthu og hrósaðir mér oft fyrir
það hvað hún væri dugleg og falleg
og það er okkur báðum mikils virði.
Orð fá því ekki lýst hversu þakk-
lát ég er fyrir að hafa fengið að
kynnast þér svona vel og seinustu ár
að hafa getað séð þig upp á hvern
einasta dag er mér ómetanlegt og
einnig það að Agatha hafi fengið að
þekkja langömmu sína svona vel.
Ég vissi að þú værir tilbúin að
fara, bæði þegar ég sat hjá þér ein
um daginn og þú sagðir: Líði þér
alltaf sem best, elsku barn og Guð
blessi þig og alla í þínu lífi, og svo
aftur nokkrum dögum seinna þegar
við systkinin vorum hjá þér baðstu
Guð að blessa okkur.
Það er samt svo sárt að sjá á eftir
þér en ég verð að hugga mig við að
þú sért búin að fá hvíld sem þú varst
farin að þrá og sért komin á betri
stað með fólkinu sem þú hafðir
misst.
Guð varðveiti þig, elsku amma, og
minning þín lifir í huga og hjörtum
okkar.
Takk fyrir allt.
Irena Dögg McCabe.
Elsku besta amma mín, það er
óendanlega sárt að setjast niður og
skrifa þessi orð. Þú áttir og átt alltaf
stóran hluta af mínu hjarta. Það er
samt svo óraunverulegt að þú sért
búin að kveðja okkur og farin til
allra þeirra sem þú hefur saknað svo
lengi. Stundirnar sem við áttum
saman voru svo margar og skemmti-
legar og þolinmæðin sem þú hafðir í
minn garð þegar ég var lítill ormur
var ótrúleg. Þú varst alltaf tilbúin að
setjast niður með mér og spila við
mig, segja mér ævintýrasögur og
óteljandi sögur úr sveitinni frá því
þú varst lítil.
Þú varst alltaf hörkudugleg og
vinnusöm og lést allt og alla ganga
fram yfir þig sjálfa og passaðir alltaf
að allir hefðu allt sem þeir þurftu en
aldrei mátti neinn hafa neitt fyrir
þér. Þú varst mikil handavinnukona
og kunnir bókstaflega allt. Þú kunn-
ir líka ráð við öllu sem maður gat
staðið frammi fyrir og varst alltaf
tilbúin að hjálpa.
Þú hafðir alltaf svo mikinn áhuga
á öllu sem gerðist í kringum mig og
spurðir mig alltaf mikið út í hvað
væri að gerast hjá mér. Þegar ég
var á fullu í golfinu og handbolt-
anum þá vildir þú alltaf fá fréttir
hvernig hefði gengið og gladdist
með mér þegar vel gekk. Þú varst
líka alltaf að spyrjast fyrir hvernig
Ingibjörg Jónsdóttir
✝ Ingibjörg Jóns-dóttir fæddist 31.
mars 1914 í Tungu-
koti í Kirkjuhvamms-
hreppi í V-Húna-
vatnssýslu. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Grund 5. apríl sl.
Útför Ingibjargar
fór fram frá Lang-
holtskirkju 17. apríl
sl.
gengi í skólanum og
þegar Rakel litla kom
í heiminn fylgdist þú
ekki síður með henni
en hún hélt alltaf mik-
ið upp á þig og fannst
æðislegt þegar við
löbbuðum saman til
langömmu, þó svo að
hún komi líklega ekki
til með að muna mikið
þá mun ég sjá til þess
að hún fái að heyra
sögur um hana lang-
ömmu og muni hversu
æðisleg hún var.
Mér finnst ég svo heppin að hafa
fengið að alast upp með þér þar sem
við bjuggum lengi vel saman eða í
nágrenni hvor við aðra og að hafa
fengið að eiga með þér þessi 25 ár.
Þú kenndir mér svo margt og varst
alltaf uppfull af æðruleysi og fyr-
irhyggju.
Þú gekkst í gegnum marga erfiða
tíma og nú síðast þegar Jónína
frænka dó. En það var þá sem fór að
halla undan fæti hjá þér og þér
fannst þinn tími vera kominn.
Nokkrum dögum áður en þú kvadd-
ir tókstu okkur systkinin tali og
reyndir að hughreysta okkur og
kvaddir okkur svo fallega, þessum
degi og þessari kveðju mun ég aldrei
gleyma.
Eftir sitja í hjarta mínu margar
minningar um yndislega og frábæra
konu sem verður alltaf sárt saknað.
Takk fyrir allt og Guð geymi þig,
elsku amma mín. Ég elska þig.
Þín
Ingibjörg (Inga).
Elsku hjartans amma mín!
Allir vilja verða gamlir en enginn
vera það, segir máltækið. Það tók
þig tímana tvenna að verða „gömul“
ef svo má komast að orði. Ég er ekki
búin að gleyma því þegar þú lagðir á
þig ferðalag vestur á firði seint um
haust til að passa Birtu Sif sem þá
var tæplega þriggja ára á meðan ég
fór á fæðingardeildina á Ísafirði.
Þessi vetur var mjög snjóþungur og
veðrasamur. Þegar ég kom heim
með nýja barnið, var búið að vera
rafmagnslaust á Kirkjubóli í marga
daga. En þú kunnir að bjarga
mannslífum og dóst ekki ráðalaus.
Klæddir Birtu í 4 buxur og þig í 3
kápur til að halda hita. Þetta var
haustið 1988 og þá varstu orðin 74
ára, og ég mátti ekki fyrir nokkurn
mun frétta að ástandið væri svona
heima.
Þú varst móðir, kona, meyja í
orðsins fyllstu merkingu. Hvunn-
dagshetja og baráttukona sem
margir hefðu mátt taka til fyrir-
myndar. Þú gast ekki orða bundist
þegar verkalýðsbaráttuna bar á
góma, steyttir hnefana hátt og
brýndir raustina. Það fór þér ekki
vel að sitja auðum höndum. Þú varst
iðin og duglegri en nokkur annar,
ósérhlífin og fórnfús. Þú varst tilbú-
in að vaða eld og brennistein fyrir
okkur krakkana og máttir hvergi
aumt sjá. Þess vegna var iðulega
þröng á þingi í Álfheimum 3 enda
alltaf opnar dyr og opinn faðmur.
Ósjaldan gisti þar venslafólk utan af
landi og alla tíð, frá fyrsta degi,
varstu að annast eitthvert af ömmu-
börnunum. Þegar orkan var að
trylla okkur krakkana, gastu virkjað
okkur í öllu mögulegu og ómögu-
legu. Alltaf gastu fundið eitthvað
uppbyggilegt að gera.
Þú göfgaðir listiðnað og handverk
og lagðir á þig ferðalag með okkur
grislingana í strætó niður í bæ til að
skoða listasöfn. Það var á þeim tíma
sem þú vannst á næturvöktum við
umönnun á vistheimilinu á Vífils-
stöðum. Þú dáðir landið og náttúr-
una og hefðir átt skilið að ferðast
meira eins og þú hafðir mikið yndi af
því. Þannig kenndir þú mér t.d. að
meta sortulyngið, þetta sígræna
lyng sem þú sagðir að þið hefðuð
notað í gamla daga til að skreyta
jólatréð og hefði líka verið notað til
að lita ull og föt.
Alltaf barstu höfuðið hátt, hvað
sem á dundi. Stoltið og hjartagæsk-
an voru þín einkennisorð og þegar
virkilega á reyndi, varstu til staðar.
Þú hafðir einstakt minni sem
margir vildu gefa margt fyrir. Fórst
gjarnan með eina og eina vísu þegar
ég kom í heimsókn á Grund. Ein af
þeim var svona:
Ellistandið einn ég klíf
óðar fer að dimma
hvar er gleði, hvar er líf
komdu til mín Imma.
Elsku amma mín!
Eftir að ég náði fullorðinsaldri,
hef ég alltaf sagt að ef eitthvað er
gott til í mér þá kemur það örugg-
lega frá þér. Það var falleg setning
sem kom frá Jónsa frænda um dag-
inn: „Guð geymir alla sína bestu
engla á fallegum stað.“ Mér verður
alltaf þakklæti efst í huga þegar ég
hugsa til þín og í hjarta mínu verð-
urðu hjá okkur.
Þín dótturdóttir,
Dagbjört Ósk.
Með söknuði kveðjum við elsku
Ingibjörgu langömmu okkar. Alltaf
þótti okkur jafn notalegt að heim-
sækja hana og passaði hún vel að
ekki færum við svöng frá henni.
Gaman þótti okkur að hlusta á lang-
ömmu þegar hún sagði okkur
skemmtilegar sögur frá uppvaxtar-
árum sínum. Hún var full af fróðleik
um hin ýmsu málefni enda miklum
gáfum gædd og vel lesin.
Langamma okkar var góð og fal-
leg. Alltaf vel til höfð og snyrtileg,
vel greidd og oft með fína slæðu um
hálsinn. Langamma var glaðlynd og
kát, það gladdi hana mikið þegar við
komum til hennar. Hún brosti breitt
þegar Daníel Ástþór hoppaði allt í
kringum hana og hafði gaman af
hvað hann var fjörugur. Henni tókst
þó oft að fá hann til að setjast hjá
sér á rúmið. Þar sat hann alveg kyrr
og hlustaði á hana segja sögu.
Langamma var mikil hannyrðakona
og það voru mörg jólin sem við feng-
um fallegar gjafir frá henni sem hún
hafði búið til handa okkur. Hún
gerði mottur, málaði á fallega dúka
og púða sem prýða herbergin okkar.
Fyrir nokkrum árum fengu Sandra
Dís og Erla Ástrós litla gula púða
sem hún málaði á. Erla Ástrós sefur
alltaf með sinn púða, hún tekur hann
ávallt með sér þegar hún gistir að
heiman.
Oft hefur hún hringt seint um
kvöld þegar hún gistir hjá vinkonu
sinni og beðið um að það sé komið
með púðann því annars geti hún
ekki sofnað. Langömmu þótti vænt
um að heyra þetta og spurði Erlu
Ástrósu oft um púðann þegar hún
kom til hennar. Sandra Dís minnist
þess þegar langamma fór með henni
og Herthu Rós út í Viðey þegar þær
voru um þriggja ára, þó hún hafi
verið ung man hún eftir þeirri ferð
og sú minning er henni dýrmædd.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
okkur öll, ástvini hennar, sérstak-
lega Rósu ömmu en missir hennar
er mikill. Við vitum að ljúfar minn-
ingar um elskulega langömmu okk-
ar og hlýja hennar mun ylja okkur
um alla framtíð. Elsku langamma,
við kveðjum þig með söknuði en
jafnframt þakklæti fyrir alla þá ást
og þann kærleika sem þú gafst okk-
ur, við munum ætíð varðveita minn-
inguna um þig í hjörtum okkar.
Pabbi og mamma þakka þér fyrir
allt, þótt þau séu sorgmædd gleðjast
þau yfir góðu stundunum sem þau
áttu með þér. Guð blessi þig, elsku
langamma. Við kveðjum þig með
virðingu og þökk fyrir allt.
Þín langömmubörn,
Sandra Dís, Erla Ástrós og
Daníel Ástþór Jónsbörn.
Elskulega amma
mín, nú er komið að kveðjustund.
Þó að ég vissi að bráðlega kæmi
sú stund að þú myndir kveðja okkur
þá er maður aldrei undirbúinn, og ég
finn fyrir miklum söknuði.
Núna er einum kafla færra í þessu
lífi og þú og afi hafið bæði kvatt okk-
ur ástvini sína.
Það er margs að minnast, und-
anfarna daga hef ég rifjað margt
upp og stutt í brosið og tárin.
Við tvær höfðum mjög gaman af
því að rifja ýmislegt upp og sérstak-
lega þegar við urðum veðurtepptar
vegna sandroks á Skeiðarársandi og
urðum að gista á Vík. Árla morguns
komum við svo loks í Suðursveit þar
sem allir sváfu vært. Við örkuðum
afleggjarann að Skálafelli, svo fúlar
að afi gat ekki hætt að stríða okk-
ur…við dræmar undirtektir, eftir að
við vöktum hann og skömmuðum
fyrir að vakta ekki komu okkar…en
hann bara hló góðlátlega að okkur
enda ábyggilega grátbrosleg sjón.
Hrósið sem þú varst óspör á við
mig hvort sem það var tengt prjóna-
skap eða fatasmekk, sem afa fannst
nú samt dálítið einkennilegur á ung-
lingsárunum… en þér fannst gaman
að fylgjast með, varst líka ætíð vel-
tilhöfð sjálf.
Það sem er mér efst í huga er
þakklæti fyrir að hafa átt þig að alla
tíð.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
Skálafell að, allar minningarnar það-
an eru umvafðar birtu.
Ég vil þakka Þóru frænku minni,
Steina og frændum mínum, þeim
Sigfúsi, Jón Pálmar, Valda Heiðari,
Inga Steini og Sindra Snæ fyrir að
hafa alltaf verið til staðar fyrir ykk-
ur afa, það er ómetanlegt og lengdi
lífsgæði ykkar mjög.
Elsku amma mín, mér finnst til-
heyra að enda þessa hinstu kveðju
mína til þín með bæn sem þú kennd-
ir mér þegar ég var ekki há í loftinu,
þú sagðir mér að ég gæti alltaf beðið
hana, hvar og hvenær sem er og mér
myndi líða betur.
Það hef ég gert, og þetta er það
fallegasta sem mér hefur verið gefið.
Vertu, guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
Þín minning lifir, elsku amma
mín.
Þín dótturdóttir,
Kristrún Sæbjörnsdóttir
og fjölskylda.
Þegar ég rifja upp uppvaxtarárin
heima á Skálafelli með þig og afa
mér við hlið, birtast mér ótal minn-
Pálína Guðrún
Gísladóttir
✝ Pálína GuðrúnGísladóttir Skála-
felli, Suðursveit
fæddist á Smyrla-
björgum í sömu sveit
30. júlí 1912. Hún lést
á Heilbrigðisstofnun
Suðausturlands að
morgni 10. apríl sl.
Útför Pálínu var
gerð frá Kálfafells-
staðarkirkju 18. apríl
sl.
Meira: mbl.is/minningar
ingar um yndislega
nærveru þína.
Sannkölluð amma
sem virtist hafa allan
heimsins tíma. Þú
gættir mín þegar ég
var pínulítill polli,
kenndir mér Faðir-
vorið og boðorðin,
breiddir yfir mig
sængina og minnst tvö
teppi svo mér yrði
örugglega ekki kalt.
Þú kenndir mér staf-
ina og hlýddir mér yfir
heimalærdóminn. Við
spiluðum marías, ólsen, svartapétur
og rommý, afi fékk líka að vera með í
svartapétri og var þá vel haldið utan
um hver vann. Við tíndum rabarbara
fyrir ofan lækinn, ber uppi í hjöllum
og jafnvel uppi á fjallsbrún.
Ég gleymi því aldrei hvað það var
gott að koma aftur heim á Skálafell
og fara til ömmu og afa eftir að ég
flutti að heiman í fyrsta skipti. Afi
réð mig strax í vinnu við að gefa
hestunum og í gamla húsinu hjá
ömmu væsti ekki um neinn. Ástar-
pungar og jólakökur með mjólk eins
og maður gat í sig látið og Royal
karamellubúðingur í eftirrétt.
Minningarnar sem ég á með þér,
amma mín, eru ótalmargar. Manstu
þegar ég var að gera við skellinöðr-
una í þvottahúsinu einn veturinn,
kominn með helminginn af hjólinu
upp á frystikistuna, þá komst þú til
mín og spurðir: „Ertu nú viss um að
þessar skrúfur eigi ekki að vera ein-
hversstaðar“. Manstu þegar við fór-
um á Höfn stuttu eftir að ég var
kominn með bílpróf. Þegar við vor-
um rétt ókomin í hlað heima segir
þú: „Við lendum ekki útaf héðan af
er það, ég er nefnilega ekki með
belti“. Manstu öll skiptin sem ég fór
til Reykjavíkur og þú kvaddir mig
með orðunum „Guð veri með þér, þó
ekki væri nema í skottinu“.
Hvatning þín með skólann var
mér mikils virði. Spenntur og mont-
inn hljóp ég til þín og sýndi þér próf-
spjaldið um leið og ég kom heim með
skólabílnum sem barn. Ég skildi það
ekki fyrir löngu seinna hversu mik-
ilvægt það er að læra eitthvað en
það var nú eitthvað sem þú vissir svo
mæta vel.
Ég þakka svo innilega fyrir að
hafa fengið að alast upp í nálægð
þinni, amma mín.
Guð veri með þér.
Jón Pálmar Þorsteinsson.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt, sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
Takk fyrir allt, elsku langamma.
Guð geymi þig.
Bryndís Þóra og
Embla Guðrún Sigfúsdætur.
Elsku langamma. Það var
æðislegt að fá að kynnast þér
svona vel og ég á aldrei eftir
að gleyma þér. Ég sakna þín
mjög, mjög mikið og það er
skrýtið að geta ekki kíkt til
þín út á Grund eftir skóla.
Takk fyrir öll árin okkar
saman.
Guð geymi þig, elsku
langamma mín.
Kveðja,
Agatha Rún.
HINSTA KVEÐJA
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni til
Morgunblaðsins – þá birtist valkost-
urinn Minningargreinar ásamt frek-
ari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út. Grein-
ar, sem berast eftir að útför hefur farið
fram, eftir tiltekinn skilafrests eða ef
útförin hefur verið gerð í kyrrþey, eru
birtar á vefnum, www.mbl.is/
minningar. Æviágrip með þeim grein-
um verður birt í blaðinu og vísað í
greinar á vefnum.
Lengd | Minningargreinar sem birt-
ast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en
3.000 slög. Ekki er unnt að senda
lengri grein. Engin lengdarmörk eru á
greinum sem birtast á vefnum. Hægt
er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar