Embla - 01.01.1945, Qupperneq 15

„Þú ert sorgbitinn, frændi út af konumissirnum og er það vork-
un, en samt held eg að eilífðin sé ekki svo geigvænleg, að ekki sé
við það unandi að eiga þar góða vini, í sambúð við Guð Jesús
Krist, hina heilögu meyju Maríu og alla heilaga, menn og konur,
sem á undan oss eru gengnir veg allrar veraldar." Ari tók þessum
fortölum föður síns vel, og svo fóru þeir að tala urn önnur mál-
efni.
,,Eg veit ekki hvað veldur," sagði Ari. „Og veit það þó, — að
mér stendur hálfgerður stuggur af þessu alþingi, sem vér ætlum
nú að ríða á.“
„Þá erum við mjög ólíkir í því frændi," anzaði biskup til, „því
eg fagna þessu þingi! Og eg skal ekki leyna þig því, að eg hef í
hyggju í suðurreið þessari, að fá því framgengt að Sigurður fyrr-
um ábóti í Veri, verði af klerkum og trúbræðrum kosinn fyrir
biskup í stað Gissurar Einarssonar. Og þá er vér riðum suður að
Kalmannstungu í vor, og um Borgarfjörðinn, lét ég þess fyllilega
getið bæði við vini og óvini, að eg liefði í luiga að setja alt kirkju-
fyrirkomulagið í Suðurstiftinu aftur í sitt fyrra ástand.“
Ara setti fyrst hljóðann, en svo sagði hann dræmt:
„Þetta hefir mig grunað síðan eg frétti andlát Gissnrar Einars-
sonar. En hverjum ætlarðu þá að verða ráðsmaður þar á meðan á
máli þessu stendur? Þú nrunt víst liafa lieyrt, að siðbyltingaménn
hafa ekki einnngis kosið Martein prest Einarsson fyrir biskup,
lieldur líka eru búnir að senda hann af landi eftir vígzlu?“
„Já, sonur nrinn, eg hef heyrt það, og jafnframt, að þeir hafi
sett bæði ráðsmenn og meðráðamenn yfir staðimr á meðan Mar-
teinn er í burtu. En eg ætla nrér að verða sjálfur fyrirliði fyrir
mínunr flokki — bæði ráðsmaður og meðráðamaður yfir Skál-
liolti og öllu stiftinu."
„Ogsiija eftir senr áður liér lieima á Hóliun?" spurði Ari. „Hví-
lík fásinna er þetta faðir nrinn! Hvaða vald eða kraft skyldunr vér
Jrafa til að reka rétt kirkjunnar í Suðurstiftinu — bæði í lrendur
konungs og hiirna nrörgu nrektarnranna þar, senr hafa tekið við
nýju trúnni? Svo kenrur þetta oss ekkert við.“
„Ekkert við,“ anzaði biskup. ,,Sé allt mannlegt okkur viðkonr-
andi, þá er vissulega trúin með. Eg lrugsa ekkert unr horlurnar,
þær geta breytzt! Vér getunr aldrei sagt unr á vorin hvernig nruni