Morgunblaðið - 03.07.2009, Blaðsíða 30

Morgunblaðið - 03.07.2009, Blaðsíða 30
30 Minningar MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JÚLÍ 2009                          ✝ Jón Ísberg fædd-ist í Möðrufelli í Eyjafirði 24. apríl 1924. Hann lést á Fjórðungssjúkrahús- inu á Akureyri 24. júní síðastliðinn. For- eldrar hans voru Guðbrandur Magn- ússon Ísberg og Árnína Jónsdóttir Ís- berg. Systkini Jóns: Gerður, Guðrún, Ari, Ásta, Nína, Ævar, Sigríður og Arn- grímur. Nú lifa Ásta, Nína og Arngrímur. Jón kvæntist árið 1951 Þórhildi Guðjónsdóttur Ísberg, f. 1. desem- ber 1925. Börn þeirra eru: 1) Arn- grímur, f. 1952, maki Marjatta Ís- berg. Börn þeirra eru a) Elsa, b) Þórhildur og c) Vilbrandur. 2) Eggert Þór, f. 1953, maki Sigrún Hanna Árnadóttir. Börn þeirra eru: a) Hildur Helga, b) Jón Þór og c) Árný Björg. 3) Guðbrandur, f. 1955. 4) Guðjón, f. 1957. 5) Jón Ólafur, f. 1958, maki Oddný I. Yngvadóttir. Dætur þeirra eru: a) Guð- rún Rósa, b) Ólöf Gerður og c) Salvör. 6) Nína Rós, f. 1964, maki Samson B. Harðarson. Jón varð stúdent frá M.A. 1946, Cand. juris frá Háskóla Ís- lands árið 1950 og stundaði framhalds- nám í alþjóðarétti við University College í London 1950-1951. Hann var fulltrúi sýslumannsins á Blönduósi 1951- 1960 og sýslumaður Húnavatns- sýslu 1960-1994. Jón var virkur í fjölmörgum félagasamtökum í sinni heimabyggð, þ.á m. skátafé- laginu, skógræktarfélaginu og Lions, og sat nær samfellt í hreppsnefnd Blönduóshrepps frá árinu 1958 til 1982. Hann var gerð- ur að heiðursborgara Blönduós- bæjar árið 2004. Útför Jóns fer fram frá Blöndu- óskirkju í dag, 3. júlí, kl. 14. Þegar allt starfsþrek er þrotið er hvíldin ef til vill kærkomin þó svo það sé alltaf jafn óvænt og sárt. Faðir minn varð 85 ára gamall. Þrjú síðustu árin var heilsan farin að gefa sig og þrekið búið. Pabbi hafði alltaf verið heilsuhraustur með afbrigðum, ég man ekki til þess að hann hafi nokk- urn tímann veikst og legið í rúminu. Hann hafði aldrei notað tóbak og vín bragðaði hann sjaldan og þá í hófi. Þó svo að pabbi hafi unnið á skrif- stofu, man ég mest eftir honum í vinnugallanum með hvítu derhúfuna. Hann naut þess að vinna líkamlega vinnu, gróðursetja plöntur í landinu sínu eða sinna öðrum störfum þar. Kominn yfir áttrætt setti hann einn niður hundruð plantna. Hann átti allt- af eitthvað af hrossum, en fór ekki nema tilneyddur á hestbak og ekkert vissi hann um ættir hrossa né ræktun og að hans sögn var hann ekki viss um að þekkja þau öll. En hrossin þekktu hann og komu til hans og nudduðu sér upp við hann og nöguðu bílinn og fengu klapp og brauðbita. Þeim líkaði þetta fyrirkomulag ágætlega, pabba og hrossunum. Þannig liðu árin eftir að hann hætti að vinna. Hann vildi ekki flytja neitt burt og ekki var hann mikið fyrir að leggjast í ferðalög. Honum leið best heima á Blönduósi og að gróðursetja tré í landinu sínu. Faðir minn var sýslumaður Húnvetninga í 34 ár. Hann leit fyrst og fremst á sig sem þjón fólksins og vildi hag þess og sýslnanna sem mestan. Þó hann væri fulltrúi ríkisvaldsins og bæri að fram- fylgja lögum og reglu, sem hann og gerði, var alltaf reynt að finna ein- hverjar úrlausnir fyrir fólk eða fyr- irtæki svo allir gætu vel við unað. Til hans leitaði fólk með hin ýmsu mál- efni og alltaf var reynt að leysa málin og sætta. Eitt var það mál sem ekki tókst að sætta menn á en það var svokallað Skjónumál, sem endaði fyrir Hæsta- rétti. Skjóna hafði dvalið í ævintýra- leit á öðrum bæ í nokkur ár, en nú vildi eigandinn fá hana aftur. Úr varð dómsmál og hún dæmd eiganda. Gestgjafi Skjónu vísaði málinu til Hæstaréttar og var honum dæmd merin. Skjóna var afgömul skjótt úti- gangsmeri, sem var farin á taugum og vannst á hefð. Honum fannst það ekki mikil minnkun að hafa tapað því máli á slíkri niðurstöðu. Faðir minn var stórhuga og framkvæmdaglaður og fór stundum fram úr sjálfum sér, en bjartsýnn með afbrigðum og dugnað- urinn eftir því. Hann var óragur við að hætta eigin eignum ef því var að skipta og vildi þá standa og falla með því sem hann tók sér fyrir hendur. Þó faðir minn hafi verið sýslumaður var hann ekki með neinn front framan á sér. Hann þurfti ekkert að fela, kom eins fram við alla og talaði aldrei illa eða niður til nokkurs manns. Hann var léttur í skapi og sagði oft brand- ara og gamansögur. Frá því að ég var lítill strákur gat ég alltaf leitað til föður míns með alla hluti, það var aldrei æsingur eða úr- tölur. Á sinn hlýja og föðurlega hátt ræddi hann málin í rólegheitum og ef honum fannst eitthvað ekki nógu skynsamlegt sagði hann oftast – eig- um við ekki að athuga málið aðeins betur, vinur minn. Þinn sonur, Eggert Þór. „Sárast þótti mér að gullin mín urðu eftir,“ sagði Jón tengdafaðir minn þegar hann, þá kominn á níræð- isaldur, minntist á ferðalag fjölskyldu sinnar úr Eyjafirði til Blönduóss þar sem faðir hans, Guðbrandur Ísberg, hafði verið skipaður sýslumaður. Þetta gerðist árið 1932 og var Jón sjálfur þá átta ára. Hann sagðist hafa átt fínt bú á hól skammt frá bænum, með leggjum og skeljum eins og þá tíðkaðist. Snáðinn hafði viljað taka kindur sínar og kýr með en fullorðna fólkið hafði sýnt því lítinn skilning, enda nóg af öðru, mun nauðsynlegra, til að fylla vörubílinn sem notaður var í flutningunum. Þessi atburður hefur kannski sett sitt mark á Jón en hann var alveg einstaklega barngóður. Þegar ég hitti Jón í síðasta sinn, sem var á þjóðhátíðardegi Íslendinga, 17. júní sl., var hann sárkvalinn og þurfti að fá aðstoð við að ganga upp tröppurnar. Þá brosti hann kankvís og sagði: „Einu sinni var ég stór og sterkur“. Með því að slá á létta strengi vildi hann gera lítið úr veik- indum sínum, enda hafði hann öll sín manndómsár verið heilsugóður og atorkumikill. Það var kannski einmitt þess vegna sem andlát hans kom okk- ur í fjölskyldunni í opna skjöldu, þrátt fyrir að við höfðum í fjölda ára vitað um illvígan sjúkdóm sem hann glímdi við. Milli þessara tveggja atburða eru nær áttatíu ár og hefur margt gerst sem þess virði væri að minnast á. Þegar ég kynntist Jóni voru mestu framkvæmdaár hans búin en það leyndi sér samt ekki að þarna fór maður sem þurfti allan tímann að hafa eitthvað fyrir stafni. Minnis- stæðast er kannski þegar hann átti að gefa okkur hjónin saman en var svo seinn á ferðinni að við vorum farin að óttast að ekkert yrði af brúðkaupinu. En Jón hafði verið allan daginn að pilla rækjur fyrir Lions-klúbbinn í góðgerðarskyni. Þó að Jón hafi fæðst í Eyjafirði og verið Dalamaður í föðurætt, gerðist hann mikill Húnvetningur og umfram allt Blönduósingur. Hann var iðinn í verki en fyrst og fremst var hann hugmyndasmiður og snerust flestar hugmyndir hans um framgang þess- arar nýju heimabyggðar, sem hann hélt tryggð við til æviloka. Jón vildi að Blönduós yrði blómstrandi staður þar sem þjónusta við sveitirnar og smá- iðnaður gætu þrifist hlið við hlið og þar sem gott væri að búa. Í þeim til- gangi tók hann þátt í félagsmálum og stuðlaði að fyrirtækjarekstri, auk þess að starfa sem sýslumaður eftir föður sinn. Árangur af þessu mikla starfi er misjafn, sumt hefur tekist vel, annað miður, eins og gengur og gerist um mannanna verk. En þó að stundum hafi syrt í álinn, lét Jón aldr- ei deigan síga. Hann var mikill bjart- sýnismaður sem trúði á framtíðina og lét bölsýnishjal annarra sem vind um eyrun þjóta. Sem embættismaður var hann „milt yfirvald“ eins og einn Húnvetningur orðaði það við mig. Nú vona ég að hann finni gullin sín hjá himnasmiðnum. Marjatta. Með fráfalli Jóns Ísbergs fyrrver- andi sýslumanns Húnavatnssýslna og heiðursborgara Blönduóss er horfinn á braut einn af frumkvöðlum og mátt- arstoðum samfélagsins í Húnaþingi um áratuga skeið. Að loknu embætt- isprófi í lögfræði vorið 1950 og fram- haldsnámi í alþjóðarétti í Lundúnum hóf Jón störf við embætti sýslu- mannsins í Húnavatnssýslu. Hann var skipaður löglærður fulltrúi 1. júlí 1951 og þann 29. apríl 1960 var hann skipaður sýslumaður í Húnavatns- sýslu og gegndi því embætti til 1994 er hann lét af störfum fyrir aldurs sakir og hafði þá gegnt embættis- störfum í Húnaþingi samfleytt í 43 ár. Í embættistíð hans sinnti hann fjöl- mörgum áhrifastöðum og sat um ára- bil í stjórn Sýslumannafélags Íslands og Dómarafélags Íslands. Sem odd- viti sýslunefnda Austur- og Vestur-Húnavatnssýslna kom hann að ýmsum verkefnum og átti sæti í fjölda nefnda fyrir þessi sýslufélög. Hann lagði sitt lóð á vogarskálarnar svo eftir var tekið við margvísleg verkefni ríkis og sveitarfélaga í um- dæminu. Um miðjan níunda áratug síðustu aldar eftir að mörg alvarleg umferðarslys höfðu átt sér stað í Húnaþingi sem rekja mátti til ógæti- legs aksturs um vegakerfi umdæm- isins sem þá var blandað bundnu slit- lagi og malarvegum tók Jón Ísberg ákvörðun um að skera upp herör gegn umferðarslysum í umdæminu. Tekið var upp stóraukið eftirlit með umferðarhraða og öðrum ógætilegum akstri í umdæminu með það að mark- miði að koma í veg fyrir alvarleg slys og stuðla þannig að auknu öryggi veg- farenda í umferðinni. Þetta umferð- arverkefni lögreglunnar á Blönduósi hefur staðið sleitulaust fram til dags- ins í dag og hefur borið hróður „Blönduósslöggunnar“ víða. Óhætt er að fullyrða að með þessu öfluga um- ferðarátaki lögreglunnar á Blönduósi hafi verið komið í veg fyrir fjölda al- varlegra umferðarslysa. Árið 2006 veitti Umferðarráð lögreglunni á Blönduósi „Umferðarljósið 2006“ fyr- ir vasklega framgöngu á sviði umferð- aröryggismála undangengin ár og ber að þakka Jóni sérstaklega hans frum- kvöðlastarf að þessu verkefni. Hann var afar félagslyndur og var m.a. einn af stofnfélögum Lions- klúbbs Blönduóss hinn 3. maí 1959. Það var okkur Lionsfélögum hans mikið ánægjuefni er hann mætti ásamt Þórhildi eiginkonu sinni á 50 ára afmælishátíð klúbbsins í vor en þar var hann hrókur alls fagnaðar þrátt fyrir erfið veikindi. Kynni þess sem þetta ritar af Jóni Ísberg hafa verið afar ánægjuleg. Í fyrstu með samskiptum okkar í Sýslumanna- félagi Íslands, en eftir að undirritaður var skipaður sýslumaður á Blönduósi árið 2002 urðu þau nánari og persónu- legri. Það reyndist undirrituðum afar vel að leita í smiðju til hans um álita- mál þar sem kynni hans af fólki og staðháttum í umdæminu komu að góðum notum. Síðustu árin átti hann iðulega erindi í embættið, bæði per- sónulega og sem starfandi hæstarétt- arlögmaður. Einnig átti hann erindi í dómssal Héraðsdóms Norðurlands vestra sem staðsettur er í sama húsi. Hann fylgdist vel með starfsemi og afkomu embættisins sem honum var afar annt um. Hann heilsaði jafnan upp á starfsfólk embættisins og ræddi ýmis dægurmál. Mikil hjartahlýja og glaðværð fylgdi honum hvar sem hann fór. Hann átti afar létt með að kasta fram gamansögum um menn og málefni sem við nánari skoðun höfðu iðulega að geyma fróðlegan boðskap. Það er mikil lífsfylling og heiður að fá að kynnast og verða samferða slíkum sómamanni og vini. Þórhildi sem stað- ið hefur við hlið Jóns Ísbergs í erf- iðum veikindum hans og hlúð að hon- um af kostgæfni, sem og börnunum þeirra, færum við Hrefna okkar dýpstu samúðarkveðjur. Bjarni Stefánsson. Jón Ísberg fyrrverandi sýslumaður og heiðursborgari Blönduósbæjar lést 24. júní s.l. á Fjórðungssjúkra- húsinu á Akureyri. Jón Ísberg var mikill athafna- og félagsmálamaður. Hann var sýslumaður Húnvetninga um langt árabil og var hann jafnframt oddviti sýslunefnda Austur- Húna- vatnssýslu sem hafði forgöngu um fjöldamörg framfaramál í héraði, en á þeim tíma var sýslunefndin helsti samstarfsvettvangur sveitarfélag- anna. Af verkefnum sem sýslunefndin beitti sér fyrir má nefna byggingu Fé- lagsheimilisins á Blönduósi, Hnjúka- byggðar 33, (þ.e. núverandi stjórn- sýsluhúss) stækkun sjúkrahússins, byggingu Hnitbjarga og Dvalarheim- ilið Sæborg á Skagaströnd. Þá var hann í hreppsnefnd Blöndu- óshrepps um árabil og oddviti hrepps- nefndar í 9 ár. Þar beitti hann sér fyr- ir ýmsum framfaramálum svo sem stofnun Hitaveitu Blönduós byggingu skólamannvirkja og stofnun fyrir- tækja. Jón var í eðli sínu mikill fram- kvæmdamaður og vildi láta verkin tala. Hann var einnig mjög virkur í ýmsu félagsstarfi svo sem í skáta- hreyfingunni, og í Lionshreyfingunni þar sem hann gegndi æðstu stöðum og starfaði að málefnum kirkjunnar um árabil. Þá var hann sérstakur áhugamaður um skógrækt og beitti sér mjög á þeim vettvangi og vil ég sérstaklega geta skógræktar í Hrút- ey í því sambandi. Á síðasta ári tók Jón fyrstu skóflu- stungu að nýrri sundlaug hér á Blönduósi en hann hafði lengi borið þann draum í brjósti að sundlaug yrði byggð á staðnum. Sýndi hann með þessu að áhugi hans væri óbilaður á framkvæmdum og framförum þó heilsan væri farin að bila. Vegna starfa Jóns og hans miklu forystu um uppbyggingu sveitarfé- lagsins til margra ára ákvað bæjar- stjórn Blönduósbæjar að heiðra hann með því að gera hann heiðursborgara sveitarfélagsins í tengslum við 80 ára afmæli hans árið 2004. Árið 1994 sæmdi forseti Íslands Jón riddara- krossi hinnar íslensku fálkaorðu fyrir störf í opinbera þágu. Með Jóni er genginn athafnamaður sem setti mark sitt á samfélagið með þátttöku sinni og óbifandi trú á að hver einstaklingur getur lagt sitt af mörkum til að bæta það samfélag sem hann býr í, en þar lét hann ekki sitt eftir liggja. Fyrir hönd Bæjarstjórnar Blöndu- ósbæjar vil ég þakka Jóni fyrir allt það sem hann hefur lagt af mörkum fyrir okkar samfélag. Munum við samferðamenn hans minnast hans með virðingu og þökk. Þórhildi og fjölskyldu þeirra flytj- um við okkar innilegustu samúðar- kveðjur. Persónulega viljum við hjónin þakka Jóni áratuga samfylgd og sam- starf í ýmsu félagsmálavafstri. Minningin lifir um mikilhæfan for- ustumann og litríkan persónuleika.. Valgarður Hilmarsson, forseti bæjarstjórnar Blönduósbæjar. Meðal fyrstu minninga minna um Jón Ísberg er þegar hann var ungur foringi í öflugum hópi skáta á Blöndu- ósi. Því hlutverki sinnti hann fram á fullorðinsár og mun hann hafa átt létt með að laða ungt fólk til starfa. Ungur lögfræðingur var hann ráð- inn fulltrúi föður síns við sýslumanns- embættið á Blönduósi og nokkrum ár- um síðar var hann skipaður sýslumaður Húnvetninga. Samhliða þessum störfum gerðist hann þegar umsvifamikill á vettvangi margs kon- ar félagsmála, sveitarstjórnarmála og atvinnumála. Á þeirri tíð var sýslu- maður sjálfkrafa oddviti sýslunefnd- ar, sem þá annaðist tiltekin verkefni á sviði sveitarstjórnarmála í hverju héraði. Einnig var hann oddviti sveit- arstjórnar á Blönduósi bæði á 7. og 8. áratugnum. Ógerlegt er í stuttri minningargrein að rekja störf Jóns að einstökum málum, en þau voru ótrú- lega fjölþætt. Hann var forystumað- ur, hugmyndaríkur, oft frumkvöðull, fullur starfsvilja og starfsorku vann hann verk sín til heilla þeim málstað sem hann barðist fyrir og fyrir fram- tíð fólksins og byggðarinnar. Oft var hann framsýnn, því margt af því sem komst í framkvæmd undir hans for- ystu er meðal þess sem best hefur reynst. Það var því bæði tímabært og maklegt er hann var kjörinn heiðurs- borgari Blönduóssbæjar fyrir nokkr- um árum. Jón Ísberg var virkur félagsmaður í samtökum Sjálfstæðismanna, bæði á háskólaárum sínum og í heimahéraði. Hann var tvisvar frambjóðandi til Al- þingis í V-Húnavatnssýslu, um skeið á framboðslista flokksins í Norður- landskjördæmi vestra og sat á Al- þingi sem varaþingmaður í stuttan tíma. Þar vakti hann athygli fyrir að flytja þegar í stað frumvarp til laga, sem var lögfest á 2-3 vikum sem aug- ljós réttarbót. Án efa féll honum það miður að víkja fyrir öðrum af þessum vettvangi, en drengskapur hans var slíkur að eftir örskamman tíma kom það aldrei fram við þann sem þetta ritar. Jón var hvatlegur í hreyfingum fram eftir ævi, glaðlegur að yfir- bragði, léttur í máli og góðgjarn. Þó hann væri lipurmenni gat hann verið fastur fyrir, enda hlutu að koma upp átakamál í sumum þeirra starfa sem hann gegndi. Hann stóð fast á verði og varaði mjög við ef svo virtist sem ríkisvaldið eða stofnanir þess ætluðu að seilast yfir á verksvið sveitarfélaga eða héraða. Góðvild einkenndi mjög störf hans og framgöngu og ég hygg að honum hafi ekki alltaf verið ljúft að gleyma henni þegar hann hlaut að kveða upp dóma eða úrskurði, sem lengi var hlutverk sýslumanna. Jón Ísberg var einn af stofnendum Lionsklúbbs Blönduóss og alltaf virk- ur í starfi hans. Hann var kjörinn fjöl- umdæmisstjóri, sem er oddvitastaða hreyfingarinnar hér á landi, og hlaut æðstu viðurkenningar fyrir störf sín. Á þessum vettvangi vann hann sín síðustu félagsmálastörf, ekki heill heilsu en skýr, hæglátur en ávallt reiðubúinn til verka, eins og hann hafði verið allar götur frá því hann var foringi skáta fyrrum. Síðast hittumst við í 50 ára afmælishófi klúbbsins nú í vor. Ég flyt honum þakkir fyrir öll okkar samskipti. Hann var drengur góður. Við Helga sendum Þórhildi, börn- um þeirra hjóna og öllu skylduliði ein- lægar samúðarkveðjur. Pálmi Jónsson. Á vordögum 1946 settum við, 50 nemendur Menntaskólans á Akur- eyri, upp stúdentshúfurnar og geng- um full bjartsýni út í vorið. Margir úr þessum nemendahópi hafa kvatt og við, sem eftir sitjum, höfum horft á eftir þeim með söknuði. Nú síðast hefur kvatt Jón Ísberg fyrrverandi sýslumaður Húnvetn- inga. Við bekkjarfélagarnir þoldum sam- an súrt og sætt í 5-6 vetur og því margs að minnast. Þegar Hótel Gullfoss á Akureyri Jón Ísberg

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.