Morgunblaðið - 09.07.2009, Page 32

32 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. JÚLÍ 2009
✝
Faðir okkar, fósturfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN PÁLL PÉTURSSON
frá Ísafirði,
hjúkrunarheimilinu Skjóli,
lést á Landspítalanum við Hringbraut að kvöldi
mánudagsins 6. júlí.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn
15. júlí kl. 13.00.
Sigríður Jónsdóttir, Bjarni A. Agnarsson,
Þórunn Ísfeld Jónsdóttir, Ragnar Kristjánsson,
Jón Viðar Arnórsson, Sigrún Briem,
Steinunn Karólína Arnórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Guðrún Hólm-fríður Jónsdóttir
fæddist í Ólafsfirði
31. maí 1930. For-
eldrar hennar voru
Jón Guðmundsson,
sjómaður, verkstjóri
og verslunarmaður,
f. á Þrasastöðum í
Stíflu í Skagafirði
13. janúar 1905, d.
14. júní 1991, og
Guðrún Sigurhanna
Pétursdóttir verka-
kona, f. á Hrólfs-
stöðum í Skagafirði
25. desember 1897, d. 30. nóv.
1985. Systur Hólmfríðar eru,
Katrín, f. 6. júlí 1932, maki Magn-
ús Ásmundsson, f. 17. júní 1927;
Jóhanna, f. 8. apríl 1934, d. 5. apr-
íl 2005, maki Stefán Antonsson;
Hulda Jónsdóttir, f. 3. apríl 1937,
maki Hilmir Jóhannesson, f. 24.
Einar Gunnar, f. 1965. Fyrir átti
Sigurður tvo syni, Kristinn Ómar,
f. 1951, maki Gunnhildur, f. 1954,
þau eiga þrjú börn, og Guð-
mundur, f. 1952, maki Ingibjörg,
þau eiga sex börn og sex barna-
börn.
Hólmfríður lauk prófi frá Upp-
eldisskóla Sumargjafar, síðar
Fóstruskóli Íslands, 1951. Hún
starfaði sem fóstra hjá Reykjavík-
urborg 1951-1961 og 1966-1979,
var leikskólastjóri í Kópavogi
1964-1965, leikskólastjóri á skóla-
dagheimilinu Skipasundi 1970-
1979, leikskólakennari hjá Dag-
vist barna 1980-1985, leikskóla-
kennari og leikskólastjóri á
Egilsstöðum 1985-1988 og leik-
skólastjóri í Neskaupstað 1989-
1997. Var formaður Fóstrufélags
Íslands 1958-1960 og 1974-1976,
varaformaður félagsins 1972-
1974. Vann hún þó nokkuð að
málefnum félagsins, þó einkum að
kjaramálum.
Hólmfríður verður jarðsungin
frá Bústaðakirkju í dag, 9. júlí, kl.
13.
Meira: mbl.is/minningar
maí 1936. Hálfsystk-
ini Hólmfríðar eru;
Sólrún, f. 2. sept-
ember 1944, maki
Páll Þorgilsson, f.
26. júlí 1940 og
Hreinn, f. 16. desem-
ber 1946, maki Svan-
hildur Þorleifsdóttir,
f. 17. mars 1948.
Hólmfríður var
gift Sigurði Jóns-
syni, f. 19. nóvember
1934. Foreldrar hans
voru Jón Björgvin
Jónsson, f. 29. júní
1896, d. 11. júní 1967 og Júnía
Kristín Einarsdóttir, f. 11. apríl
1906, d. 27. ágúst 1981. Synir
Hólmfríðar og Sigurðar eru: Pét-
ur, f. 1961, maki Linda, f. 1960,
þau eiga tvö börn; Jón Björgvin, f.
1963, maki Eydís, f. 1965, þau
eiga fimm börn og eitt barnabarn;
Mamma mín.
Þá ertu farin úr þessum heimi.
Eins óraunverulegt og mér finnst að
hugsa til Prestastígsins og geta ekki
sagt: „Ég er á leiðinni til mömmu og
pabba, elskan“ þegar konan hringir
og ég er á leiðinni uppeftir eða
„hvenær eigum við að skreppa til
afa og ömmu, Siggi minn,“ þegar við
feðgarnir erum að ákveða hvenær
við eigum að fara í heimsókn. Þú
varst alltaf þarna eins og okkur
fannst að mamma og amma ætti að
vera.
Litli prófessorinn þinn, með opna
buxnaklauf, skyrtuna uppúr, forvit-
inn og síhlæjandi á eftir að sakna
hláturs þíns á gleðistundum og
stuðningsins og ráðanna þegar erf-
iðleikar steðja að. „Mamma, ekki
Sóleyjarkvæði“ sagði ég forðum
daga og þú last þá fyrir mig Simb-
að-sæfara. Einhver áhrif hefur þú
nú samt haft á bókmenntasmekk-
inn. Allavega finnst mér eftirfarandi
línur vera eitthvað líkar „huggunar-
orðunum þínum“ í dag.
Ég er ekki hér – þú sem við gröf mína
grætur.
Ég sef ekki hér við þínar fætur.
Ég er vindurinn sem um vanga þér
strýkur.
Ég er kyrrðin sem kemur er deginum
lýkur.
Ég er geislinn sem á gárunum glitrar.
Ég regnið sem um strætin sitrar.
Ég er himnsins stjörnuskraut um nætur.
Ég er það sem á þér hefur gætur.
Ég er hláturinn sem með gleði líf þitt
litar.
Ég er minningin sem rætur hjarta þíns
hitar.
Ég er ekki hér – þú sem við gröf mína
grætur.
Ég sef ekki hér við þínar fætur.
(Höfundur ók.)
Þú leiðbeinir mér í framtíðinni í
gegnum lífsgildin þín, sem mér
tekst vonandi að temja mér í jafn
ríkum mæli og þú.
Heiðarleiki, þrautseigja, réttlæti
og frændsemi. Þakka þér fyrir allan
kærleikann og umhyggjuna sem þú
sýndir okkur feðgunum sem amma
og mamma í gegnum árin.
Þakka þér fyrir hjartahlýjuna og
ástina sem þú sýndir okkur hjóna-
kornunum og börnunum okkar á
undangengnum árum. Ég veit að þú
varst glöð og stolt af Pésa þínum.
Mundu mamma mín að allir gera
eins vel og þeir geta í þeim að-
stæðum sem þeir eru í á lífsleiðinni.
„Hvað er að, Pétur minn, ég veit
alltaf að eitthvað er að þér þegar
hláturinn minnkar,“ var eitt það síð-
asta sem þú sagðir við mig. Að
hugsa um aðra var einn að þínum
styrkleikum. Þú hafðir meira að
segja áhyggjur af að aðrir hefðu
áhyggjur af þér á dánarbeðnum.
Ég veit að þú heyrir hlátrasköllin
í mér þar sem þú ert.
Þakka þér fyrir að missa aldrei
trúna á mér og fyrir að hjálpa mér
að verða að manni, mamma mín.
Megi góður Guð geyma þig.
Guð veri með þér, pabbi minn.
Það er erfitt að hlæja og gráta í
einu, en það er auðveldara ef við
gerum það í sameiningu.
Pétur.
Það voru ekki allir jafn heppnir
og við, að hafa ömmu sína á leik-
skólanum, en við nutum þess og hún
passaði okkur allan þann tíma sem
við vorum í leikskóla.
Við minnumst ömmu með hlýju,
þakklæti og söknuði.
Allt er öðruvísi og breytt
af er það sem áður var.
Þú ert ekki lengur hér
enn eitt tárið féll í dag.
Tilfinningin undarleg
farið allt á annan veg.
Þú ert ekki lengur hér
enn eitt tárið féll með þér.
Engu betri, engu nær
engu betri en í gær.
Af er það sem áður var
enn eitt tárið féll í dag.
Ljós af ljósi það ert þú
farinn burtu frá mér nú.
Lós í myrkri ertu mér
enn eitt tárið féll með þér.
(KK)
Hvíl í friði, elsku amma og
mamma.
Pétur Kjartan, Konný María.
Kristinn og Gunnhildur.
Það var á þjóðhátíðardegi, 17.
júní 2005, að ég hitti Hóllu tengda-
mömmu mína í fyrsta skipti og að
sjálfsögðu fylgdi Siggi tengdapabbi
með henni. Sjaldan hitti maður ann-
að þeirra án hins og yfirleitt var tal-
að um þau í sömu andrá – Hólla og
Siggi voru eitt.
Hólla og Siggi heilluðu mig þetta
kvöld, mikið var spjallað og hlegið
og ég sá þá hvaðan sonur þeirra
hafði sína miklu og góðu kosti. Er
við kynntumst var Hólla nýbúin að
vinna tímabundinn sigur á þeim ill-
víga sjúkdómi sem hefur nú lagt
hana að velli. Ekki kvartaði hún þá
frekar en nú í vor þegar hún veikt-
ist aftur. Það var ekki í hennar eðli.
Þrátt fyrir að kynni mín við Hóllu
hafi ekki varað nema í rétt rúm
fjögur ár, þá urðu hún og Siggi
fljótlega stór hluti af mínu lífi. Ég
hafði gaman af því að rökræða við
þau þótt ekki værum við alltaf sam-
mála – enda gerði það umræðurnar
bara skemmtilegri að þeirra mati. Á
hátíðis- og afmælisdögum voru þau
ómissandi hluti af gleðinni.
Alltaf fylgdist Hólla sérstaklega
vel með öllum börnum sínum,
barnabörnum og barnabarnabörn-
um, bæði þeim sem tengdust henni
blóðböndum og hinum sem komu
inn í hennar líf eftir öðrum leiðum.
Hún tók strax ástfóstri við dóttur
mína, Önnu Margréti og var það
gagnkvæmt. Hólla stóð við hliðina á
mér fyrir ári er ég játaðist frum-
burði hennar og var það auðsótt mál
af hennar hálfu að bregða út af van-
anum við giftingar. Minningin um
gleði þeirra Sigga á þessum degi
mun lifa í hjarta mínu að eilífu.
Ég er óendanlega þakklát fyrir
þessi ár sem ég hef fengið að þekkja
hana Hóllu og það var mér mikill
heiður að fá að fylgja með sem hluti
af fjölskyldunni þegar við kvöddum
hana á yndislegum sumarmorgni
núna 1. júlí.
Ég bið Guð um að styrkja alla
fjölskylduna í sorginni. Sigurði
tengdaföður mínum sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur með þakk-
læti fyrir hans miklu umhyggju sem
gerði Hóllu kleift að vera heima svo
lengi þrátt fyrir erfið veikindi. Ég
veit að það var henni mikils virði.
Hólla mín, ég þakka fyrir allt sem
þú hefur gefið mér – ég veit að við
eigum eftir að spjalla saman seinna,
því eins og þú sagðir sjálf, þótti þér
ekki lítið gaman að tala.
Linda.
Ég var komin yfir tvítugt þegar
ég kynntist Hóllu. Það eru ekki allir
svo lánsamir að eignast eina ömmu
til viðbótar á þeim aldri. Með okkur
Hóllu tókst strax mikill og góður
vinskapur og ekki leið á löngu þar
til ég var farin að kalla hana og
Sigga, ömmu og afa.
Við áttum margar skemmtilegar
rökræður saman þar sem Hólla var
oft á tíðum í hlutverki sáttasemjara
og róaði okkur Sigga niður þegar
við æstum okkur um of. Þau studdu
mig bæði og hvöttu til dáða þegar
ég tilkynnti fjölskyldunni það að ég
ætlaði að leggja land undir fót og
flytja til Kína um tíma og er ég
þeim báðum innilega þakklát fyrir
það.
Hólla mun alltaf mun alltaf eiga
stað í hjarta mínu og verður hennar
sárt saknað, sérstaklega á hátíðis-
dögum. Ég sendi mínar dýpstu sam-
úðarkveðjur héðan frá Peking til
allrar fjölskyldunnar og þá sérstak-
lega Sigga afa.
Anna Margrét.
Það var í Tjarnarborg sem við
Hólmfríður kynntumst, fyrir 60 ár-
um. Mannlífið í því húsi var sér-
stætt. Í þessu húsi bjuggum við
Fríða uppi á háalofti í tæp þrjú ár.
Við stunduðum nám saman í Upp-
eldisskólanum, unnum saman, vor-
um sálufélagar í pólitíkinni – báðar í
Æskulýðsfylkingunni – sóttum Mið-
garð og flokksskóla hjá Einari Ol-
geirssyni og Brynjólfi Bjarnasyni.
Við rifjuðum oft upp þessa fyrir-
lestra og fundi, t.d. þann sem Einar
hélt með hópi af ungu fólki tveimur
dögum fyrir 30. mars 1949, þar sem
hann brýndi fyrir okkur að sýna
stillingu á Austurvelli, óeirðir gætu
aðeins orðið vatn á myllu andstæð-
ingnna. Að lokinni kennslustund í
Uppeldisskólanum 30. mars hlupum
við saman niður á Austurvöll, trúar
okkar lærimeistara, og forðuðum
okkur svo þaðan tárvotar af gasi.
Mér þótti afar vænt um Hólmfríði
og hef varðveitt margar dýrmætar
minningar um hana, t.d. frá starfi
okkar í Tjarnarborg. Oft lét hún
börnin færa öll borð og stóla upp að
vegg og opnaði rennihurð sem var
milli deilda, því nú ætlaði Hóla að
dansa. Hún þreif mig út á gólfið og
ekki þurfti annað hljóðfæri en
sterka rödd hennar. Hún kunni öll
lög og alla texta – öll erindin – öll
spor. Við dönsuðum marsúrka, ræla
og polka. Umhverfis okkur voru 35
börn, 3-7 ára gömul, og horfðu á.
Það brást ekki að við vorum klapp-
aðar upp og mikið var hlegið
Vorið 1952 fór ég til Danmerkur
og ári síðar til Búkarest á Alþjóða-
mót æskunnar, og fór ég með
danska hópnum frá Kaupmanna-
höfn. Jú, í Búkarest var Hólmfríður
mætt, í íslenska hópnum, auðvitað í
þjóðdansaflokknum og í kórnum, í
upphlut og alltaf jafn lífsglöð. Þar
benti hún mér á glæsilegan mann
sem hún var orðin ekki lítið ást-
fangin af; sá rauði þráður hélt fram
á hennar síðasta dag.
Hólmfríður var farsæl í starfi
sínu. Hún var lengi hægri hönd
Láru Gunnarsdóttur forstöðukonu,
vinkonu okkar. Síðar var hún skóla-
stjóri í fyrsta leikskólanum sem var
stofnaður í Kópavogi og hún veitti
forstöðu fyrsta skóladagheimilinu
sem var opnað í Reykjavík og hafði
ákveðnar skoðanir á því hvað átti að
fara þar fram. Stúlka sem var á
skóladagheimilinu hefur sagt mér
að Hómfríður hafi verið góð og
ákveðin, en umfram allt skemmti-
leg. Síðast var hún í mörg ár leik-
skólastjóri á Norðfirði. Hún lagði
fag- og stéttarfélagi sínu lið á marg-
víslegan hátt, var þar formaður og
átti sæti í ýmsum nefndum. Alltaf
var stíll yfir Hólmfríði.
Það var falleg stund sem ég átti
með henni og Sigurði, manni henn-
ar, þegar ég heimsótti hana á líkn-
ardeildina skömmu áður en hún
kvaddi. Báðum var ljóst að hún átti
stutt eftir. Ég færi Sigurði og son-
um þeirra öllum innilegar samúðar-
kveðjur.
Svandís Skúladóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Með þessu ljóði kveð ég þig, kæra
Hólla.
Þín vinkona,
Þorbjörg Helgadóttir.
G. Hólmfríður
Jónsdóttir
Raðauglýsingar
Áhugafólk
um heilsukost, súpur og safa
Undirritaður er að opna nýjan veitingastað um
miðjan júlí á Laugavegi 42 og vantar vant
starfsfólk til starfa.
Viðkomandi þarf að hafa áhuga á heilsusam-
legum mat. Vaktavinna og hlutastörf í fram-
leiðslu og afgreiðslu.
Uppl. sendist á netfangið guffig@simnet.is
Guðvarður „Guffi“ Gíslason.
Mmmmm Restaurant -Take Away.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að ber-
ast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánu-
degi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út. Greinar, sem berast eftir að útför hefur farið
fram, eftir tiltekinn skilafrests eða ef útförin hefur verið gerð í kyrrþey, eru
birtar á vefnum, www.mbl.is/minningar. Æviágrip með þeim greinum verður
birt í blaðinu og vísað í greinar á vefnum.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en
3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Engin lengdarmörk eru á
greinum sem birtast á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er
um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini,
maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minn-
ingargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda
hana á netfangið minning@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar