Morgunblaðið - 29.10.2009, Page 31

Minningar 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. OKTÓBER 2009
Smáauglýsingar 569 1100 www.mbl.is/smaaugl
Dýrahald
Hundagallerí auglýsir
kíktu á heimasíðu okkar:
www.dalsmynni.is
Sími 566 8417,
bjóðum visa og euro raðgreiðslur.
Gisting
AKUREYRI
Sumarhús (140 fm) til leigu við
Akureyri. TILBOÐ Á LEIGU - Sun -
Fim. verð 45 þús.
Glæsilegt útsýni yfir Akureyri.
www.orlofshus.is eða Leó, sími
897 5300.
Húsnæði í boði
Íbúð til leigu
3ja herb. íbúð í 112 - Engjahverfi
til leigu. Sérinngangur. Laus strax.
Reyklaus íbúð.
Upplýsingar í síma 848 3287.
Til leigu fyrir reglusamt fólk
40 fm nýbyggð stúdíóíbúð í miðbæ
Hafnarfjarðar (Hverfisgötu). WC með
sturtu. Aðeins leigt reglusömu fólki.
Laus 1. nóvember.
Allar upplýsingar í síma 821 2529.
Sumarhús
Sumarhús - orlofshús
Erum að framleiða stórglæsileg og
vönduð sumarhús í ýmsum stærðum.
Áratuga reynsla.
Höfum til sýnis á staðnum fullbúin
hús og einnig á hinum ýmsu
byggingarstigum.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
símar 892 3742 og 483 3693,
netfang: www.tresmidjan.is
Nú styttist í jólahlaðborðin hjá
okkur. Hvað er notalegra en að fara
í heita pottinn eftir dásamlegar
kræsingar? Slökun og stemning sem
þú átt skilið.
Fyrir hópa og fjölskyldur.
www.minniborgir.is.
Spennandi gisting aðeins 75 km
frá höfuðborgarsvæðinu.
Falleg og vönduð sumarhús frá
Stoðverk ehf. í Ölfusi
Gott verð. Teiknum eftir óskum kaup-
enda.
Símar: 660 8732, 660 8730,
892 8661, 483 5009.
stodverk@simnet.is
Tómstundir
Plastmódel í miklu úrvali.
Tómstundahúsið,
Nethyl 2, sími 587 0600.
www.tomstundahusid.is.
Ökukennsla
Glæsileg kennslubifreið
Subaru Impreza AERO 2008, FWD.
Akstursmat og endurtökupróf.
Gylfi Guðjónsson,
sími 6960042,
bilaskoli.is
Húsviðhald
Skipti um rennur og bárujárn
á þökum, einnig smávægilegar
múrviðgerðir og ýmislegt fl.
Þjónum landsbyggðinni einnig.
Upplýsingar í síma 659-3598.
AUGLÝSINGASÍMI
569 1100
✝ Sturlaugur Ólafs-son fæddist í
Keflavík 9. september
1948. Hann lést á
heimili sínu 22. októ-
ber sl. Foreldrar hans
eru Ólafur Björnsson,
skipstjóri og útgerð-
armaður, f. 22. apríl
1924 og L. Margrét Z.
Einarsdóttir, f. 24.
janúar 1925, d. 14.
október 1966. Systk-
ini Sturlaugs eru Þór-
ir, f. 27. janúar 1944,
Borgar, f. 14. maí
1945, Elín, f. 5 desember 1946, Sig-
rún, f. 4. september 1950 og Björn,
f. 29. nóvember 1957.
Sturlaugur kvæntist 26. desem-
ber 1967 Ólöfu Björnsdóttur, þau
skildu 2008. Þau eignuðust tvær
dætur: Unni, f. 23. janúar 1967, hún
á tvö börn, Davíð Eld Baldursson, f.
11. nóvember 1983,
sem ólst að miklum
hluta upp hjá ömmu
sinni og afa og Urði
Unnardóttir, f. 20.
júní 2003, Margréti,
gifta Fali Jóhanni
Harðarsyni, þau eiga
þrjár dætur; Lovísu,
f. 22. júlí 1994, Elfu, f.
21. janúar 1998 og
Jönu, f. 29. nóvember
2005.
Sturlaugur varð
húsasmíðameistari
hinn 1. júlí 1972. Árið
1977 hóf Sturlaugur störf sem
framhaldsskólakennari við nýstofn-
aðan Fjölbrautaskóla Suðurnesja
og kenndi við skólann í 30 ár.
Útför Sturlaugs fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 29. október,
og hefst athöfnin klukkan 14.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku pabbi, það reynist ekkert
létt að koma öllum minningunum
um þig í eina litla grein. Þú kennd-
ir okkur margt um hvernig koma
skal fram við náttúruna og náung-
ann. Umburðarlyndur og yfirveg-
aður varstu með eindæmum og
ekkert virtist koma þér úr jafn-
vægi. Þú varst duglegur að tala við
okkur um málefni og oft var rök-
rætt í marga klukkutíma án allra
leiðinda enda leyfðir þú okkur að
hafa aðrar skoðanir en þínar.
Þú komst alltaf fram við okkur
sem jafningja þína og það ein-
kenndist af því að vinahópar okkar
urðu að einum hópi, okkar vinir
urðu þínir vinir og þínir vinir að
okkar vinum. Reyndar var það svo
að við reyndum allt til að hanga
nálægt þér og elta. Þú varst í
slökkviliðinu þegar við vorum litlar
og í þá daga hringdi síminn, sá
gamli grái, og við vorum farnar að
merkja það hvenær það var útkall
því það kom öðruvísi hringing, þá
skelltum við okkur í skó og gerð-
um allt til að ná þér á hjólunum
okkar, stundum tókst það og
stundum runnum við bara á reyk-
inn, en þetta var alltaf svaka hasar
og þessi minning um þig í reykköf-
unargallanum að koma út úr
brunarústum eins og Hollywood-
hetja yljar okkur enn.
Á unglingsárunum mættu vinir
okkar heim til okkar og oft var
þetta eins og félagsmiðstöð. Í stað-
inn fyrir að kvarta og sussa tókst
þú á móti unglingunum, settist nið-
ur og kynntist þeim. Þú hreifst þá
upp úr skónum með fyndnum sög-
um af þér og öðrum og gafst þér
tíma til að kynnast þeim.
Íþróttirnar heilluðu þig og gam-
an er að rifja upp allar greinarnar
sem þú lagðir fyrir þig á lífsleið-
inni. Alltaf var góður hópur sem
fylgdi þér. Badmintonið, Sulturnar
í keilunni, kennarablakið, fótbolt-
inn og snókerinn. Golfið átti hug
þinn allan lengst af. Þú eyddir
mörgum dögum á vellinum og fé-
lagsskapurinn þar var fjölmennur
og góður. Þið fóruð í ykkar árlegu
golfferðir og þú hafðir það að
markmiði að prufa sem flesta velli
í heiminum.
Besta veganestið sem þú gafst
okkur er að hafa fullvissað okkur
um að við hefðum ávallt þinn
stuðning og að eitthvað væri ekki
hægt eða ógjörningur, var ekki til í
þínum huga. Þetta sýndir þú á
þinni lífsleið með því að láta þig
málin varða. Þú vannst mörg afrek
og hafðir einstakt lag á að hrífa
aðra með þér enda var það stór
hópur sem fylgdi þér og þínum
vinum í baráttunni fyrir hinum
ýmsu málefnum, t.d. tvöföldun
Reykjanesbrautarinnar.
Síðustu misseri hafa verið okkur
erfið enda baráttuvilji þinn á þrot-
um og Bakkus hafði betur. Við trú-
um því og treystum að þú sért far-
inn á stað sem þér líður vel á. Við
munum halda minningu þinni á
lofti.
Guð geymi þig, elsku pabbi,
Eitt bros getur dimmu í dagsljós
breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í brjósti,
sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
(Einar Benediksson.)
Þínar dætur
Unnur og Margrét.
Ég vildi að ég gæti sagt að það
hefði komið mér á óvart þegar Óla
hringdi í mig og tilkynnti mér að
þú værir dáinn. Alltaf hélt ég í
vonina að þú myndir rétta úr kútn-
um og njóta hversdagsleikans með
okkur en svo varð því miður ekki.
Það er erfitt að skilja hvernig
svona gat farið þegar þú sjálfur
sagðir mér fyrir mörgum árum að
þú ættir aðeins tvo valkosti, ann-
aðhvort að hætta alveg eða þá að
alkóhólisminn drægi þig til dauða.
Margs er að minnast eftir langa
samleið. Þú tókst mér vel og við
urðum fljótt góðir vinir eftir að við
Magga fórum að vera saman fyrir
23 árum. Þú varst ótrúlega
skemmtilegur maður. Ræðinn,
fyndinn, bráðgreindur og lést ekk-
ert frá þér nema það væri 100%.
Það er fátt sem jafnaðist á við það
að heyra þig segja frá einhverjum
skemmtilegum atburði eða sögu.
Hvort sem maður var á manna-
mótum, á Drangavöllunum eða
bara úti í bæ var ekki óvanalegt að
koma að þér umkringdum hlæjandi
fólki og þú einnig skellihlæjandi að
segja frá einhverju skemmtilegu.
Stelpurnar okkar áttu hug þinn
allan. Þegar við bjuggum á Vatns-
nesveginum varstu hræddur um að
stelpurnar færu að leika sér á
gangstéttinni eða of nálægt um-
ferðinni svo þú spurðir okkur
hvort þú mættir gera eitthvað svo
þær gætu dundað sér í garðinum.
Stuttu síðar áttu þær kofa og kast-
ala sem standa enn í nýju um-
hverfi og eru það vinsæl leikföng
að ókunnug börn koma til okkar og
spyrja hvort þau megi leika!
Ég gleymi því seint hversu
ánægður þú varst eftir að þú fórst
með félögum okkar úr golfliði skól-
ans og horfðir á æfingahring fyrir
meistaramótið í golfi þegar þið
hjónin heimsóttuð okkur Möggu til
Bandaríkjanna um árið. Ekki stóð
á sögunum það kvöldið. En það var
ekki síður minnisstætt hvernig
strákarnir töluðu um þig eftir
þessa skemmtiferð ykkar, þeir
sögðu mér að ég ætti svalasta
tengdaföður sem væri til á jörð-
inni.
Oftar en ekki þegar við kvödd-
umst í gegnum tíðina baðstu mig
um að kyssa Möggu og stelpurnar
frá þér. Það mun ég gera um
ókomna tíð.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Falur Jóhann Harðarson.
Það er erfitt að sætta sig við það
að þú sért farinn. Sérstaklega
vegna þess að mér fannst við eiga
svo mikið eftir. En svona er þetta.
Það var líklegast þú sem kenndir
mér að sætta mig við það sem ég
gæti ekki breytt. Svo ætli ég taki
ekki ráðum þínum varðandi það.
Reyndar, þegar litið er til baka,
finnst mér þú hafa verið að reyna
að leiðbeina mér í réttu áttirnar al-
veg frá því að ég man eftir mér.
Þú spurðir mig oft hvort við
værum ekki bestu vinir, ég sagði
alltaf jú og meinti það. En kannski
skildi ég ekki alveg virkilega
hversu góður vinur minn þú varst í
raun. Þú hélst engu eftir, það var
ekkert það til í heiminum sem þú
vildir ekki gera fyrir mig eða stað-
ur sem þú vildir ekki taka mig með
þér á. Geturðu nefnt alla staðina
sem við fórum saman til? Gætirðu
talið alla fiskana sem við veiddum
saman? Eða kaffibollana sem við
drukkum? Að alast upp hjá þér og
ömmu er það besta sem hent gat
mig og þakka ég guði fyrir að hafa
fengið að gera það.
Mér fannst þú alltaf skemmti-
legur. Meira að segja eftir að halla
fór undan fæti hjá þér. Þó að sam-
band okkar hafi vissulega beðið
hnekki vegna þess var samt oftast
hægt að koma til þín í kaffi og
spjalla um hvað sem var og sög-
urnar sem þú sagðir eru mér nú
ómetanlegar. Síðastliðin misseri
voru okkur erfið. En ég veit að þér
voru þau erfiðust. Ég vona bara að
þú hafir fundið þinn frið. Ég er
heldur ekkert reiður út í þig, ég vil
að þú vitir það. Erfiðast var bara
að geta ekki hjálpað þér betur.
Verst er hvað ég sakna þín.
Hvað ég sakna þess að geta ekki
tekið upp símann og hringt í þig.
Eða komið við hjá þér í kaffi. En
ég trúi því að okkar líf saman sé
ekki búið. Þú færð að lifa áfram í
gegnum mig og allar yndislegu
minningarnar sem við áttum sam-
an.
Þinn drengur
Davíð Eldur.
Barnabörnin spyrja. Er afi Stulli
dáinn? Amma svarar, nei elskurn-
ar mínar, hann lifir í minningunni.
Strax eftir að hafa sagt þessi orð
áttaði ég mig á því að þau öðluðust
vissa merkingu og þá voru mynda-
albúmin sem geymdu sögu okkar
drifin fram og farið var að skoða
hvað Stulli afi hafði nú verið flott-
ur karl áður en sjúkdómurinn sem
leiddi hann til dauða byrjaði fyrir
alvöru að vinna á honum. Víman,
þessi falsguð, sem náði undirtök-
unum í lífi hans og rændi honum
smátt og smátt frá okkur þar til
lífsneistinn hvarf að lokum.
Dugnaður þinn, hlýja, glaðværð
og ást meðan allt var gott. Fyrir
það ætlum við að þakka og geyma
í minningunni, elsku afi Stulli.
Takk fyrir að vera þú. Kveðja.
Ólöf, Davíð, Lovísa, Elfa, Urður
og Jana.
Elsku Stulli minn. Þú ert farinn,
langt fyrir aldur fram og ég spyr:
af hverju svona fljótt, fæ auðvitað
engin svör.
Það er árið 1956. Við hittumst í
fyrsta sinn, ég nýflutt á Heiðar-
veginn, þú á Ásabrautinni, gang-
stígur á milli húsanna. Ég tek
strax eftir bláu fallegu augunum
þínum, finnst ég hafa þekkt þig
lengi. Þú segir „mamma mín heitir
líka Maddý, ég ætla að kalla þig
Maddý á bak við“.
Það er árið 1958. Við að flokka
rækju saman í Stóru milljón, tveir
litlir krakkar að ná sér í pening.
Þú alltaf viljugur að hjálpa mér.
Það er árið 1963. Við aftur kom-
in í Stóru milljón, orðin „alvöru
starfsfólk“ að flaka, snyrta og
pakka og nú er húmorinn þinn
heldur betur kominn í ljós. Lífið
bara skemmtilegt, alltaf fjör. Óla
kemur úr Borgarfirðinum, fer að
vinna með okkur, algjör skvísa og
verður strax vinkona okkar, síðar
kærastan þín og eiginkona og ævi-
löng vinkona mín.
Það er árið 1967. Við Geiri eign-
umst Helenu og viku seinna eign-
ist þið Óla Unni, tvö ung pör, að
byrja alvöru lífsins. Síðan fæðast
Magga og Ilmur, enn eru lífsfar-
vegir okkar svona nálægir, við
bæði gift, eigum bæði tvær litlar
stúlkur.
Tíminn líður, stundum hittumst
við oft, stundum sjaldnar, en alltaf
er vinskapur okkar eins, alltaf
þykir mér jafn vænt um þig. Þær
verða mæður, við eignumst tvo
ömmu- og afastráka, þú og Óla alið
afastrákinn ykkar hann Davíð að
miklu leyti upp, alltaf ertu til stað-
ar fyrir þitt fólk.
Það eru margar minningar,
Stulli minn, sem koma. Sumarbú-
staðarferðirnar þar sem við fjögur
spiluðum Kana fram á nætur,
heimsóknir okkar Geira með stelp-
urnar til ykkar eftir að við fluttum
til Reykjavíkur, allar leikhús- og
bíóferðirnar okkar og umræðurnar
á eftir, spekúlasjónirnar um lífið
og tilveruna.
Við erum komin á miðjan aldur
og í ljós kemur að við erum haldin
sama sjúkdómnum, sem nú hefur
dregið þig til dauða. Enn einn lífs-
flötur sem tengir okkur saman.
Enn eitt viðfangsefni fyrir okkur
fjögur að spjalla um. Allt gengur
vel, kæri vinur, og þú blómstrar í
batanum sem þú nærð og átt ynd-
isleg níu ár.
Það er árið 2000. Sjúkdómurinn
tekur sig upp og tekur smám sam-
an völdin í lífi þínu.
Það er 17. október 2009, ég er í
heimsókn hjá þér á Blikabrautinni.
Ég hélt að ég gæti bjargað þér en
ég er vanmáttug. Ég veit ekki að
þetta er síðasta kvöldið okkar sam-
an, að ég sit á dánarbeði þínum.
Við spjöllum um daginn og veginn
og rifjum upp fortíðina og þú
hlærð ítrekað þótt fárveikur sért.
Einhvers konar uppgjör fyrir okk-
ur bæði.
Í dag er ég þakklát Guði fyrir
þessa síðustu samverustund okkar.
Þegar ég kyssti þig bless í þetta
sinn og strauk gráa alskeggið þitt
sá ég að augun þín höfðu breyst.
Nú veit ég að þú varst að búa þig
til brottfarar, það var breytingin.
Ég kveð þig, kæri Stulli minn.
Þú ert farinn en minningin um þig
verður ávallt í hjarta mínu. Guð
blessi Ólu, vinkonu mína, Unni,
Möggu, Davíð og barnabörnin. Ég
bið Guð að taka vel á móti þér, það
áttu svo sannarlega skilið.
Þín vinkona
Magnea (Maddý).
Sturlaugur Ólafsson