Vilji - 01.12.1928, Síða 8

VIL JI
15(5
Inngangur að sögu.
(Brot).
Hann mintist þess er hann var ungur drengur
heima í sveit sinni, ungur drengur, sem er að byrja að
uppgötva veruleikann.
Hann mintist þess, hversu hugur hans hafði orð-
ið þrunginn fögnuði hvert sinn, er vorið kom og leysti
snjóinn úr hlíðunum og hleypti ærslum í hvem smálæk.
Því í langan tíma hefir hjarnið klætt jörðina og norðan-
áttin hefir flutt með sjer bleika skýjaklakka um kólgu-
gráan himininn. Svo eitt kvöld er loftið orðið óvenju-
lega dimmblátt. Og fyr en varir er ísinn orðinn meyr og
það drýpur af þökunum þó hvergi sjái enn sól nje farið
sje að hlána. En það er komið þýðvindi í loftið. Svo
kemur rigning, látlaus stórrigning í þrjú dægur og bæj-
arlækurinn flýtur upp yfir alla bakka. Loks styttir upp,
en þá er jörðin orðin auð og lyngmóarnir rísa ilmandi
og mettaðir af frjósemi undan snjónum.
En vorið er lengi á leið. Það veit drengurinn, en
hann sjer þó að áfram miðar því. Hann sjer það á svip
og hreyfingum fullorðna fólksins, og hann veitir því
eftirtekt, að í dag nær sólin lengra niður í dalbotninn
heldur en í gær. Og hann finnur það á sjer að vorið
er komið á loftið, jafnvel löngu áður en fyrstu græn-
grösin teyja hráa leggi sína upp úr rauðbrúnni mold-
inni. Því eftir því sem kvöldin verða bjartari fer sál
hans að ókyrrast. Það er eitthvað í loftinu, sem kallar
á hann og heldur fyrir honum vöku langa lengi, kvíða-
blandin þrá eftir einhverju stóru og óþektu, sem sje í
vændum.
En svo einn dag er vorið komið.------
Og Hreinn litli fer snemma á fætur því sólin hefir
vakið hann, og hann dregur andann dýpra en hann hef-
ir gjört í marga mánuði því morgunloftið er tært og