Vilji - 01.12.1928, Blaðsíða 24

172
V1L J I
Öldungurinn.
Nú situr þú aleinn við eldinn,
andvörp þín heyri jeg.
Máttvana berast þau beint til naín
brennheit og alvarleg.
Að líkindum ert þú nú orðinn,
í annað sinn drengur smár,
þótt öldungsins eigir þú merki —
— *------ellinnar silfurhár.
Ei glaðst þú getur með öðrum,
í glaumi þú söknuð ber,
situr með sorgir þínar,
uns sjálfur á braut þú fer.
En, hví er nú æfi þín orðin
svo einmana, dapurleg?
Finst þjer enn, að þú fetir
í fótspor á þyrni-veg?
Hættu nú kvíða, það kveldar
og kvæði mitt endar fljótt,
hjá þjer dregur einnig að aftni,
þú andvarpar — góða nótt. —
-----Við borðum af eplum Evu,
með unaði og góðri lyst,
en þau eru örlög okkar,-------
við yðrumst á kvöldin — fyrst.
Birgir Einarsson.