Vilji - 01.12.1928, Blaðsíða 12

160
VILJI
Útvaldir og kallaðir.
í heiminum hafa altaf verið menn, sem skar-
að hafa fram úr og borið hafa höfuð og herðar
yfir fjöldann. Yfirleitt eru menn þessir dáðir og og
kallaðir mikilmenni. Það er líka rjett, en flestir hafa
þeir verið stórgallaðir; sumir sjálfum sjer verstir, aðrir
heiminum. Menn þessir hafa oft verið sjerkennilegir í lifn-
aðarháttum; oft verið utan við sig, það er að segja utan
við tíma og rúm, og samtímamenn þeirra hafa því ekki
vitað hvort þeir væru brjálaðir eða útvaldir (Geni).
Því er svo farið, að allir þeir, sem eru öðruvísi, en fjöld-
inn, vekja á sjer eftirtekt. Menn athuga þá nánar og
komast þá að raun um að þessir menn eru tvenskonar:
a) þeir, sem hafa þroskað anda sinn og brjóta heilann
um nýjar ráðgátur; flytja nýjar kenningar, sem stund-
um gerbreyta lífsskoðun manna, eða móta hugarfar
þeirra að einhverju leyti. Þessir menn marka altafstærst
spor á framfarabrautinni. b) Hinir, sem þrá að vera
öðruvísi en fjöldinn, en hafa enga eiginleika til þess
aðra en þá, að klæða sig afkáralega, láta hár sitt vaxa,
standa á gatnamótum og horfa á stjörnurnar, eða hafa í
frammi önnur slík skrípalæti til að sýnast. Þessir innan-
tómu menn hafa líka þau áhrif, að telja fólki trú um,
að allir þeir, eða flestir þeir, sem sjerkennilegir eru,
sjeu eitthvað vankaðir, enda sjáum við mörg dæmi
þess, að menn eiga bágt með að skilja og aðgreina þessar
manntegundir. Við sjáum loddaranum, línuhlaupurun-
um, fúskurunum eða jafnvel fíflunum hossað upp tii
himna, en afbragsmennina fyrirlitna og fótum troðna.
Gyðingar heimtuðu Krist líflátinn, en Barrabas gefna
lausn, og þessi saga endurtekur sig dag hvern, að vísu
ber minna á því nú, en þá, því að slík störf eru unnin
af öfundarmönnum, moldvörpunum, sem skríða inn í