Vilji - 01.12.1928, Blaðsíða 23

V ILJ I
171
Þú beiningamaður, að koma og' biðja við þínar eig-
in dyr
Lát byrðar þínar í hendur þeim, sem getur borið
jpær og yðrastu þess aldrei.
Þrár þínar slökkva strax Ijósið á þeim lampa, er
þær snerta með anda sínum. Það er vanheilagt — tak
■ei við gjöfum úr óhreinum höndum þeirra. Tak það eitt,
sem boðið er af heilagri ást.
Söngurinn, sem jeg ætlaði að syngja, er ósunginn enn
í dag. Jeg hefi eitt dögunum við, að setja strengi á
hljóðfærið mitt og taka þá af. Hinn rjetti tími hefir
•ekki komið, orðin hafa ekki verið rjett valin, í hjarta
mínu hefir aðeins brunnið eldheit ósk.
Blómið hefir ekki opnast; vindurinn einn næðir
framhjá.
Jeg hefi ekki sjeð andlit hans, nje hlustað á rödd
hans; jeg hefi aðeins heyrt ljett fótatak hans frá veg-
inum fyrir framan hús mitt.
Æfilangur dagur hefir farið í að setja sæti hans
á gólfið; en það hefir ekki verið kveikt á lampanum,
svo að jeg get ekki boðið honum inn í hús mitt.
Jeg lifi í voninni um að mæta honum, en enn hefir
hað ekki orðið.
<Tekið af handahófi úr Fruit-gathering og Gitanjali).
Kristj. Guðl.