Morgunblaðið - 29.12.2009, Blaðsíða 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. DESEMBER 2009
✝ Rannveig HuldaÓlafsdóttir
(Ransý), bóksali á
Laugum, fæddist á
Patreksfirði 23. apríl
1931. Hún lést á Heil-
brigðisstofnun Þing-
eyinga á Húsavík 15.
desember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ólafur Jósúa
Jónsson, sjómaður, f.
17. júlí 1906, Eyra-
húsum í Tálknafirði,
d. 3. júní 1971, og Lár-
entsína Guðrún Guð-
mundsdóttir, f. 8. janúar 1909 í Kefla-
vík, Neshr., Snæf., d. 7. júní 1973.
Systur hennar eru: stúlka, f. 13. des-
ember 1933, lést tveggja mánaða,
Þórarna, f. 26. desember 1934, Björk,
f. 11. október 1936, lést fjögurra ára.
Eftirlifandi eiginmaður er Arn-
grímur Konráðsson, smiður, f. 21.
ágúst 1929 á Laugum í Þingeyj-
arsýslu. Foreldrar hans voru Konráð
Guðrún Sigurðardóttir, f. 27. nóv-
ember 1957. Börn þeirra eru a)
Rannveig Hulda, f. 4. september
1978, maki Ottó Freyr Jóhannsson,
þau eiga tvö börn. b) Jónína, f. 14.
ágúst 1984, maki Eggert Þröstur
Þórarinsson, þau eiga einn dreng. c)
Þórarna, f. 6. júní 1994.
Ransý ólst upp á Patreksfirði en
fór ung til náms á Laugum í Þing-
eyjarsýslu þar sem hún kynntist eft-
irlifandi eiginmanni sínum. Ransý
og Arngrímur bjuggu öll sín bú-
skaparár á Laugum í Reykjadal,
fyrst í Laugabrekku og síðar á Hóla-
vegi 3. Ransý rak bókaverslun
Rannveigar H. Ólafsdóttur á Laug-
um í 40 ár og var umboðsmaður
happdrættis SÍBS og happdrættis
Háskólans í 30 ár auk þess sem hún
var umboðsmaður Brunabótafélags
Íslands um árabil. Hún var virk í fé-
lagslífi í Reykjadal og var lengi í
stjórn ungmennafélagsins Eflingar
þar sem hún tók m.a. virkan þátt í
leikstarfsemi. Þá var hún einnig í
stjórn kvenfélags Reykdæla. Þá var
hún í stjórn Iðnbæjar sem var ný-
sköpunarverkefni í sveitinni.
Útför Ransýjar fer fram frá Þor-
geirskirkju í dag, þriðjudaginn 29.
desember, og hefst athöfnin kl. 14.
Jarðsett verður á Einarsstöðum.
Erlendsson, kennari,
f. 11. janúar 1885 á
Brettingsstöðum,
Reykdælahr., d. 2. júlí
1957, og Helga Arn-
grímsdóttir, f. 22. nóv-
ember 1890, Torf-
unesi, Ljósavatnshr.,
d. 20. nóvember 1964.
Börn Rannveigar
og Arngríms eru: 1)
Helga Arngríms-
dóttir, f. 14. júlí 1953,
viðskiptafræðingur í
Reykjavík, sambýlis-
maður hennar er Sig-
mundur Sigmundsson. Börn hennar
og Friðbjarnar Níelssonar eru a)
Rannveig Björk, f. 11. október 1976,
maki Arnar Már Einarsson, þau
eiga einn dreng og b) Níels, f. 18.
janúar 1984, maki Emily Martin,
þau eiga eina dóttur. 2) Ólafur Arn-
grímsson, f. 10. maí 1957, skólastjóri
Stórutjarnaskóla í Ljósavatns-
skarði, kona hans er Torfhildur
„Þei þei, ekki gráta!“ gæti ég
ímyndað mér að amma mundi segja
við okkur sem söknum hennar svo
sárt. „Reynið heldur að halda ykkur
á mottunni, rétta úr ykkur og bera
höfuðið hátt.“ Svona var amma, engri
lík.
Hugurinn reikar. Upp koma marg-
ar minningar um eftirminnilega konu
með stórt hjarta. Fallin ertu frá ynd-
islega Ransý amma mín. Elsku
amma það er svo sárt, svo hræðilega
sárt að missa þig. Samband okkar
var sérstakt, við áttum mörg innileg
samtölin þar sem við ræddum um
heima og geima. Þú varst alltaf með
góð ráð sem ég reyni að fara eftir.
Vissir alltaf hvað segja átti enda búin
að lifa tímana tvenna. Þrátt fyrir
sára fátækt í æsku og lítil tækifæri
bjó í þér baráttukona sem beið eftir
því að fá að blómstra. Þú fórst mjög
ung að heiman og fluttir norður í
Reykjadal þar sem þú fórst í Lauga-
skóla. Kynntist ástinni í lífi þínu og
sálufélaga, honum Arngrími afa mín-
um, áttir tvö yndisleg börn og rakst
bókabúðina þína til fjölda ára. Allt
sem þú gerðir var framkvæmt ná-
kvæmlega og með glæsibrag. Ég leit
alltaf upp til þín og dáðist að dugnaði
þínum og hugrekki. Elsku Ransý
amma, með hjartað fullt af þakklæti
mun ég halda áfram að líta upp til
þín, þar sem stjarna þín skín svo
skær á himnum. Við söknum þín öll
og minning þín lifir í hjörtum okkar.
Rannveig Björk
Friðbjarnardóttir.
Þegar ég hugsa um langömmu
hugsa ég um það hvað hún var alltaf
góð við mig og Arnhildi litlu systur
mína. Þegar við komum í heimsókn
til langafa og langömmu í Reykjadal
var hún alltaf svo góð og við fengum
hvað sem við vildum og hún stjanaði
við okkur. Ég mun sakna langömmu
mjög mikið og ég er þakklátur fyrir
að hafa fengið að kynnast henni þau
tæpu átta ár sem ég hef verið til. Ég
ætla að segja Arnhildi litlu systur
minni og Pétri frænda frá öllum góðu
minningunum mínum um þig elsku
langamma svo þau fái líka að muna
hversu góð þú varst.
Ég ætla að biðja engla Guðs að
passa þig elsku langamma og ég skal
sjálfur passa langafa fyrir þig.
Þinn langömmustrákur,
Arngrímur Ottósson.
„Kóngur einn dag“ var einu sinni
sungið, sá dagur var dýrðardagur og
sólin skein í heiði og fuglarnir sungu.
Sá söngmaður fékk hins vegar bara
að vera kóngur einn dag. Hjá afa og
ömmu í Reykjadal fékk maður að
vera kóngur alla daga, já eða drottn-
ing. Ömmu var í lófa lagið að láta
manni finnast maður vera merkileg-
ur, allt að því eðalborinn. Afkomend-
urnir voru hennar stolt og yndi og
fyrir þeim hafði hún metnað. Ömmu
var í mun að við hefðum það gott og
hún gerði allt sem í hennar valdi stóð
til að aðstoða okkur á einn eða annan
hátt. Hún styrkti okkur til mennta,
aðstoðaði við að eignast það sem
vantaði til búsins og síðast en ekki
síst passaði hún vel upp á að lang-
ömmubörnin hefðu örugglega allt til
alls, hvort sem það var bankabók,
sæng eða nóg af ást og umhyggju.
Ég man að amma spurði mig oft, eft-
ir að börnin mín, Arngrímur og Arn-
hildur, fæddust, hvort mér fyndist
ekki yndislegt að vera mamma
þeirra og þegar við töluðum saman í
síma átti ég alltaf að margkyssa þau
að hætti ömmu, frá langömmu og
langafa í Reykjadal. Það var leitun
að gestrisnari manneskju en ömmu,
þegar gesti bar að garði var öllu til
tjaldað og þá var ávallt nóg að bíta
og brenna.
Ég gleymi þeim stundum seint
þegar við systurnar komum í okkar
æðimörgu heimsóknir til afa og
ömmu en þá fengum við, vægast
sagt, allt sem við vildum. Þegar við
vorum orðnar of stórar til að geta
verið í stóra hjónarúminu á milli afa
og ömmu lét amma afa ganga úr
rúmi og gista í bókaherberginu svo
við gætum enn sofið „á milli“. Ömmu
var mikið í mun að okkur systrum
liði alltaf sem best og það má vera að
sumir kalli það dekur, en amma upp-
skar eins og hún sáði því hjá þeim
leið okkur vel.
Amma rak einnig bókaverslun
Rannveigar H. Ólafsdóttur um ára-
tugaskeið og ég held að ég hafi verið
komin fast að þrítugu þegar ég
keypti mína fyrstu stílabók og blýant
hef ég ekki enn þurft að kaupa.
Amma hafði metnað fyrir okkar
hönd og hún var stolt þegar vel tókst
til. Metnaður og stolt er vissulega
ekki öllum gefið en þá gjöf fékk
amma. Það var eitthvað tignarlegt
við ömmu, hún bar ávallt höfuðið
hátt, var vel tilhöfð og hélt reisn og
stolti allt til loka.
Ég er stolt af því að fá að bera
nafn þitt elsku amma, en fyrst og
fremst er ég stolt af því að hafa feng-
ið að fylgja þér á lífsins vegi. Nú þeg-
ar við kveðjum árið kveðjum við þig
einnig elsku amma mín, þín verður
sárt saknað og án þín verður ekkert
samt. Þitt stolt er nú okkar stolt og
nú er það í okkar höndum að láta
ekki bugast og viðhalda öllu því góða
sem þú gafst okkur. Ég mun leggja
mitt af mörkum til að viðhalda metn-
aði þínum og stolti, konu sem alltaf
hélt reisn og aldrei lét bugast.
Guð geymi þig elsku amma mín.
Þín sonardóttir,
Rannveig Hulda Ólafsdóttir.
Það að fá að alast upp í návist
ömmu sinnar og afa, njóta samvista
við þau – kynnast lífsviðhorfum
þeirra og gildismati er í mínu tilfelli
ómetanleg æskuminning. Æsku-
minning sem er hlý og notaleg,
traust og laus við alla tilgerð. Minn-
ing um manneskjur sem gáfu stór-
fenglegar gjafir sem fólu ekki aðeins
í sér efnislega hluti heldur einnig
skilyrðislausa ást og umhyggju. Þau
báru hag afkomenda sinna meir en
nokkuð annað fyrir brjósti og voru
tilbúin til að leggja sitt af mörkum til
að gera þeim lífið auðveldara. Í mín-
um huga var amma Ransý mann-
eskja sem stöðugt gaf. Gaf ekki að-
eins áhuga sinn, elsku og dálæti sitt,
heldur einnig tilsögn um lífið og
hvatningu til metnaðar og árangurs í
verkum. Amma var nefnilega dugn-
aðarforkur sem barðist fyrir sínu og
gafst ekki auðveldlega upp. Hún
vandaði sig í hvívetna við störf sín og
lauk ekki við verkin fyrr en þau voru
algerlega óaðfinnanleg. Hún var ná-
kvæm en um leið gamansöm og
skemmtileg og átti það til að sjá
spaugilegar hliðar á mannfólkinu.
Amma var höfðingi heim að sækja og
sýndi hverjum gesti virðingu og
hlýju og afsakaði oftar en ekki veit-
ingarnar, sem voru þó aldrei í lakari
kantinum.
Amma var kona sem stakk sum-
part í stúf við kynsystur sínar af
sömu kynslóð. Hún var bóksali sem
hafði skoðanir á mönnum og mál-
efnum og lét ekki slá sig út af laginu
að ástæðulausu. Hún var fróðleiksfús
og vildi fylgjast með í þjóðfélags-
málum og gerði kröfur til þess að við
sonardætur hennar sýndum slíkum
málum áhuga en liðum ekki um í
engum takti við raunveruleikann.
Slík hvatning er holl fyrir ungar
stúlkur. Umfram allt var amma hins
vegar traust kona sem var umvefj-
andi og gleymi ég aldrei hvað það
var mikils virði fyrir litla stúlku að fá
að sitja í fangi ömmu sinnar þegar
mömmu og pabba vantaði. Alltaf
náðu þau afi að dreifa huga mínum
frá söknuðinum og slá á léttari
strengi, ýmist með slædsmyndasjói í
stofunni, Fantadrykkju, grasaheiðar-
ferð eða happaþrennugjöf. Alltaf
voru amma og afi boðin og búin til að
gera sitt besta til að litlu stúlkunni
liði vel. Slík umönnun er ómetanleg.
Amma þú varst mikil manneskja,
mikill vinur. Þú varst mér fyrirmynd
á svo margan hátt. Fyrirmynd sem
ég mun alltaf leita til og bera virð-
ingu fyrir. Gjafir þínar og störf voru
okkur afkomendum þínum ómetan-
leg. Hlýja dúnsængin sem ég breiði
yfir Pétur son minn á hverju kvöldi,
og þú gafst honum, er minning um
hlýju þína og hvernig hún umvafði
mig alla tíð. Ég mun sakna þín elsku
amma en umfram allt mun ég halda
fast í minningarnar um þig, og leggja
mig fram um að gera þær lifandi. Ég
lofa því að gera mitt besta úr lífinu
og takast á við það upprétt og
óhrædd. Þannig varst þú amma. Afa
skulum við svo passa vel fyrir þína
hönd. Góðan Guð bið ég um að vaka
yfir þér og umvefja þig kærleika og
hlýju alla tíð.
Þín sonardóttir,
Jónína Ólafsdóttir (Nína).
Rannveig Hulda
Ólafsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Rann-
veigu Huldu Ólafsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og bróðir,
BIRGIR G. ALBERTSSON
frá Hesteyri,
Lækjarási 5,
Reykjavík,
lést á Grensásdeild Landspítalans laugardaginn
26. desember.
Evlalía Kristín Guðmundsdóttir,
Borghildur Birgisdóttir, Egill Steinar Gíslason,
Guðmundur Albert Birgisson, Unnur Jóhannsdóttir,
Gunnar Friðrik Birgisson, Erla Sesselja Jensdóttir,
Guðbjörg Helga Birgisdóttir, Ingi Hlynur Sævarsson,
barnabörn,
Dagný G. Albertsson.
✝
Móðir mín,
KATRÍN Ó. HJALTESTED,
lést mánudaginn 28. desember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ólafur Mixa og fjölskylda.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma, langamma, systir og mágkona,
KARÓLÍNA ÞÓRORMSDÓTTIR,
Þinghólsbraut 10,
Kópavogi,
andaðist á Landspítalanum Fossvogi fimmtu-
daginn 24. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Júlíus S. Júlíusson,
Stefanía Júlíusdóttir, Vilhjálmur Þorsteinsson,
Hörður Júlíusson, Júlía J. Puiaob,
Jóhanna Júlíusdóttir,
Sigrún Júlíusdóttir,
Trausti Júlíusson, Helga G. Óskarsdóttir,
Jón E. Júlíusson,
Aðalheiður Þórormsdóttir, Sigurður Ágústsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGURBJÖRG GUÐNADÓTTIR,
Hvoli,
Mýrdal,
lést sunnudaginn 27. desember.
Arnþrúður Sigurðardóttir,
Kristín J. Sigurðardóttir, Gunnar R. Ólason,
Eyjólfur Sigurðsson, Ásdís Gunnarsdóttir,
Guðný Sigurðardóttir, Kristján Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG JÓHANNA VILHJÁLMSDÓTTIR,
síðast til heimilis
Lækjasmára 4,
Kópavogi,
sem lést föstudaginn 18. desember, verður
jarðsungin frá Háteigskirkju mánudaginn 4. janúar
kl. 13.00.
Guðfinna Þorvaldsdóttir, Elías Pálsson,
Guðmundur Hafþór Þorvaldsson, Helga Margrét Gígja,
Vilhjálmur Birgir Þorvaldsson, Elínborg Ögmundsdóttir,
Sigríður Ragna Þorvaldsdóttir, Ólafur Árnason,
Sumarliði Þorvaldsson, Sigríður R. Helgadóttir,
Þorvaldur Hannes Þorvaldsson,
Ólafía Ingibjörg Þorvaldsdóttir, Steinar Garðarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningar á mbl.is
Guðmundur
Guðmundarson
Höfundar: Kjartan Lárusson
og systkini
Meira: mbl.is/minningar