Skólablaðið - 01.12.1964, Blaðsíða 8

- 70 -
MARGIR alíta leit hinna hinztu raka,
leit sannleikans og hins fullkomna frels-
is, æðsta takmark mannsins, og að því”
stefni öll leit mannsins, bæði 1 hug- oj*
raunvísindum. Menn leita lausnar á lxfs-
gátunni á misjafnan hátt, en allir telja
sig stefna að sama marki. Ekki eru þvá
allir sammála, hvar leita skuli, hvað
veiti von um lausn og hvað se hegómi
einn.
Maðurinn var skapaður af guði til sam-
felags við hann. Nu hefur hann hins veg-
ar villzt burt frá skapara sínum. Þess
vegna ber hann 1 brjosti truarþörf.
Truarþörfin kemur hins vegar ekki nærri
alltaf fram 1 þvi, að maðurinn leiti guðs,
heldur 1 falmkenndri leit að einhverju.
Andlegt frelsi okkar er þar, sem það
var í* upphafi, hjá guði, og þar stendur
það okkur til boða. En nu bregður svo
við, að það fyrsta sem við óttumst er,
að við seum að forkasta andlegu frelsi
okkar.
Þvá er líkt farið með okkur eins og
fiskinn. Á þeim stað, þar sem hann var
í* upphafi skapaður til að vera.er hann
frjálsastur, nytur sm bezt og þar koma
hæfileikar hans bezt 1 ljos.
Frelsi er slagorð flestra stjórnmála-
manna. Yfir því hválir ævintýraljomi, þó
að flestum veitist örðugt að skilgreina
það. Margir lifa við ímyndað frelsi og
óraunverulegan fögnuð og leggja þvá oft
óheilbrigt mat á, hvað eru sönn lífsgæði.
Eitt sinn mættust tveir bílar á förnum
vegi f Tanganyka. í öðrum var svartur,
en f hinum hvítur maður. Sá svarti ók
á öfugum vegarkanti og varð því að nema
staðar til að koma 1 veg fyrir árekstur.
Hann stökk ut og sagði reiðilega : "Það
verður gott, þegar við fáum frelsi her 1
landinu, þá getum við ekið a hvorum
kantinum, sem við viljum. " Her er
greinilega um rangtulkun a frelsi að ræða.
Leitin er ekki takmark 1 sjálfu ser,
eins og sumir virðast halda. Leitið og
þer munuð finna, sagði Kristur. Leitin
ber árangur ef leitað er á rettum stað,
annars ekki.
II.
f Vanja frænda lýsir Tsekov hinu til-
breytingalausa lffi, lýsir lífsleiðum per-
sonum, sem hafa ekkert til að lifa fyrir.
Lff þeirra er tómt, galtómt. Við setjumst
f dómarasæti : Vitanlega - fólkið hafði
ekkert þeirra lítsnautnartækja, sem við
höfum.
En nutfmamaðurinn á f sömu erfiðleik-
um. Hann er að vfsu betur settur að þvf
leyti, að hann hefur meiri tækifæri til að
láta eitthvað yfirgnæfa rödd samvizkunnar,
hann losnar við að spyrja eins oft og
Vanja frændi : Hvar finn óg það, sem gef-
ur lffi mfnu einhverja fyllingu? Sofffa
hafði ekki svar á reiðum höndum, en
sagði : Hinum megin verður þrautum
þessa lifs drekkt f miskunnsemi - þar
munum við hvflast.
Henni sást samt yfir það, að hun þurfti
ekki endilega að vera hinum megin til að
finna oþrjótandi miskunnsemi, þvf:
f upphafi var orðið og orðið var hjá guði
og orðið var guð. Og ORÐIÐ VARÐ
HOLD - OG HANN BJÓ MEÐ OSS FULLUR
NÁÐAR OG SANNLEIKA. Þetta er boð-
skapur jólanna : Guð varð maður f Jesu
Kristi. Þess vegna liggur við, að eg vor-
kenni þeim mönnum, sem sja ekkert nema
kaupmangara og braskara, hvert sem aug-
að eygir á jólunum.
Ég ætla mer ekki þá dul að veita svör
við hinum hinztu rökum, en ef til er guð,
skapari, skyldi hann þá ekki vera fær um
það, skyldi hann ekki hafa efni á slfku?
"Ég og faðirinn erum eitt, " sagði Krist-
ur. Ef hann er guð, á hann þá ekki svör
við öllum spurningum, sem okkur er þörf
á að vita svör við ? Getur hann ekki bent
okkur á, hvernig við eigum að verja