Skólablaðið - 01.12.1964, Qupperneq 9

- 71 -
þessum andgusti okkar, lííinu? ViÖ erum
sett á þetta sandkorn x geimnum og vit-
um hvorki, hvaÖan við erum, hvar við er-
um, hvert við förum, né, hver tilgangur-
inn sé með þessari dvöl okkar hér, ef
hann er þa nokkur. Við erum hér, og
þo hefur það verið ævistarf ofárra heim-
spekinga að sanna, að þeir væru til i
raun og veru, láfið væri ekki tom ímynd-
un. Fræg er niðurstaða Descartesar:
Dubito ergo cogito, cogito ergo sum (eg
efast, þess vegna hugsa ég, eg hugsa
þess vegna er ég til).
Hver er guð, að hann geti engin svör
veitt ?
Það kæmi okkur mönnunum að harla
litlu gagni, ef hann væri til, en léti ekk-
ert frá sér heyra : Ef við eigum að hafa
eitthvert gagn af honum, verður hann að
opinbera okkur vilja sinn. Sumir segja,
að það geri hann 1 natturunni og benda á
tign hennar og fegurð. En þar ríkir
einnig neyð og angist, hamfarir og hörm-
ungar. Nátturan er verk guðs, en ekki
hann sjálfur. Guð sjalfur er 1 Kristi.
Þar opinberar hann vilja sinn.
Ég set þetta aðeins fram sem staðhæf-
ingu, þvá hver og einn þarf að sannfær-
ast og það er einnig v'erk guðs, hann
gefur truna. Þess vegna er lítil von að
eignast hana, nema leita til hans sjálfs,
ekki til andstæðinga hans. Okkur er sem
sagt boðið að reyna sjálf, koma og at-
huga, hvort kenningin er frá guði.
Kristur talar um frelsið og sannleik-
ann 1 einni setningu : Sannleikurinn mun
gera yður frjálsa. En þá er spurningin:
Hver er hinn umræddi sannleikur ?
Svar Krists : Ég er sannleikurinn.
Svar hans var ekki: Komum og leitum
sannleikans sameiginlega, hver veit nema
við finnum hann. Nei, svar hans var
fullkomið, jafnvel fullkomnara og einfald-
ara en við getum gert okkur grein fyrir.
"Trúa menn þeim, er sannleik segja?
Það sýna mín naglaför", kvað Davúð.
Hann sjálfur er sannleikurinn, ekki
aðeins orð hans - hann sjalfur. Hugsun-
arháttur vestrænna manna er motaður af
honum, vestræn menning er kristin menn-
ing. Áhrif hans i okkar daglega lifi eru
miklu meiri en við gerum okkur grein
fyrir.
Það er okkar að velja eða hafna, trúa
eða ekki. Kristur var sigurvegari " ég
hefi sigrað heiminn" og sigur hans
grundvallar trú okkar, það er ekki trú
okkar, sem grundvallar sigur hans.
Nakinn kross er takn kristninnar, takn
þess, að vald dauðans var brotið á bak
aftur.
III. Guð - Rafeindaheili
í bok sinni "Abscaffung Gottes" ræðir
Köcher um Atheismus og skilgreinir
hann í þrennu lagi :
1. Guðleysinginn vill, að enginn guð sé til.
2. Þess vegna reynir hann að sanna, að
enginn guð sé til.
3. En vegna þess, að hann getur ekki
sannað, að guð sé ekki til, trúir
hann, að enginn guð sé til.
Hann verður J>vf að segja : ÉG TRÚI,
að enginn guð se til.
Það er ekki úr vegi að vitna til hins
mikla spekings Aristotelesar, en hann
sagði : Að bjoða manninum upp á það,
sem ekki nær út fyrir hið mannlega, er
að svíkja manninn.
Guðleysinginn er einn þeirra manna,
sem að áliti spekingsins lætur blekkjast,
þ. e. sér ekkert annað en malbikið, sem
hann gengur á. Guðleysinginn hefur að
eigin áliti mörg tromp á hendi, er
kristindém ber á góma. Sumir leita a
náðir vísindanna, hengja sig í orð skamm-
sýnna og éráðvandra vísindamanna og
gerá aukaatriði að aðalatriðum, og út-
básúna lönj;u úreltar vásindakenningar.
En biblian er ekki visindarit og henni
er ekki ætlað að taka opinbera afstöðu
til síbreytilegra vásindakenninga. Til
skýringar tek ég eitt dæmi : í útvarpinu
mátti heyra mann nokkurn likja j;uði við
rafmagnsheila. Útkoman varð su, að
væri guð jafnfullkominn og rafmagnsheili,
ætti hann að geta svarað öllum bænum
jarðarbúa á skömmum tíma. En væru
verur á öðrum hnöttum, gæti guð slikt
alls ekki, þvá að fullkomnari rafmagns-
heilar væru ekki til. (Tilv. lokið. )
Ef umræddur maður hefði verið uppi
fyrir nokkrum árum, hefði guð ekki att
að geta svarað neinum bænum, þvi að
rafmagnsheilar voru ekki til, hins vegar
ætti guð áreiðanlega að geta svarað bæn-
um íbúa annarra hnatta eftir nokkur ar,
þvú að tækninni fleygir fram. Slákir
menn eru í eigin augum miðja alheimsins.
ÞÓ að hlutverk biblíunnar sé annað og
meira en að vera kennslubék í náttúru-