Skólablaðið - 01.12.1964, Side 30

92 -
tangentar inngöngu, ef þeir báðu vel.
Á. skemmtunina höfiiu þeir félagar boÖiÖ
ymsum fmum dömum, eins og talnarun-
um, ójöfnum og hyberbólum. Á borðum
voru dýrar veigar og hljómsveit lók við-
eigandi lög. "Drekk ég þér til míh,
kæra, " sagði sínus við ójöfnu. Dansinn
dunaði. Tangentar snertu hyberbólur.
Snertipunktar fundust, síðan brennipunkt-
ar. Gleðin réð ríkjum.
Fljótt á litið virðist allt leika 1 lyndi
í koordinatakerfinu. En þá ber það til
tiðinda, sem nu skal frá sagt :
Ferill Ferilsson er á ferli
við ofanverðan y-ás. Þá sér
hann undursamlega sjón. Fyrir
framan hann stendur draum-
fögur vera, en fegurð hennar
má marka af Jpví, að summa
málanna er munda rótin af 1241.
Þetta er hún Asýmtóta. Þau
horfast 1 augu. (Alveg eins og
1 myndinni West-Side Story,
maður. ) Augu hennar eru djúp
og blá eins og hið óendanlega.
Ferill er gagntekinn óumræð-
anlegri sælu. Riðstraumur fer
um hann allan. Upptendraður
af hinni einu sönnu ást, sem
ekki er líkamleg heldur andleg,
nálgast hann Tótu. Ferill
þráir að strjúka silkimjúkt
hár hennar. Hann teygir
fram hendurnar. Hann fær-
ist hær henni og nær.
Þau horfast í augu og ástin
Ijomar af ásjónu þeirra.
Nær og nær, en þau
ná aldrei saman,
aldrei, því" að hann
er ferill, en hún
asýmtóta.
Grenjiði helv.....ykkar.
örlygur Karlsson
Myndir :
P. H. Blöndal.
M Y N D
frh. af bls. 85
Er þeir hafa séð nægju síha, snúa
þeir við og ganga aftur fram hjá betlar-
anum. Apinn lyftir upp krukkunni og
mænir vongóður á þessa ríku menn.
Betlarinn mænir einnig, býst við ein -
hverju sérstöku af svona fínum mönnum
með svona stóra gullhringi. En þeir
ganga þögulir fram hjá, annar grettir
sig jafnvel ofurlítið. - Satt er það, ekki
eru hljóðin fögur.
Lírukassaleikurinn dettur niður og
þagnar, betlarinn stendur eftir þrútinn
af gremju. Apinn hörfar eins langt og
hálsbandið leyfir, hann kannast við þenn-
an svip. HÚsbóndi hans stendur þannig
hreyfingarlaus um stund, gengur siðan
upp að súlunni sem gnæfir þar teinrett
og tignarleg - og gefur henni spark.
Þung högg fylgja á eftir, og súlan vagg-
ar til og frá, unz hún skyndilega hrapar
til jarðar. Það heyrist hræðsluvein,
sáðan þungur dynkur; súlan hefur marið
apann undir ser.
Betlarinn starir agndofa á þessar af-
leiðingar gjörða sinna. Síðan lítur hann
flóttalega til fólksins á torginu. Enn er
það ekki farið að nálgast. Hann stekkur
til og tíhir i mesta flýti upp smaaurana,
sem liggja á götunni innan um brot ur
krukkunni. Svo hleypur hann brott og
hverfur inn i hliðargötu.
Ágúst Guðmundsson
RITNEFND
óskar öllum landsmönnum, nær
og fjær, gleðilegra jóla og far-
sæls komandi árs og þakkar fyrir
hið liðna, sem var í sjálfu sér
ágætt, en hefði mátt vera betra.