Skólablaðið - 01.12.1964, Blaðsíða 20

- 82 -
- Uss, hver heldurÖu að hafi lyst á þessu?
- Djöfull getur maÖurinn grenjað. Þetta heyrist bráðum upp f bragga.
- Þá geta stelpurnar bara komið og huggað hann herna, þennan aumingja sinn.
- Hvar ætli hann hafi fengið tárin að láni?
- í eldhusinu, maður.
- Eldapíurnar sverma svo mikið fyrir fávitum.
- Ætli Elsa hafi lánað sfn?
- Nei, blessaður vertu, hun hætti að væla eftir þriðja krakkann. Ég held
hun se buin að gleyma þvi.
- Heyrðu, ég fer bráðum að fá leið á þessu endalausa væli f kallinum.
- Lofið honum að öskra eins og hann vill. Hann á fyrir þvf.
- Þarna kemur verkstjorinn.
- Ha, hvert þó f logandi.
- Ju, þetta er hann.
- Sleppið helvítis kallinum ! - - -
Þeir hrökkva f kút, láta Gvend kommandör lausan og luta höfði. Skyndileg þögn
málar morguninn ljósum, utþynntum litum, er þorna f regni, og dagurinn er alger.
Þrekinn, svarthærður maður hleypur ur þokunni og slær höndum.
- Hvað eruð þið eiginlega að gera?
Þeir svara engu, en tvístíga á stettinni.
- Gengur eitthvað á?
- Þeir hræktu framan f mig, ræflarnir, stynur Gvendur kommandör milli
ekkasoga. Þeir skulu fá það borgað. Allir saman.
- Hræktu? Verkstjórinn lítur á Gvend kommandör.
- já, og börðu mig lfka, og spörkuðu f mig.
- Ykkur kemur svei mer vel saman, eða hitt þó heldur.
- Ég ætla að klaga þá, klaga þá alla saman. Ég heimta, að þeir seu reknir,
undir eins. Gvendur kommandör þurrkar ser utan f ulpuermina.
- já, undir eins reknir. Þessar skepnur. Þeir eiga skilið að vera barðir,
barðir og barðir og barðir.......
- Af hverju ertu að flækjst kringum þá?
- Má eg ekki tala við annað fólk?
- Auðvitað, en fyrst þeir vilja ekki tala við þig.
- Get eg nokkuð gert að þvf?
Verkstjórinn klappar Gvendi kommandör á öxlina og rettir honum vasaklut.
- Hérna, og farðu svo inn og þvoðu þer. Láttu engan mann sjá þig.
- Þeir hræktu framan f mig, helvítis djöflarnir. Ég skal borga þeim. Þeir skulu
ekki sleppa. Ég skal borga, tffalt. Klaga ykkur alla saman, láta reka ykkur, láta reka
ykkur, reka ykkur. Skepnur !
- Reyndu að gleyma þessu, Gvendur minn.
Gvendur kommandör anzar engu. Hann höktir f brottu, staflaus, slóð hans er
dýpri en áður, og sest ekki vegna þokunnar.