Skólablaðið - 01.12.1964, Side 40

- 102 -
leiÖtoginn ljufi, lipurgáfaði, hljóp og
hljóp, másaði og blásaði, sjötíu, áttatíu,
niutiu, hundrað, hundraðogtuttugu, viti
sínu fjær, fótaburði, ó svo virðulega,
tignarlega göfugum, en kjarri kringdar
grafir með stígnum fram runnu saman i
eitt, oskiljanlegt, grátt ekkineitt, svo:
með vaxandi hraða, tók myndin að skýr-
ast og ut ur grámanum birtist nuverandi
sannleikur, ekki ófróðlegur spyrjandi,
leitandi gafumanni, margt sá hann og
ekki allt áður seð, en herðir sprettinn
og hrópar í tryllingi, hundraðogþrjátíu,
hundraðogsextíu, tvöhundruð, við litlum
engli, sem dottaði á skýhnoðra uppi i
himingeimnum blá, blasti kynleg sjón, er
hann, svefndrukkinn, leit af tilviljun til
jarðar : hvilik hlaup, grænleit drauga-
börn voru að leik við stíginn, hávaða-
söm, eins og slíkra er siður, vörpuðu á
milli sm, eitt missir, móleitara en hin,
knöttinn ut fyrir og hann veltur, gríþur
sviphrein áköf tilhneiging, rekja má til
bernsku, elta veltanda að sparka, hann
hljóp, hann hljóp, hann hlaupaði, hann
hlaupaði, hljóp, hann hljóppplojppploppp-
loppploppploppploppp, koma fjorar aftur-
göngur höfuðlausar sprangandi á móti
honum, vel í kippnum, brosandi, snýst á
hæli, hloppploppploppploppploppp, enn á
móti, hloppplopplopp, á móti, höfuðlaus-
ar, vingjarnlega, heilsa með kossi, komdu
fagnandi, réttandi honum knöttinn, höfuð
ættarinnar, Þær Höfuðlausu ( tárast ) :
háaleitinn horfinn horfinn, Sviplegur
( ekki alve^ með á nótunum ) : og þeir
eltu hann a atta hofahreinum, Þær Höf-
uðlausu ( hrista höfuðin ) : hófahreinum
engilhreinum? Sviplegur ( höfuðið, lyftir
höfði, þær lyfta höfði ) : Við skulum
dansa ( þau dansa, dansa, dau dansa,
æjá, enginn var til frásagnar, enginn
reit niður síðustu, gáfulegu athugasemd-
ina, dansa, dau dansa ), Þær Höfuðlausu
( tona); göfugum, ljufmenndum, lótthuga,
Sviplegur ( lágmæltur ) : göfugmannleg-
lótthyglum, Þær Höfuðlausu (tóna):
requiem aeternam dona eis, Sviplegur
( svo varla heyrist) : haggreindum, heil-
brigðraviðhorfa, Þær höfuðlausu ( tóna ) :
lipurgagalettgreindum, hagmennskuvið-
brugðnum, léttþrungnumsviphrererequiem
aeternam dona eis et lux perpetua tuceat
eis, alltsmáttogstórt ( deyrisýrudeyisýru )
akureyrarfagurfræðararfrakkahjörðóvoða-
hræður segjagamlarsölubækuralltsmáttog-
stórtogbenedictus(quivenitinnominedomine)
ssssssssssssssssssssshvað mig áhrærir
eg hafði um mína tið svínbeygt mig fyr-
ir hræsni og tvxskinnung aðalsmerki
hins virta manns heilbrigðra viðhorfa
og hagnýtra gáfna hvilíkur viðbjoður
þraukaði lengi unz óg Jooldi ekki málið
leitaði drepsýktur á naðir sorans hins
viðurkennda sora þar sem óg öðlaðist
heilbrigði mína á ný ég var endurfædd-
ur þvi varði óg dýrkeypta hamingju mína
klóm og kjafti og óg fókk sigur óg fekk
sigur þvi hinn sanni róttur er eiláflega ' .
mm megin.
mþ
SKINNAPÁR, frh. af bls. 89.
Legg óg þvf til, að þessari dellu verði
hætt og komma aðeins sett, þar sem
höfundi þykir ástæða til lestrarhvíldar.
- önnur dellan er svonefnt y. Þessi
stafur var til 1 grárri forneskju og
merkti serstakt hljóð og átti þvá fullan
rett a ser. En nu er þetta hljóð löngu
týnt og tröllum gefið og skyldi maður
ætla, að stafurinn hefði lagst niður láka.
En svo er ekki. Það ætti að byrja á
þvá strax i vetur að losa börn undan
þeim klafa, að læra alla þá vitleysu,
sem sett er í sambandi við þennan staf.
Að vfsu mundi mór þykja skrítið að sjá
fyrir ritað "firir", en það mundi venj-
ast á tiltölulega skömmum tíma. - Nog
um það.
Það eru sútuð skinn 1 Danmörku,
alveg úrvals vinna. Þessi skinn eru ný
og mjúk - góð til að skrifa á, sjóða
þau eða steikja, eða hvernig sem menn
vilja matbúa þau. Það má líka búa til
skó úr þeim. Ég held, að róttast væri,
að Danir sendi okkur því ny skiirn, i
staðinn fyrir þau gömlu, sem við gáfum
þeim einu sinni. Þau gömlu eru alveg
óæt, og of skorpin til skogerðar.
Það mundi spara marga kálfa, og ef
til vill bæta ofurlítið hinn sífellt óhag-
stæða gjaldeyrisjöfnuð !
Gamli NÓi