Skólablaðið - 01.04.1965, Qupperneq 15

- 157 -
NUEROnrTUR
SKÓLABLAÐIÐ er 40 ára og í því" tilefni var þremur ritnefndarmönnum
fengiö það hlutverk að ná tali af mönnum, sem komið hafa við sögu blaðsins á liðn-
um árum. - Frægðarsaga okkar hófst uppi á Landsbókasafni, sem hrósar sór af
þvf að eiga allar prentaðar bækur íslenzkar og meira til, þar á meðal Skólablaðið.
Þangað var nauðsynlegt að fara til að kynna sór fortáð blaðsins og verða viðræðu-
fær við þá menn, sem við kusum eftir mikla íhugun. Sannast orða grunaði mig alls
ekki, hve mikið blaðið var orðið að vöxtum á þessum 40 árum og bað þvá í mesta
sakleysi um Skolablaðið arg. 1925- 65. Bokavörðurinn leit á mig torráðu augnaráði,
en hvarf sáðan með semingi niður í bókageymsluna. Brá mór heldur en ekki í brun,
þegar maðurinn birtist aftur i dyrunum, eða það litla, sem af honum sást. Skóla-
blaðið árg. 1925-^65 huldi efri hluta mannsins með öllu. Hann skjögraði að borði
sínu, hlammaði byrði sinni þar á, dæsti og sagði með þjósti nokkrum : "Þetta kall-
ar maður að fikta með bækur. " Ég var honum hjartanlega sammála, en ekki var
aftur snuið, svo að óg kom bunkanum við illan leik að næsta borði og hóf leit mína
að ritstjorum og ritnefndarmönnum.
"JÁ, " sagði Sverrir Kristjánsson og
kveikti sór i pípu. "Mín fyrstu afskipti
af Skólablaðinu voru nú reyndar ekki
sem bezt, en Jpannig er mál með vexti,
að á 1. starfsari blaðsins formaði eg að
senda greinarkorn og segir nu ekki af
henni fyrr en einn góðan veðurdag, að
eg fæ hana afhenta virðulega upparitaða,
Ekki birtingarhæf - öll greinarskil vantar.
Litlu siðar sigldi eg samt fullum seglum
inn í ritnefnd."
"Var nokkur hörgull á þvá að menn
skrifuðu í blaðið ? "
"Hörgull, " segir Sverrir. " Nei, eg
minnist þess ekki, en hins minnist ég,
a-ð oft varð að vása greinum frá, enda
ahugi á skriftum mikill, bæði ortu menn
og/eða deildu um ýmis málefni. Þá voru
miklar deilur milli stærðfræði- og mála-
deildar, en stjórnmáladeilur þekktust
varla í skólanum í þann tííma. a. m. k.
voru þær ekki í Skólablaðinu.
Su grein sem mér er hvað minni-
stæðust, " sagði Sverrir, "er grein sem
samdi um kvenréttindi, þa voru þau
mál mjög á dagskrá, mór fannst kven-
fólkið vera kugað og ritaði þvá harða
grein fyrir auknum réttindum, þvá til
handa, að visu við misjafnar undirtektir
skólabræðra minna. "
"Hvernig var samkomulag milli kenn-
ara og nemenda? "
"Það var gott, reyndar var þó ætitS
reynt að velja djarfa menn í stöðu
inspectors scholae, því* okkur fannst að
með traustum foringja yrði sáður á okk-
ur leitað af hálfu kennara.
Það var gott samstarf milli kennara
og nemenda í þann táð, eg get nefnt sem
dæmi, að eitt sinn mæltist óg gegn skóla-
gjöldum, sem voru þá all há. Innan
skamms hafði ég fengið tvo ötula stuðn-
ingsmenn, sem vildu að samin yrði bæna-
skrá og lögð fyrir alþingi, þetta voru
tveir kennarar skólans, þeir Bogi ólafs-
son og Þorleifur Bjarnason.
Um þetta leyti dó George Brandes,
þá var haldinn fundur á Sal og ákveðið
að senda samuðarskeyti til ættingja
Brandesar, og Páll Sveinsson kennari