Skólablaðið - 01.02.1972, Blaðsíða 16

100
Innan stundar hóf Garmur lestur bráðabirgðalaga þeirra, er Hailur hafði
undirbúið. I þeim var gert ráð fyrir, að ný lög um stjómskipun lands-
ins gengju f gildi daginn eftir að Alþingi hafði verið slitið. Þá er þing-
menn voru fjarstaddir ætlaði Hallur að taka sér einræðisvöld, afnema
stjórnarskrá landsins og leysa upp Alþing. Til stuðnings fyrirætlunum
sihum, ef mótþrói brytist út, hafði hann boðið fjórum herskipum eins
vinarfkisins f kurteisisheimsókn. Þess utan yrði lögreglan aukin og
styrkt með táragassprengjum og skotvopnum. Allt var vandlega undir-
búið og skipulagt. Ekkert smáatriði var látið sitja á hakanum. Þessi
áætlun var afrakstur áralangrar skipulagningar, hún var einföld og snjöll.
Hún var sem aðalsmerki góðrar hernaðaráætlunar.
Frú Engiblíð strunsaði inn f stofuna og nam staðar fyrir framan Garm
bónda sinn.
"Nú jæja, hvernig finnst þér áætlunin vera” spurði hún.
"Hrein vitfirring."
Frú Engiblfð gekk út að glugganum, snérist að hæli og horfði á Garm.
Ognandi augnaráð hennar var blandið fyrirlitningu.
"Þú gerir þetta” sagði hún blátt áfram, ”þú undirritar skjölin."
"Jæja" sagði hann niðurlútur.
"Það er ekkert aumingjans "jæja” sagði frú Engilblíð og krafturinn
og styrkurinn f rödd hennar var ögrandi.
"Þú ert forseti landsins og átt að koma fram sem höfðingi og
stjórnandi en ekki sem leppur Harðrass forsætisráðherra. Þú
undirritar skjölin, er það ekki." Hún brosti kuldalega.
Garmur svaraði henni ekki og lygndi aftur augunum. Hún bruggaði
Halla launráð, lfk þeim banaráðum, sem hún bruggaði honum sjálfum.
Frú Engilblíð var hættuleg kona og hún var gift Garmi. Hann unni
henni án endurgjalds, hún var hans lífsblóð, kraftur og styrkur.
Hvað gat hann gert ? Hvers virði voru nokkur þúsund manneskjur ?
Ekkert vald var honum gefið burtséð frá náðun einstakra fanga og skipan
örfárra embættismanna. Að ógleymdu undirritun nýrra lagaákvæða.
Hvernig gat hann brotið þá fornu hefð að neita aldrei að undirrita ný
lög . Samvizka forsetans kveinkaði sér við orðinu "lagaákvæði". Það
var ekki til siðs að hlusta á innri kveinstafi, en stundum þrátt fyrir
einbeitingu allrar viljaorku, þá tókst honum ekki að útiioka þetta bann-
settans bergmál.
"Hvaða laun fær sál mih fyrir að þagga niður f rödd samvizkunnar”
spurði Garmur.
"Lfkt og áður" svaraði frú Engilblfð ástúðlega, "færðu heitan koss
á kinnina og þrjátfu silfurpeninga”.
Glasaglaumur og drykkjusöngvar bárust út f róandi kvöldkyrrðina. Það
var veizla f Stjórnarráðshúsinu. Allir helztu krónar Halla voru þar
mættir þvf hin nýja lagabreyting um stjórnskipan fsiands hafði gengið f
gildi. Hún hafði verið undirrituð af forsetanum um morguninn að við-
stöddum frú Engilblfð og Halla. Herskipin fjögur sigldu meðfram
ströndum landsins og lögreglulið voru höfð til taks, ef á þyrfti aðhalda,
en enginn hafði orðið var við almenn mótmæli.
Hallur Harðrass forssetisráðherra var afslappaður og vildi halda ræðu.