Skólablaðið - 01.02.1972, Blaðsíða 19

fellur á með sfðasta dropa kvöldsins
eins og ndtt
dimm og svo vfð
að höndin grfpur f tómt
ég er þreyttur
eins og ljósið sem enn lifir
Ijósið sem er mjúkt eins og mjólk
og engixm skuggi eltir mig
eins og svartur hálfmáni f hverju horni
og augu sem kveikja elda á sigðinni
þar til skfma dagsins
þrýstir mér til botns
ekkert Ijós skfn af veggjum Ijóssins
eins og ljósið sem lengst lifði
fyrr en sólin stærri en húsið
stærri en fjallið
ég er stærri en húsið
stærri en fjallið
og loga á sólinni
eldur sem veltur yfir
og brennir ekkert nema sjálfan sig
tveir helmingar sem falla saman
eins og eldur sem veltur yfir allt
áður :
eins og að vera til þegar aðeins eitt Ijós er
það berst undan þér
aldrei hraðar en þú
engin vfsbending
enginn vegur
103
bara þetta krosssprungna flag
og spor eftir kind sem snúa frá Ijósinu til að komast f haga
ég ætti lfka að komast f haga
spara mér sporin eins og sauðkindin
og jórtra mig fram f hvað sem fyrir er
nema Ijós
sem er bara Ijósið yfir innkeyrs lunni f mjólkursamlagið
einn áfangastaður ljóss sem er eins hvft mjólk og dauðinn
þegar sólin rfs er ég á melnum með sandlóu
sem þykist vera hölt
svo að ég brjdti ekki eggin
ég veit að hún er ekki hölt og reyni að plata hana
leggst niður og þykist hætta að anda
til að geta skoðað hreiðrið
sem er hlaðið onf mölina
stein fyrir stein onf botn
en ég missi af henni og hleyp niður f fjöru
þykist vera hermaður og hendi mér f sandinn til að drepast ekki
ég henti líka steinum til að gára spegilflöt sólarinnar
gaman að sjá geislana brotna
eins og ég brotnaði einu sinni seinna
þegar við vorum miklu stærri en allir héldu og hentum f hvort annað
eða núna eins og eldhaf
ekki stærri en dropi
heitur dropi á milli tveggja líkama
næ mér samt saman afmr
og bfð eins og núna
bfð eftir að ég lyftist
eins og sandlóuegg f lófa mihum
Páll Biering