SunnudagsMogginn - 06.02.2011, Page 15

6. febrúar 2011 15
sé staddur á vélaverkstæði. „Þetta hefur verið mjög
skrautlegt,“ segir Valgerður. „Ég var negld í bak og fyrir
og allskonar teinar settir til stuðnings. Líkaminn hefur
tilhneigingu til að hafna aðskotahlutum og reyna að losa
sig við þá. Smám saman fóru því allskonar naglar og
teinar að brjóta sér leið út um skinnið. Það var frekar
óhugnanlegt en vandist. Í eitt skiptið var ég á ferðalagi
fyrir austan þegar teinn fór skyndilega að standa út úr
fætinum á mér. Þá var ekki um annað að ræða en að
finna næsta lækni sem dró hann út með töng,“ segir hún
glottandi.
Handleggirnir fóru betur en þó getur Valgerður ekki
alveg rétt úr þeim vinstri.
Lítið getað unnið
Valgerður hefur lítið sem ekkert getað unnið ennþá en
því fer fjarri að hún hafi gefið draumana upp á bátinn.
Tveimur vikum fyrir slysið útskrifaðist Valgerður sem
snyrtifræðingur og elur enn þá von í brjósti að starfa við
fag sitt í framtíðinni. „Ég vil vinna sem snyrtifræðingur
en læknar hafa varað mig við of mikilli bjartsýni. Ég á
nemasamninginn eftir og það þýðir mikla vinnu. Eins og
staðan er núna sé ég ekki neina snyrtistofu taka mig upp
á sína arma, alla vega ekki meðan ég get ekki unnið full-
an vinnudag. Við sjáum hvað setur.“
Til að auka atvinnumöguleika sína fór Valgerður á
skrifstofubraut í Menntaskólanum í Kópavogi en það
hefur reynst henni afar erfitt að sitja til lengdar við
skrifborð. „Í eitt skiptið leið hreinlega yfir mig vegna
vöðvabólgu. Skólinn var bara til hádegis en það var samt
of mikið fyrir mig. Ég prófaði að leysa af hjá Póstinum
eina helgi í mánuði en það gekk ekki.“
Núna fer Valgerður í sjúkraþjálfun tvisvar í viku og er
dugleg að mæta í ræktina. „Ég get lyft og hjólað en ekki
farið á hlaupabretti. Ég hef ekki hlaupið síðan 2007.“
Margir miklu verr farnir
Þrátt fyrir allt er Valgerður þakklát. „Ég var alveg
svakalega heppin. Ég veit um fólk sem hlotið hefur
heilaskaða í slysum og það er skelfilegt hlutskipti. Þegar
ég var á Grensás kynntist ég líka stelpu sem er í hjólastól
eftir skíðaslys og mun aldrei ganga aftur. Það eru margir
miklu verr farnir en ég.“
Hún kveðst aldrei hafa leyft sér að hugsa: „Hvað ef?“
Morgunblaðið/Júlíus
Röntgenmyndir af beinbrotum Valgerðar eftir að
búið var að negla þau saman. Hún er með sér-
stakt vottorð þegar hún fer til útlanda svo málm-
leitartækin gangi ekki af göflunum.