SunnudagsMogginn - 06.02.2011, Qupperneq 25

6. febrúar 2011 25
svona og svona. Að auki gleymt að snúa spjaldinu
og skipta um filmu. Alltaf sami aulinn, hugsaði ég
og bölvaði sjálfum mér í hljóði. Ég skipti hratt um
filmu og stillti upp, leit upp og hvað, hesturinn var
farinn. Ég var svo lengi að bjástra við myndavélina
og gera mig kláran að það hefur sennilega verið
búið að éta hestinn þegar ég var loksins tilbúinn að
taka mynd. Ég sá ekkert hvert hann fór, líklega
var hann bak við steininn.
Þar fór sú mynd, hugsaði ég, verð að finna nýja.
Það gekk hálfbrösuglega, aulagangurinn að ná ekki
myndinni sat í mér. Ég átti náttúrlega að eyða því
úr huga mér og hugsa áfram ekki aftur á bak og
finna nýja mynd. Ég kláraði filmublöðin og keyrði
heim, mér fannst engin mynd flott þennan daginn.
Guðmundur tók mér fagnandi og framkallaði
filmurnar fyrir mig, mér fannst allt hálflélegt nema
þessi eina mynd sem ég hélt að ég hefði ekki náð.
Best að viðurkenna það bara, ég vissi ekkert hvað
ég var að gera. Hafði smellt af svona fjórum sinn-
um óvart á sömu filmuna. Myndirnar voru hver
ofan í annarri, þarna er brimmynd, fjall og hvíti
hesturinn undir steininum.
Ég er mjög sáttur við þessa mynd. Get svo sem
alveg komið með einhverja eftiráskýringu á því
hvað þetta er mikil snilld. Það er víst í tísku í dag.
Það heitir allt svo miklum nöfnum, nöfnum sem
eru yfirleitt miklu stærri en verkin sjálf. Nöfn sem
enginn skilur, eins og „í óravíddum innra rýmis
alheimssnjómuggunnar“, eða „óravíddir ytra
fjallarýmisins á heimsenda hvítgæðingsins“ eða
„innsetning fjallafolans á grasatungum eilífð-
arinnar“. Orð sem eru varla til í orðabókum en
virka voða gáfuleg. Allt er þetta skemmtilegt krydd í
tilveruna en mun það standast tímans tönn? Ekkert
af þessu skiptir neinu máli í veruleikanum. Menn
eiga heldur ekki að reyna að stjórna því á hverja
sólin skín!
Ég held ég sleppi því að skíra myndina svona
nöfnum, ég hef enga minnimáttarkennd yfir því að
skilja ekki þessi orð. Svo þori ég ekki að taka séns-
inn á því að fæla marsbúa frá því að lenda á jörðinni
við það að heyra þetta orðagjálfur, þeir gætu haldið
að það væri bara skrýtið fólk hérna. Eða er það
kannski orðið þannig?