SunnudagsMogginn - 06.02.2011, Síða 27

6. febrúar 2011 27
sagði henni að hún væri of erfið kona
fyrir Rússa og að hún yrði helst að finna
sér einhvern Skandinavíubúa,“ segir
Arnar og viðurkennir að viðvör-
unarbjöllur hafi hringt þegar minnst var
á hjónaband svo snemma í sambandinu.
„En svo kynntist ég fólkinu hennar og
átti gott samtal við vinkonu hennar sem
útskýrði að hún væri bara að leita að
einhverju sem henni fyndist passa. Það
væri ekki þannig að hún væri eitthvað
örvæntingarfull. Það var ekki planið hjá
henni að næla í mig þegar hún bauðst til
að sýna mér borgina. Rússar eru al-
mennt mjög indælir og gestrisnir.“
Því meira sem þau ræddu málin, því
sannfærðari varð hann. Að láta sér
nægja að búa saman yrði vandkvæðum
bundið þar sem erfitt væri að fá land-
vistaleyfi og fjarbúð kom ekki til greina
vegna fjarlægðarinnar. Arnar á þrjú
börn hér heima á Íslandi og María eitt
barn úti og því varð niðurstaðan sú að
gifta sig í Yakutsk föstudaginn 13. ágúst
og flytja síðan til Íslands nú í vor. Eftir
tíu daga hélt Arnar heim í bili en María
og fjölskyldan hennar hófu brúðkaups-
undirbúninginn.
Arnar hafði ekki verið lengi
heima þegar María hringdi í hann
og tilkynnti honum að þau ættu
von á barni. Það urðu miklir
fagnaðarfundir þegar hann
snéri aftur til Yakutsk og
blásið var til 150 manna
veislu í tilefni af
brúðkaupinu.
Viðburðurinn vakti nokkra athygli í
þessu „litla“ samfélagi og auk nokkurra
blaðagreina sem skrifaðar voru um
parið var gerður sjónvarpsþáttur um
brúðkaupið og Arnar var gestur í mat-
reiðsluþætti á sjónvarpsstöðinni TNT í
Yakutsk.
Rúmum níu mánuðum eftir að þau
hittust fyrst fæddist þeim svo drengur.
Arnar hlakkar til að flytja heim í vor
með konu og barn en segir Íslendinga
geta lært margt af Rússum. Hann segist
skilja að fólki finnist hann hafa farið
hratt í hlutina en á bara eitt svar fyrir
þá sem undra sig á hamaganginum.
„Þegar við vorum að ræða hjónabandið
spurði hún mig einfaldlega: „Af hverju
ekki?“ Og ég gat ekki svarað. Hann er
svo sterkur í manni Íslendingurinn, hér
heima er fólk oft trúlofað í mörg ár áð-
ur en það giftir sig. En hversu oft gerist
það að maður nær svona sterkum
tengslum við manneskju eins og við
gerðum? Af hverju að eyða ævinni í að
bíða?“
Faðir Maríu, Spiridon, og sonur hennar, Max, spila á khomus.
Brúðarterta í formi Eyjafjallajökuls, sem átti sinn þátt í að koma parinu saman.
María og Arnar komu víða við til að láta mynda sig á óvenjulegum stöðum.
Formlega athöfnin fór fram á nokkurs konar giftingaskrifstofu, ZAGS.
Brúðarbíllinn var gul smárúta en „ég
elska þig“ á rússnesku hljómar eilítið
eins og „yellow blue bus“ og var það
hálfgert þema fyrir brúðkaupið og und-
irbúninginn.