SunnudagsMogginn - 09.01.2011, Blaðsíða 28

28 9. janúar 2011
York í eitt ár. Ég ætlaði að fara í Hjúkrunarskól-
ann en það var sótt of seint um fyrir mig og ég
komst ekki inn. Þá fannst foreldrum mínum upp-
lagt að ég færi í Hússtjórnar- og kennaraskólann.
Það var skemmtilegt nám en alltaf langaði mig
samt til að verða hjúkrunarkona. Ég er dálítil
hjúkrunarkona í mér. Ef einhver nemandi minn
fær flís og það þarf að draga hana út þá er ég mætt
og nýt mín vel.“
Þú virkar dálítið eins og þú sért nákvæm og
viljir hafa hlutina á ákveðinn hátt. Ertu þannig?
„Já, ég vil hafa röð og reglu og geri hlutina á
vissan hátt. Þetta er dálítið eins og þegar maður er
að fara eftir uppskrift. Þegar maður prófar nýja
uppskrift þá fer maður nákvæmlega eftir upp-
skriftinni og ef manni líkar hún svo ekki þá
breytir maður henni. En maður breytir henni
ekki áður en maður hefur prófað hana. Ég trúi á
þannig aðferðir en kannski er ég bara íhaldssöm.“
Heldurðu að það sé hægt að þekkja fólk af því
hvernig heimili þess er?
„Já, það lýsir fólki þó nokkuð hvernig það kýs
að búa. Eftir að ég var í Allt drasli-þáttunum þá sá
ég ýmislegt sem ég hélt að væri ekki til. Ég varð
stundum hissa, en aðalatriðið var auðvitað að
hjálpa fólki.“
Í þeim þáttum sagðirðu skoðanir þínar hisp-
urslaust. Ertu hreinskilin að eðlisfari?
„Ég reyni að segja hlutina kurteislega. Stundum
finnst fólki ég vera grimm en það er ekki það sem
ég ætla mér. Mér finnst ég vera tilfinningamann-
eskja en það er ekki víst að öðrum finnist það. Það
kemur fyrir að það fýkur í mig en svo er það bara
búið. Ég erfi aldrei neitt.“
Hvernig fannst þér að vera í sjónvarpi?
„Ég hafði ekki hugmynd um hvað ég væri að
fara út í. Þetta var heilmikil vinna, en ég væri al-
veg til í hana aftur af því það var svo gaman. Í
þætti eins og þessum verður fólk að vinna náið
saman og ég vann með góðu fólki, það var aldrei
neitt vesen og engar vondar uppákomur.
Við fórum stundum út á land og í Mjóafirði voru
teknir tveir sumarbústaðir á leigu. Þar var stórt
rými, svefnloft og svo eitt herbergi í hvorum bú-
stað. Við Heiðar sögðumst vera stjörnurnar, og
líka elst, feitust og frekust og heimtuðum sitt
herbergið hvort og fengum. Þetta voru einu
stjörnustælarnir hjá okkur Heiðari.“
„Æ, Sigfús minn!“
Hvernig er einkalífi þínu háttað?
„Ég er voðalega gamaldags, alltaf gift sama
manninum og er ansi ánægð með það. Þegar við
giftumst árið 1974 komst ég fljótt að því að ég yrði
að vera sjálfstæð því maðurinn var alltaf úti á sjó.
Ég var smiður, múrari og málari. Það þýddi ekk-
ert annað. Ég gerði ekki allt jafnvel en bjargaði
mér.“
Hver er lykillinn að farsælu hjónabandi?
„Við hjónin berum virðingu hvort fyrir öðru og
erum ekki að þröngva skoðunum okkar hvort
upp á annað. Við erum til dæmis mjög ósammála í
pólitík. Ég segi alltaf: Af hverju þarf ég að vera
sammála honum eða hann mér? Við erum tveir
einstaklingar.“
Margrét Sigfúsdóttir er skólastjóriHússtjórnarskólans í Reykjavík oghefur starfað þar frá árinu 1998. Húnkemur iðulega fram í fjölmiðlum og
gefur góð ráð er varða heimilishald. Hún vakti
mikla athygli á árunum 2005-2007 fyrir þátttöku
sína í sjónvarpsþáttunum Allt í drasli á Skjá ein-
um ásamt Heiðari Jónssyni en þau fóru heim til
fólks þar sem hreinlæti var nokkuð ábótavant og
tóku til hendinni.
Við Hússtjórnarskólann stunda nú 24 nem-
endur nám, allt konur, en nokkur dæmi eru um
að karlmenn hafi verið meðal nemenda. „Að-
sóknin hefur alltaf verið mikil, sem betur fer, og
við fáum frábæra nemendur,“ segir Margrét. „Ég
finn að nú er visst afturhvarf til liðins tíma. Það
hefur til dæmis vaknað mun meiri löngun en áður
hjá nemendum að gera slátur, læra að prjóna,
nýta ber og búa til sígildan góðan íslenskan mat.
Ég ólst upp við nýmeti, ekki eitthvað sem var
hálftilbúið, hálfsteikt eða foreldað og sem svo al-
gengt er að fólk kaupi núna og setji inn í ofn.
Nemendur vilja margir hverfa aftur til gamals
tíma að þessu leyti og það er hið besta mál.
Hér er kennt það sem allir þurfa að læra, en það
fæðast ekki allir með þá kunnáttu sem til þarf. Öll
þurfum við að elda, þrífa og strauja. Það er ekki
þar með sagt við ætlum að giftast, við getum
eignast börn þótt við giftumst ekki og við getum
líka verið einhleyp alla tíð, en við verðum að
kunna eitthvað til heimilisstarfa. Einföldustu
hlutir geta vafist fyrir fólki, eins og til dæmis það
að strauja skyrtu.“
Þú hefur kennt fólk sem ekki kunni að elda og
strauja?
„Já, og kunni varla að hella upp á könnuna. Í
gamla daga kenndi ég á kvöldnámskeiðum og eitt
kvöldið mættu tveir karlmenn. Þeir bjuggu hvor í
sinni íbúðinni og ætluðu að læra að elda sjálfir því
þeim fannst orðið ansi dýrt að borða alltaf úti.
Þeir höfðu aldrei gert meira en að hita vatn í
hraðsuðukatli, vissu ekki hvað var sleif og hvað
var pönnukökuspaði. Ég gat kennt þeim eitthvað,
en ekki veit ég hversu sjálfbjarga þeir urðu. Í dag
efast ég um að svona karlmenn kæmu í skóla eins
og þennan.“
Ætla ekki að vera grimm
Hvenær fékkst þú áhuga á hússtjórnarmálum?
„Mér fannst alltaf óskaplega gaman sem krakki
að vesenast í eldhúsinu og hjálpa til. Heimilið var
stórt, við vorum sex systkinin, mamma vann sem
hárgreiðslukona og það var stúlka hjá okkur sem
aðstoðaði við heimilishald. Ég fór í Hússtjórnar-
skólann á Laugarvatni og var svo au-pair í New
Viðtal
Kolbrún Bergþórsdóttir
kolbrun@mbl.is
Ég vil hafa
röð og reglu
Margrét Sigfúsdóttir, skólastjóri Hússtjórnarskólans í
Reykjavík, er kona sem vill hafa reglu á hlutunum. Í viðtali
ræðir hún um starf sitt að hússtjórnarmálum og segir frá
veikindum sem hún yfirvann. Indlandsferð, íþróttir og
trúmál koma einnig við sögu.