SunnudagsMogginn - 09.01.2011, Blaðsíða 29

9. janúar 2011 29
Hvar stendur þú í pólitík?
„Ég er flokksbundin íhaldsmanneskja og hef
verið lengi. Maðurinn minn er ekkert á þeirri línu
og þarf þess ekki. Fólk má hafa sínar skoðanir og
sína trú í friði fyrir öðrum.“
Sonur ykkar, Sigfús Sigurðsson, er handbolta-
stjarna. Hefur þú áhuga á íþróttum?
„Já, ég ólst upp við mikinn áhuga á íþróttum.
Pabbi, Sigfús Sigurðsson, keppti á Ólympíuleikum
árið 1948 í kúluvarpi og varð tólfti. Þegar ég var
unglingur keppti ég í kúluvarpi og spjótkasti og
æfði sund.“
Lifirðu þig inn í leiki þegar Sigfús er að spila
með landsliðinu?
„Já, og fer á taugum. Og þegar Sigfús brýtur
gróflega af sér í leikjum segi ég upphátt við sjón-
varpstækið: „Æ, Sigfús minn!“ En ég á ekki bara
son heldur líka dóttur sem er viðskipta- og tölvu-
fræðingur. Hún er gift Indverja og gifti sig á Ind-
landi, en býr á Íslandi. Ég fór þangað í brúðkaupið
og fór svo með brúðhjónunum í brúðkaupsferðina til
Delí. Foreldrar eiga alltaf að fara í brúðkaupsferð
með börnunum sínum! En reyndar fór ég bara með
þeim í brúðkaupsferðina vegna þess að ég var komin
til Indlands og þá gat ég ekki verið þekkt fyrir annað
en að fara til Delí og nágrennis hennar.
Það er óskaplega gaman að koma til Indlands en
maður verður að fara þangað með allt öðru hugarfari
en maður er vanur. Þarna er geysileg fátækt og mikil
stéttaskipting sem ég efast um að breytist í náinni
framtíð. Óhreinindin eru gífurleg. Tengdasonur
minn segir að þetta hafi verið öðruvísi þegar geit-
urnar, svínin og önnur dýr átu allan úrganginn. Nú
er matarúrgangurinn étinn en umbúðirnar, það er að
segja plastpoka og flöskur éta dýrin ekki.
Fyrst fannst manni maður vera í hálfgerðu myrkri.
Þarna ægir öllu saman, dýrum, bílum, mótorhjólum
og betlurum. Maður gengur út úr fínu hóteli og á
stéttinni fyrir utan býr fólk í pappakössum. En mað-
ur breytir þessu ekki. Maður verður bara að fara með
opnu hugarfari. Það er það eina sem hægt er að gera.
Þetta er land sem hefur upp á margt að bjóða og
miklar breytingar eiga eftir að verða þar og eru í
gangi.“
Barátta við krabbamein
Er ekki rétt að þú hafi fengið krabbamein fyrir ein-
hverjum árum?
„Ég fékk brjóstakrabbamein. Hluti af öðru brjóst-
inu var fjarlægður í desember fyrir átta árum og ég
fékk þann yndislega úrskurð á Þorláksmessu að ekk-
ert frekara mein hefði fundist en ég þurfti að fara í
geislameðferð. Ég átti að vera í fríi frá vinnu fram í
ágúst en það tók ég ekki í mál heldur mætti í vinnu í
janúar. Ég vildi ekki vera ein heima allan daginn og
hafa ekki um neitt annað að hugsa en veikindi. Það
hefði verið mannskemmandi og andlega niðurdrep-
andi. Margir verða mjög slæmir í hendinni eftir
krabbameinsmeðferð og frænka mín blessuð sem nú
er dáin, Margrét Oddsdóttir læknir, benti mér á fara
að synda skriðsund til að teygja á handleggnum. Ég
var alltaf vel synd í bringusundi en í skriðsundi
drakk ég alla sundlaugina, þannig að ég fór á nám-
skeið og lærði skriðsund almennilega og þjálfaði
hægri handlegginn reglubundið.“
Þetta hlýtur að hafa verið erfiður tími, hugs-
aðirðu ekkert um dauðann?
„Ég held að fólk hugleiði dauðann þegar það
stendur frammi fyrir veikindum eins og þessum, en
ég velti mér ekkert upp úr slíkum hugsunum. Mér
fannst ég svo hraust og á tveggja ára fresti hafði ég
farið reglulega í krabbameinsskoðun þannig að ég
var nokkuð viss um að veikindin gætu ekki verið
mikil og skelfileg. Ég trúði því alltaf að þetta myndi
ganga vel og það varð. En það er ekki hægt að neita
því að lífsreynsla eins og þessi breytir hugsunarhætti
manns á vissan hátt. Mér hefur alltaf fundist ákaflega
gaman að lifa og nú finnst mér jafnvel enn skemmti-
legra að lifa en áður. Mér finnst alltaf gaman að
vakna og nýt þess að vinna.“
Hvaða lífsskoðanir hefur þú?
„Ég hef mína barnatrú. Hún er þarna og ég er ekk-
ert að kryfja hana til mergjar. En ég trúi, það er eitt
sem víst er. Það skiptir mig engu máli hvaða guð fólk
hefur, hver og einn verður að fá að hafa sína trú.
Tengdasonur minn er hindúi og aðhyllist fjölgyð-
istrú. Þar er ríkjandi umburðarlyndi gagnvart öllu
sem lifir. Ef ég sé kónguló inni í húsi þá drep ég hana
samstundis með hárspreyi, „extra firm hold“ eins og
þar stendur. Tengdasonur minn sér kónguló og spyr:
„Af hverju má hún ekki lifa?“, fangar hana og sleppir
henni aftur út í náttúruna. Hann hefur þá fallegu trú
að allt eigi rétt á að lifa. Hann er mikill gæðamaður,
þessi tengdasonur minn. Reyndar gera allir karl-
mennirnir á heimilinu þetta sama við kóngulærnar.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Margrét Sigfúsdótt-
ir: Ég vil hafa röð og
reglu og geri hlutina
á vissan hátt.
’
Ég held að fólk hugleiði dauðann þeg-
ar það stendur frammi fyrir veik-
indum eins og þessum, en ég velti mér
ekkert upp úr slíkum hugsunum. Mér fannst
ég svo hraust og á tveggja ára fresti hafði ég
farið reglulega í krabbameinsskoðun þann-
ig að ég var nokkuð viss um að veikindin
gætu ekki verið mikil og skelfileg. Ég trúði
því alltaf að þetta myndi ganga vel og það
varð. En það er ekki hægt að neita því að
lífsreynsla eins og þessi breytir hugs-
unarhætti manns á vissan hátt.