Morgunblaðið - 01.04.2010, Síða 25

Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. APRÍL 2010
Elsku afi.
Það er erfitt og
skrítið að þú sért far-
inn frá okkur. Minn-
ingarnar með þér eru margar.
Flestar eru úr Reynihvamminum en
þar átti ég ófáar stundir með þér,
ömmu Mundu, mömmu, frænkum og
frændum. Þar hentir þú okkur
krökkunum á háhest, snerir okkur í
kleinu og stóðst á haus.
Þú varst alltaf vinnusamur og
undir þér best við framkvæmdir af
ýmsu tagi. Þú varst herramaður,
nægjusamur og hraustmenni mikið.
Sundferðirnar í Kópavogslaugina
með þér eru líklega yfir hundraðið,
enda engin betri leið að byrja dag-
inn. Þú varst alltaf ljúfur við ömmu,
vildir allt fyrir hana gera og okkur
öll. Þegar þú loksins leyfðir þér að
setjast niður í stólinn þinn á kvöldin
liðu ekki margar mínútur áður en
hroturnar komu.
Síðustu árin versnaði heilsa þín
jafnt og þétt. Ég er svo þakklátur
fyrir að hafa getað hitt þig oftar og
verið með þér. Ekki er að finna ljúf-
ari og auðmjúkari mann í ellinni.
Það verður furðulegt að fara í mat til
mömmu og hafa þig ekki með í för.
Þín verður sárt saknað.
Hvíl í friði, elsku afi.
Finnur Emilsson Fenger.
Eftir stutt en erfið veikindi hefur
bróðir minn, Böðvar Árnason, kvatt
þennan heim. Hann andaðist á
hjúkrunarheimilinu Grund 23. marz.
Böðvar var fjórða barn foreldra okk-
ar, Maríu Wilhelminu Heilmann Ey-
vindardóttur, húsmóður og Árna
Sigurðar Böðvarssonar, rakara-
meistara og útgerðarmanns í Vest-
mannaeyjum. Foreldrar okkar eign-
uðust 6 börn, en elsta barn þeirra,
Böðvar Árnason
✝ Böðvar Árnasonfæddist í Bifröst í
Vestmannaeyjum
19.5. 1927. Hann lést
á elliheimilinu Grund
23.3. 2010.
Útför Böðvars fór
fram frá Bústaða-
kirkju 31. mars 2010.
Jarðsett var í Gufu-
neskirkjugarði.
Fríða Sophia, andaðist
1932 aðeins 11 ára
gömul úr skarlatssótt,
sem þá gekk í Eyjum.
Hin dóttirin, Erna,
lést fyrir tveim árum.
Efir lifðu þá fjórir
bræður og er Böðvar
nú sá fyrsti þeirra,
sem fellur frá.
Sem ungur drengur
var Böðvar sendur í
sveit í Mýrdal, en mik-
ill samgangur Vest-
manneyinga var á
þessum árum við fólk
úr Landeyjum undir Eyjafjöllum og
úr Skaftafellssýslu. Foreldrar okkar
ráku stóra rakarastofu, frystihús og
útgerð í Eyjum og sendu fisk á
markað í Grimsby. Því var oft líf í
tuskunum á hinu stóra heimili. Vorið
1940 seldu foreldrar okkar allar eig-
ur sínar í Eyjum og fluttust á Sel-
tjarnarnes þar sem þau bjuggu
næstu 11 árin. Böðvar fór snemma
að vinna við atvinnurekstur föður
síns líkt og bræður hans. Hann fór
líka snemma til sjós, var meðal ann-
ars messagutti á togaranum Rán, og
um tíma með Ingvari Einarssyni á
Fanneyju, fyrir utan að vera á bát-
um föður síns. Sem unglingur æfði
Böðvar fimleika hjá ÍR. Þetta var á
stríðsárunum og hann sýndi meðal
annars fimi sína í glæsilegum hópi
íþróttafólks á Lýðveldishátíðinni á
Þingvöllum árið 1944. Böðvar
kvæntist Guðmundu Gunnarsdóttur
árið 1948 og eignuðust þau fimm
mannvænleg börn, einn son og fjór-
ar dætur. Hann byggði einbýlishús
að Reynihvammi 28 í Kópavogi, að
mestu af eigin rammleik. Böðvar var
kappsamur til vinnu og var einkar
laginn við að hlaða hús úr hleðslu-
steini. Hann vann við að byggja
frystihús, fiskþurrkhús og fiski-
mjölsverksmiðju ásamt föður okkar
og bræðrum í Kópavogi á árinu
1947, uns faðir okkar seldi eignirnar
árið 1956. Þá keypti hann steina-
verksmiðju í Kópavogi ásamt
bræðrum sínum og rak það fyrir-
tæki með þeim til ársins 1990, en
fyrirtækinu breyttu þeir í verk-
smiðju sem framleiddi einangrunar-
plast og ráku einnig byggingarvöru-
verslun. Árið 1990 skildi leiðir í
rekstrinum og rak Böðvar eftir það
eign sína með bróður sínum Ey-
vindi, þar til hann settist í helgan
stein.
Böðvar hafði yndi af söng og söng
í mörg ár í tveim kórum. Hann var
mjög barngóður og naut þess að
vera með fjölskyldu sinni, börnum
og barnabörnum. Böðvar var hreinn
og beinn og ætlaði öðrum ekki nein
undirferli. Hann var alla tíð grann-
vaxinn og samsvaraði sér vel. Allt
fram á áttræðisaldur var bróðir
minn vel á sig kominn og hafði t.d.
gaman að því að standa á höndum.
Þegar komið er að kveðjustund vil
ég þakka fyrir margar góðar stundir
saman. Hann var alltaf traustur og
góður bróðir, við náðum oftast vel
saman um málefni. Eftir að sam-
starfi okkar lauk kom Böðvar oft í
heimsókn og var jafnan aufúsugest-
ur. Aðeins góðar minningar lifa um
bróður minn. Við Dísa sendum börn-
um hans og allri fjölskyldunni inni-
legar samúðarkveðjur.
Gottfreð Árnason.
Mig langar að senda móðurbróður
mínum Böðvari Árnasyni smá
kveðjuorð við þessi tímamót er hann
hverfur til nýrra heimkynna og
þakka honum fyrir ánægjuleg kynni
og samferð þessi rúm 60 ár sem liðin
eru frá okkar kynnum.
Böðvar, eða Böddi frændi, var
sérstakur maður og mér og öllum
sem honum kynntust afar kær. Létt-
ur í lund, skipti aldrei skapi og hrók-
ur alls fagnaðar hvar sem hann kom.
Ég minnist heimsókna minna til
hans og Mundu í Reynihvamminn
með mikilli hlýju þar sem alltaf var
tekið vel á móti manni og glaðværð
var ríkjandi. Ég minnist ánægju-
legra stunda með Gunna í kjallar-
andum á Reynihvamminum þar sem
við spiluðum gamlar „grammifón-
plötur“ á handtrekktan „grammi-
fón“ og þær snerust á ólíkum hraða
með tilheyrandi hljómfalli. Þá leit
Böddi stundum niður til okkar til að
athuga hvað varð okkur svo mikið til
skemmtunar þegar hlátrasköllin
bárust upp á efri hæðina.
Böðvar var mikill samkvæmis-
maður. Hann naut nærveru fólks og
í fjölskylduboðum sá hann til þess að
tekið var í spil. Til að tryggja það
kom hann gjarnan með sitt eigið
spilaborð og spil. Það var aldrei
lognmolla við spilaborðið þar sem
Böddi var.
Böddi var alla tíð vel á sig kominn
líkamlega. Grannur, stæltur og létt-
ur á fæti. Það kom gjarnan fyrir að
hann sýndi okkur krökkunum leikni
sína í því að ganga á höndum. Lyfti
sér upp á hendurnar með jafnvægið
í góðu lagi og gekk svo um hvort
sem var innan dyra eða utan, jafnvel
upp stigaþrep.
Böðvar var framkvæmdamaður
og leið aldrei betur en þegar hann
hafði mikið fyrir höndum. Hann var
handlaginn og eru þau ófá húsin sem
hann hefur átt þátt í að reisa eða
bæta. Á árum áður er Böðvar og
bræðurnir ráku Víbró í Kópavogi,
þar sem þeir steyptu holstein til
húsagerðar og síðar einangrunar-
plast, tók Böðvar gjarnan að sér að
hlaða hús úr þessum holsteini. Hann
var snöggur til verka og það gekk
vel undan honum.
Eitt var það sem Böðvar naut um-
fram allt annað og það var að borða.
Þrátt fyrir það að vera grannur og
spengilegur alla tíð, þá gat hann allt-
af á sig bætt, hvort sem það var mat-
ur eða kökur. Allt smakkaðist jafn
vel. Meðan mömmu naut við snæddi
ég ávallt hjá henni í hádegi og eldaði
hún alltaf ríflega til að eiga til handa
Bödda, en hann leit gjarnan við hjá
henni. Það voru ánægjuleg hádegi.
Böðvar var virkur í félagsstarfi
hin síðari ár og naut þess að
skemmta sér innan félags eldri
borgara. Dansaði og söng í kór, ekki
einum, heldur tveimur eða þremur.
Það kom jafnvel fyrir að hann þurfti
að vera á tvennum tónleikum sam-
tímis.
Ég kveð móðurbróður minn með
hlýjum hug og þakka honum sam-
fylgdina um leið og ég óska afkom-
endum hans Guðs blessunar. Heið-
arleiki og góðvild í allra garð var
Böðvari í blóð borin.
Anton Bjarnason.
Við erum búin að
missa elsku Rikka
okkar. Hans á eftir
að verða sárt saknað. Þótt að ég
þekkti Rikka ekki mikið, þá vissi
ég að hann var góður maður, dug-
legur og indæll.
Síðasta skiptið sem ég hitti hann
var í nóvember árið 2009. Hann
flaug frá Svíþjóð til Íslands og
heimsótti m.a. okkur mæðgurnar.
Þegar mamma sagði mér að Rikki
væri að koma í heimsókn, þá byrj-
aði ég strax að plana hvernig allt
yrði þegar hann kæmi, t.d. hvað
ætti að vera matinn og hvernig
herbergið sem hann var í ætti að
vera. Ég hlakkaði ekkert smá til.
Með honum kom þessi hlýjutilfinn-
ing. Það var svo gott að fá hann í
heimsókn, bara eins og hann hefði
alltaf verið þarna í litla herberginu
hér heima.
Oft þegar maður fær einhvern í
heimsókn sem maður hittir ekki
oft, þá fær maður svona skrýtna
tilfinningu, en þegar Rikki kom til
Ríkharður Liam
Róbertsson
✝ Ríkharður LiamRóbertsson var
fæddur í Reykjavík
hinn 8. júlí 1980.
Hann lést á heimili
sínu í Gautaborg 19.
febrúar 2010.
Útför Ríkharðs fór
fram í Gautaborg, en
minningarathöfn fór
fram frá Áskirkju 31.
mars 2010.
okkar var þessi til-
finning alls ekki til
staðar. Við þrjú gerð-
um fullt af skemmti-
legum hlutum saman,
eins og eitt kvöldið
fórum við í keilu og
við hlógum og hlóg-
um að ýmsum
skemmtilegum atvik-
um. Rikki var svo
skemmtilegur og
mikill prakkari en
hann var líka svo
góðhjartaður og hug-
ulsamur. Hann var
alltaf til í að gera allt og var svo
hress. Við tengdumst mjög sterk-
um vinaböndum á ferð hans heim
til Íslands. Þegar hann fór héðan
kom tómleikatilfinning. Það var
eins og partur af mér hefði horfið í
smá stund.
Ég saknaði hans.
En nú þarf ég að kveðja hann í
hinsta sinn og ég veit að hann
kemur ekki aftur til mín, en hins
vegar veit ég að ég geymi góðu
minningarnar með honum í hjarta
mínu að eilífu. Ég mun muna
röddina hans og krúttlega sænsk-
íslenska hreiminn, ég mun muna
eftir gleðinni og hugrekki hans, ég
mun muna eftir Rikka.
Guð blessi minninguna um elsku
fallega Rikka okkar.
Hvíl í friði.
Með saknaðar- og hlýjum kveðj-
um,
Björg.
Elsku besta Sigga
mín. Hvað ég á eftir
að sakna þín.
Við vorum alltaf
nánar þótt við værum
ólíkar. Þú varst mér
allt í senn góð systir,
móðir og vinkona. Líf
þitt hefur oft verið
erfitt, kæra systir, en sem betur
fer áttir þú líka góðar gleðistundir.
Við fórum í gegnum súrt og sætt
saman, hugguðum hvor aðra þegar
við vorum sorgmæddar og glödd-
umst saman þegar vel gekk. Ég
geymi allar góðu minningarnar í
hjarta mínu Sigga mín. Strákarnir
mínir eiga eftir að sakna þín sárt
enda varst þú besta uppáhalds-
frænkan eða Sigga sæta eins og
tvíburarnir kölluðu þig. Þú
gleymdir aldrei stórum eða litlum
sigrum og afmælisdögum og allir
fengu pakka frá þér og oftar en
ekki fleiri en einn. Meira að segja
hundarnir voru ekki undanskildir
og fögnuðu þér ákaft þegar þú
komst í heimsókn.
Yndislega systir mín, ég trúi að
góður Guði geymi þig og sé búinn
að taka burt allar þjáningar þínar.
Ég trúi því líka að þú sért nú hjá
mömmu og pabba, Geira bróður,
Brynju systur og Jóni bróður.
Við hin sem eftir sitjum eigum
eftir að sakna þín og yljum okkur á
öllum góðu minningunum sem við
eigum af þér. Elsku Sigga mín, hvíl
í friði.
Jesú sagði: „Komið til mín, allir
þér sem erfiði hafið og þungar
byrðar, og ég mun veita yður
hvíld.“
Þín systir
Kristín (Tiddý).
Elsku Sigga mín.
Ég vil gjarnan lítið ljóð
láta af hendi rakna.
Eftir kynni afargóð
ég alltaf mun þín sakna.
(Guðrún V. Gísladóttir.)
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn.)
Elsku Jenný, Binni, Sara Lind,
Tiddý, Gísli og aðrir aðstandendur,
ég sendi ykkur öllum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur,
Rúna.
Þá ertu farin frá okkur. Við skul-
um fara svona ca 40 ár aftur í tím-
ann. Ég var að hefja kennslustund
í myndmennt í Kársnesskóla. Nem-
endur farnir að vinna en þá er
bankað á hurðina. Ég fer til dyra
og þar stendur þú hágrátandi og
reynir að segja eitthvað milli ekka-
soganna. Ég kom þá fram til þín og
lokaði dyrunum. Tók þig í fangið
og reyndi að hugga þig. Þú róaðist
og sagðir að bróðir þinn hefði
gleymt að vekja þig. Mér tókst að
hugga þig og við gengum inn í stof-
una brosandi. Þú varst afskaplega
samviskusamur og duglegur nem-
andi og það var gaman að kenna
þér. Vinnubækurnar voru lofaðar á
kennarastofunni og það var gaman
að sjá þig leika í skólaleikritunum.
Þú varst eins og fædd leikkona.
Fyrir u.þ.b. 10 árum mættumst
við svo sem nágrannar í Hátúni.
Ég bauð þér inn til mín og þegar
þú sást kennaraskólamyndina af
mér kveiktir þú strax á perunni.
Og upp frá því urðum við perlu-
vinkonur. Og það er margs að
minnast. Við vorum oft mikið á
ferðinni og eru Gróttuferðirnar
okkar frægar. Við fengum okkur
gönguferð og settumst á bekki og
ræddum lífið og tilveruna meðan
Sigríður Ásgeirsdóttir
✝ Sigríður Ásgeirs-dóttir fæddist 3.
september 1958.
Útför Sigríðar fór
fram frá Laugarnes-
kirkju 31. mars 2010.
við horfðum út á haf-
ið. Við elskuðum
báðar hafið í allri
sinni dýrð. Stundum
fórum við í brjáluðu
veðri bara til að
horfa á reiðina í haf-
inu. Þú hafðir ágætis
söngrödd og kunnir
ósköpin öll af text-
um. Ég alveg naut
þess að hlusta og
horfa á þig. Þetta
kom sér vel þegar
við vorum á bílnum
með bilaða útvarpið.
Bara panta lag hjá þér. Stundum
þegar vel lá á þér tókstu syrpu og
hermdir eftir Ladda og ýmsum
öðrum í samfélaginu og ég grét úr
hlátri. Þú náðir þessu svo frábær-
lega vel.
Þegar þú misstir Guðjón, sam-
býlismann þinn, þ. 22. nóv. sl. átt-
irðu mjög bágt. Þú varst líka að
berjast við einn þann illvígasta
sjúkdóm sem manneskjan getur
þurft að berjast við. En þú stóðst
þig sem hetja meðan þú hafðir bar-
áttuþrek. En þrekið þvarr. Nú
ertu komin til þinna heittelskuðu.
Arnór sendir þér hlýja kveðju að
norðan og börnin mín í Gautaborg,
Gunnar Páll og Ólöf Jóhanna,
senda einnig hlýjar kveðjur yfir
hafið. Að lokum sendi ég öllum
ættingjum og vinum Sigríðar mín-
ar dýpstu samúðarkveðjur.
Vertu blessuð að sinni.
Þín vinkona,
Ólöf Rafnsdóttir.
Elsku besta Sigga mín.
Það er erfitt að koma orðum að
því hve vænt mér þótti um vinskap
okkar. Þú varst svo hlý og yndisleg
kona. Margt var það sem við bröll-
uðum saman, sérstaklega þann
tíma sem þú bjóst hjá mér. Dýra-
vinur varstu mikill og fáar voru
þær dýrabúðir sem við vorum ekki
fastagestir í á tímabili. Ég mun
ávallt minnast þín fyrir þá góðu sál
sem þú varst og þakka Guði fyrir
að hafa fengið að kynnast þér.
Þú auðgaðir líf mitt á þinn ein-
staka hátt.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ég sendi ættingjum og vinum
Siggu mínar innilegustu samúðar-
kveðjur, þau hafa misst svo mikið.
Elsku Jenný, Brynjar, Sara
Lind, Gísli og Kristín, megi Guð
gefa ykkur styrk í sorginni. Minn-
ing hennar mun ávallt lifa með
okkur öllum.
Hvíl í friði, elsku Sigga mín,
Þín vinkona,
Elísabet Árnadóttir.