Fréttablaðið - 24.12.2011, Blaðsíða 13

LAUGARDAGUR 24. desember 2011 13
Starfsfólk Orkuveitu Reykjavíkur óskar þér gleðilegra jóla og farsældar á nýju ári. www.or.is
ÍS
L
E
N
S
K
A
/S
IA
.I
S
/O
R
K
5
76
05
1
2/
11
Við erum
til taks Við treystum sjaldan meira á orkuna en um jól og áramót. Starfsfólk Orkuveitu Reykjavíkur er í viðbragðsstöðu til að tryggja þér birtu og yl um hátíðirnar. Gleðilega hátíð!
Í bókinni má skemmta sér yfir
stuttum og skrýtnum senum.
Svona lýsir Lóa einni þeirra:
„Kona krýpur við bensínstöð, á
náttfötunum, og öskrar út í loftið:
„Ég er með innilokunarkennd!“
20 ár í Breiðholtinu
Fyrstu 20 árum ævi sinnar eyddi
Lóa í Efra-Breiðholtinu. Hún gekk
í Hólabrekkuskóla sem krakki
og færði sig ekki langt um set
þegar hún hóf nám í myndlist við
Fjölbrautaskólann í Breiðholti.
Svo tók myndlistarnám í Lista-
háskólanum við og seinna ákvað
hún að bæta enn við sig í teikn-
ingu. Hún fékk inngöngu í Parsons
The New School For Design, í New
York. Þangað flutti hún með kær-
asta sínum, besta vini og nánasta
samstarfsfélaga, Árna Rúnari
Hlöðvers syni. Þar bjuggu þau á
árunum 2007 og 2008, nutu lífs-
ins en lifðu spart, enda hrundi
íslenska krónan á þessum tíma.
„Við áttum eiginlega bara engan
pening en það var allt í lagi. Ég
hef alltaf verið voðalega láglaun-
uð, þannig að ég kann það alveg.“
Lífið er ekki búið um þrítugt
Lóa segir það hafa komið henni á
óvart hversu mikið henni fór fram
í teikningu í náminu. „Maður held-
ur alltaf að manni geti ekki farið
fram þegar maður er fullorðinn.
En það er bara ekki satt. Það er
svo klikkað, að þegar fólk verður
þrítugt fer það að hugsa eins og
það sé dauðvona. Eins og maður
geti ekkert lært eða gert eftir þrí-
tugt. Þetta er svo vonlaust tal. Eins
og lífið klárist bara einhvern tím-
ann á miðri ævi fólks – það er bara
eitthvað svo grilluð hugmynd!
Mamma mín fór að læra á píanó
58 ára og henni fer alveg ótrúlega
mikið fram. Sigríður Níelsdóttir
byrjaði ekki að gera myndlist fyrr
en eftir sjötugt og tónlist eftir
fimmtugt. Mér finnst svo mikil
von í svona sögum.“
Hún gefur lítið fyrir sögur af
undrabörnum, sem voru búin að
skapa sín ódauðlegu verk á unga
aldri. „Ég held það sé ömurlegt að
vera undrabarn. Toppa sig fimm-
tán ára! Megi þér svo leiðast það
sem eftir er …“ segir Lóa og skelli-
hlær, sínum smitandi hlátri.
Sjötíu festivöl á einu ári
Lóa er ekki bara myndlistarmað-
ur, heldur líka eina stelpan í einni
vinsælustu og virkustu hljóm-
sveit landsins, FM Belfast. Hana
skipa, auk Lóu og kærastans Árna,
nokkrir af þeirra bestu vinum. Síð-
ustu tvö ár hafa þau ferðast víða
og lítið staldrað við heima. „Ég
held að við höfum spilað á sjötíu
festivölum í fyrra og á þrjátíu
mismunandi tónleikum, túrandi í
einhverri algjörri geðveiki. Sem
betur fer er prógrammið frekar
opið hjá okkur, þannig að tónleik-
arnir eru aldrei eins. Þá myndi ég
tryllast! Við gerum alltaf einhverj-
ar breytingar sem eru spennandi
fyrir okkur líka.“
Nú eru þau komin í þriggja
mánaða hlé frá spilamennsku,
sem Lóa ætlar að nýta í að teikna.
„Tón listin er búin að taka miklu
meiri tíma og athygli frá mér en
teikningin og ég er farin að finna
fyrir svolitlum söknuði. Nú var ég
að fá mér vinnustofu og er ótrú-
lega ánægð með það. Það gefur
mér miklu meira að teikna mynd
og vera ánægð með hana, heldur
en að láta klappa fyrir mér eða að
vera hrósað. Þegar ég var yngri
hélt ég að álit annarra væri mark-
mið í lífinu. En svo er ekki eins
mikil fylling í því og ég hélt. Mér
fannst mjög gott að læra það.“
FRAMHALD Á SÍÐU 14
Einn millimetri getur breytt öllu
Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir, teiknari og tónlistarkona
■ GAMAN AÐ RÝNA Í TEIKNINGAR BARNANNA OG REYNA AÐ HERMA EFTIR ÞEIM
Þetta eru mjög skemmtilegar myndir og gaman að fá tækifæri til að rýna í þær og herma eftir þeim. Sumar eru óhugnan-
legri en aðrar, en ég veit samt ekki hvort það hafi verið ætlunin
hjá krökkunum,“ segir Lóa um myndirnar sem börnin á Barna-
heimilinu Ósi teiknuðu fyrir Fréttablaðið. Hún skemmti sér við
að láta sér detta í hug hver meiningin gæti verið á bakvið teikn-
ingarnar, og hver veit nema hún hafi hitt naglann á höfuðið í
sinni túlkun. „Mér finnst alltaf jafn áhugavert hvað það þarf
litlar breytingar til þess að breyta til dæmis jólasveini úr glöðum
jólasveini í reiðan jólasvein, eða ringlaðan sveinka. Það þarf ekki
annað en að færa strik um millimetra. Yfirleitt einbeiti ég mér
ekki svona mikið að því að finna eitthvað í teikningum hjá krökk-
um en það var mjög fyndið að túlka svipina og stemmninguna í
myndunum.“
Samstarf Fréttablaðsins og Lóu
Hlínar Hjálmtýsdóttur er innblásið
af ellefu ára vinnu bandaríska
listamannsins Dave Devries, sem
gerir þrívíðar útfærslur af teikn-
ingum barna undir vinnuheitinu
„The Monster Engine“. Myndirnar
og frekari upplýsingar um verk-
efnið má skoða á vefsíðunni
www.themonsterengine.com.
THE MONSTER ENGINE