Morgunblaðið - 24.09.2010, Qupperneq 32

32 MENNINGFréttir
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. SEPTEMBER 2010
Í byrjun mánaðarins var opnuð
samsýning níu ungra myndlist-
armanna í Listasafni Kópa-
vogs, Gerðarsafni. Nú um
helgina verða fluttir gjörn-
ingar og einnig verður leiðsögn
um sýninguna.
Á laugardag fremur Páll
Haukur Björnsson gjörning
Páls Hauks Björnssonar í safn-
rýminu og stendur hann yfir kl.
15:00-17:00.
Á sunnudag kl. 15:00 munu síðan Birta Guð-
jónsdóttir sýningarstjóri sýningarinnar og lista-
mennirnir Steinunn Gunnlaugsdóttir og Gunndís
Ýr Finnbogadóttir segja frá sýningunni og ræða
um einstaka verk.
Myndlist
Gjörningar og leið-
sögn í Gerðarsafni
Birta
Guðjónsdóttir
Fólkið í kjallaranum eftir Auði
Jónsdóttur er komið út í kilju.
Bókin segir frá Klöru sem ólst
upp við frjálslyndi hippafor-
eldra og átti skrautlega æsku,
en er nú í sambúð með ungum
manni á uppleið. Ákveðin atvik
verða til þess að hún gerir upp
við hugsjónir foreldranna, jafn-
framt því sem hún tekst á við
gildismat eigin kynslóðar. Um
leið uppgötvar hún nýjar hliðar
á sjálfri sér og eigin lífi. Fólkið í kjallaranum hlaut
Íslensku bókmenntaverðlaunin árið 2004 og var
tilnefnd til Bókmenntaverðlauna Norðurlanda-
ráðs. Borgarleikhúsið sýnir í haust leikgerð bók-
arinnar í leikstjórn Kristínar Eysteinsdóttur.
Bókmenntir
Fólkið í kjallaran-
um komið út í kilju
Kápa Fólksins í
kjallaranum.
Hausthefti Þjóðmála er komið
út. Meðal efnis í nýja heftinu er
grein Atla Harðarsonar um
svokallaða „nýfrjálshyggju“
sem lýst hefur verið sem
ríkjandi hugmyndafræði í að-
draganda hruns bankanna.
Matthías Johannessen gerir
upp við Baugstímann í grein-
inni „Samsæri gegn upplognu
samsæri!“, Björn Bjarnason
skrifar um ris og fall Baugs-
miðlanna, Hjörtur J. Guðmundsson fjallar um af-
stöðu forystumanna Sjálfstæðisflokksins til Evr-
ópusamrunans, Guðni Th. Jóhannesson birtir
kafla úr væntanlegri ævisögu sinni um Gunnar
Thoroddsen og svo má lengi telja.
Stjórnmálaumræða
Hausthefti Þjóð-
mála komið út
Forsíða haustheftis
Þjóðmála.
Rut Ingólfsdóttir, fiðluleikari, og
Richard Simm, píanóleikari, halda
tónleika næstkomandi sunnudag í
Selinu á Stokkalæk, Rang-
árvöllum. Á tónleikunum, sem
hefjast kl. 16:00, hyggjast þau
leika verk eftir Mozart, Beetho-
ven, Árna Björnsson og Cesar
Frank. Tónleikarnir eru haldnir í
samvinnu við Félag íslenskra tón-
listarmanna með styrk frá mennta-
málaráðuneytinu.
Rut Ingólfsdóttir hóf fiðlunám
fimm ára gömul hjá Ruth Her-
manns og stundaði síðar nám við
Tónlistarskólann í Reykjavík og
framhaldsnám við Conservatoire
Royal de Musique de Bruxelles.
Rut hefur margoft komið fram
sem einleikari með Sinfóníu-
hljómsveit Íslands og Kammersveit
Reykjavíkur og leikið inn á fjölda
geisladiska.
Richard Simm er Englendingur
en hefur verið búsettur hér á landi
undanfarin ár og starfar nú sem
píanóleikari við Listaháskóla Ís-
lands. Hann nam við Royal College
of Music í London og við Staat-
liche Hochschule für Musik í
München.
Rut og Richard hafa unnið sam-
an frá 2001 og kynnt íslenska tón-
list í Tókýó, París, Brussel, Pek-
ing, Lanzhou og Róm.
Samstarf Rut Ingólfsdóttir og
Richard Simm spila á Stokkalæk.
Rut og
Richard
í Selinu
 Tónleikar á Stokka-
læk á sunnudag
Kolbrún Bergþórsdóttir
kolbrun@mbl.is
Garðar Cortes fagnar sjötugsafmæli
sínu í dag, föstudag. Í tilefni afmæl-
isins efnir hann til tónlistarveislu í
Langholtskirkju í kvöld klukkan átta.
Aðgangur er ókeypis. Meðal þeirra
sem koma fram eru Óperukórinn og
nokkrir úr fjölskyldunni. Efnisskráin
er afar fjölbreytt en meðal annars
verður flutt syrpa af íslenskum þjóð-
lögum í útsetningu Garðars, söngvar
eftir Schubert, rússnesk lög, lög úr
bandarískum söngleikjum og óperum
og brot úr Carmina Burana. Þá segir
Garðar að gestir muni ekki komast
undan því að syngja með.
Spurður hvernig það sé að verða
sjötugur segir Garðar: „Það er ekkert
að því að verða sjötugur annað en það
að á íslenskunni er maður allt í einu
kominn á áttræðisaldur. Annars er
breytingin engin. Ég fer enn á fætur
fyrir sex á hverjum morgni og vinn
allan daginn langt fram á kvöld.“
Það þurfti að gera svo margt
Garðar hefur sannarlega komið
miklu í verk um ævina. Auk þess að
vera kennari, kórstjóri, hljómsveit-
arstjóri og dáður óperusöngvari
stofnaði hann Sinfóníuhljómsveitina í
Reykjavík, sem nú er Sinfóníu-
hljómsveit áhugamanna, Íslensku óp-
eruna og óperukórinn og Söngskól-
ann í Reykjavík þar sem hann hefur
verið skólastjóri frá árinu 1973. „Það
þurfti að gera svo margt, þannig að
eitt leiddi af öðru,“ segir hann. „Svo
kom í ljós að sumt gat ég gert betur
en ég hélt og annað ekki eins vel, en
ég gerði það samt. Þetta er bara lífs-
ins saga. Ef manni finnst eitthvað
skemmtilegt skynjar maður ekki
endilega hvað liggur vel fyrir manni,
og hvað maður á að láta vera. En það
er mjög mikilvægt að geta staðsett
sig. Ég er músíkmaður, söngvari af
því þar kann ég til verka, enda hlaut
ég góða kennslu, og svo eru það viss
forréttindi að fá að kenna ungviðinu
og miðla af reynslu allra þessara
ára.“
Syngur ekki lengur
Hann syngur ekki lengur opin-
berlega en á ferlinum söng hann ten-
órhlutverk í óperu- og tónleikahúsum
hér heima og erlendis. „Þegar maður
er kominn á þennan aldur þá syngur
maður ekki lengur,“ segir hann. „Það
er annað sem tekur við og það er svo
margt að ég get ekki saknað söngs-
ins. En auðvitað var stórkostlegt á
sínum tíma að syngja Othello, Rada-
mes, Cavaradossi, Alfredo og alla
hina karlana. Eina óperu átti ég mér
sem uppáhald en ég náði aldrei að
syngja í henni. Það er Peter Grimes
eftir Britten, mögnuð og tilþrifamikil
ópera. En ég er sáttur,“ segir Garðar
að lokum, og vonast eftir að vinir og
vandamenn komi til veislunnar.
Morgunblaðið/Golli
Garðar Cortes „Það er mjög mikilvægt að geta staðsett sig. Ég er músík-
maður, söngvari af því þar kann ég til verka.“
Heldur upp á
afmælið með
tónlistarveislu
Frumkvöðull
» Garðar Cortes hefur komið
víða við í tónlistarlífinu á Ís-
landi. Honum hefur hlotnast
ýmis heiður fyrir frumkvæði
sitt og störf að tónlistar-
málum, þar á meðal fyrstu
Bjartsýnisverðlaun Bröste fyrir
stofnun Íslensku óperunnar
1982.
 Garðar Cortes er sjötugur í dag
Ef marka má mynd-
ina er eymdin í
Hanna High School algjör37
»
Komið er að MagnúsiHelgasyni í sýningarröðListasafns Reykjavíkurí D-sal Hafnarhússins.
Magnús sýnir á annan tug mál-
verka og á vegginn hefur hann
skrifað „ég er ekki safnhaugur“
og „ég er ánamaðkur“. Á gólfi
sjást deplar – kannski för eftir
ánamaðk? Með þessum orðum er
skírskotað til vanda sem lista-
menn standa frammi fyrir nú þeg-
ar frumleikinn virðist heyra sög-
unni til og endurtekningin verður
óhjákvæmilega hlutskipti margra.
Magnús kýs að líkja listrænu
starfi sínu við líf ánamaðksins sem
nærist í frjósömum jarðvegi – og
á jafnframt þátt í endurnýjun
hans.
Málverk Magnúsar eru byggð
upp hægt og rólega meðan hann
hlykkjast um moldina og finnur
ýmislegt á leið sinni, t.d. park-
etplötu með ummerkjum eftir fer-
hyrnda spýtu og e.t.v. málning-
arslettum. Þá er listamaðurinn
kominn á sporið, og af listrænu
innsæi fullvinnur hann smám sam-
an verkið. Áhrifin koma einnig frá
götulistinni, tölvugrafík, myndmáli
fjölmiðla og auðvitað listasögunni,
og útkoman er bráðskemmtilegur
spuni. Glettnin endurspeglast í
heitum verka eins og Valhoppar af
kæti, Algjör heppni og Nú Herðu-
breið en í síðastnefnda verkinu,
sem lýsir barnslegri leikgleði, skír-
skotar Magnús til alþýðulista-
mannsins Stefáns frá Möðrudal.
Verk Magnúsar einkennast vissu-
lega af „upprunalegri“ tilfinningu
fyrir hrynjandi í línu og lit, en í
þeim býr jafnframt fáguð sjónræn
hugsun og er verkið Fjórir bláir
gott dæmi um slíkt. Í stærri verk-
unum, sem flest eru unnin á striga,
gætir meiri frásagnarþarfar;
stenslatæknin verður fígúratíf
fremur en afstrakt og textar rata
inn á myndflötinn. Þarna nær
Magnús ekki sama flugi og í
smærri myndunum, stóru verkin
eru flatari og þar örlar á tilgerð.
Hér er þó engu að síður á ferðinni
lunkinn ánamaðkur og vert að
fylgjast með næst þegar hann
stingur upp kollinum.
Listasafn Reykjavíkur –
Hafnarhús
D17 – Magnús Helgason
bbbmn
Til 24. október 2010. Opið daglega kl.
10-17 og fimmtudaga til kl. 22. Aðgang-
ur ókeypis. Sýningarstjóri: Yean Fee
Quay.
ANNA JÓA
MYNDLIST
Maðkur í myndinni
Fegurð/æla Eitt af verkum Magnúsar Helgasonar, „Svo fögur ég æli / So
perfect I’ll puke“ frá árinu 2009.