Morgunblaðið - 10.01.2011, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. JANÚAR 2011
Elsku pabbi.
Mér tregt er um orð
til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
(Hugrún.)
Guð geymi þig, elsku pabbi okkar
Þínar stelpur,
Helena Dögg og Hildur Jana.
Þeir sem guðirnir elska deyja ung-
ir. Þessi orð komu upp í huga minn,
þegar ég frétti af þessu hræðilega
slysi sem þú varðst fyrir, elsku
drengurinn minn. Við skiljum ekki
tilganginn þegar maður í blóma lífs-
ins er hrifinn svo fyrirvaralaust á
brott.
Ég hugsa til góðu stundanna okk-
ar á Sigló og ekki síður eftir að við afi
þinn fluttum til Reykjavíkur og þú til
Akureyrar þar sem þú bjóst þér og
yndislegu gullmolunum þínum fal-
legt heimili og allir voru alltaf vel-
komnir. Ég minnist líka stundanna
þegar þú komst til mín hingað í
Hraunbæinn og sagðir alltaf: „Get
ég ekki gert eitthvað fyrir þig, amma
mín?“ Þú varst alltaf boðinn og bú-
inn til hjálpar. Við áttum yndislegt
samtal á jóladagsmorgun sem mun
eilíflega hlýja mér um hjartarætur.
Söknuður minn er sár, en ég veit
að vel var tekið á móti þér og blóma-
brekkan bíður.
Að endingu færðu ljóðið sem þú
færðir mér þegar afi þinn Hilmar
kvaddi.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
Þú varst ljós á villuvegi,
viti á minni leið,
þú varst skin á dökkum degi,
dagleið þín var greið.
Þú barst tryggð í traustri hendi,
tárin straukst af kinn.
Þér ég mínar þakkir sendi,
þú varst afi minn.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Hvíl þú í friði, elsku Hilmar minn.
Þín
Hulda amma.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Kveð þig, elsku Hilmar, með þess-
um fallega texta og vil þakka þér fyr-
ir tímann sem ég fékk með þér.
Þér er ætlað meira og stærra hlut-
verk á öðrum stað.
Ég veit að pabbi minn tekur vel á
móti þér þar.
Hilmar Tómasson
✝ Hilmar Tómassonfæddist á Siglu-
firði 17. júlí 1975.
Hann lést af slysför-
um 27. desember
2010.
Hilmar var jarð-
sunginn frá Akureyr-
arkirkju 7. janúar
2011.
Geri orð Hilmars að
mínum Solo Dio lo sa –
Guð einn ræður.
Helenu Dögg, Hildi
Jönu og fjölskyldum
þeirra votta ég mína
dýpstu samúð.
Minningin lifir.
Birna Dögg
Jónsdóttir.
Elsku Hilmar.
Ég ætla að senda
þér hinstu kveðju fyrir
hönd fjölskyldunnar.
Það er sárt að sakna.
Þitt stóra bros og hlýja hjarta.
Við fjölskyldan vorum svo heppin
að flytja í Fellsmúlann um ’85 og
kynnast þér og mömmu þinni og eiga
ykkar einstöku vináttu. Þú varst full-
ur af lífsorku, alltaf á hlaupum eða
hjóli að koma eða fara. Fyrstu minn-
ingarnar: þú og tvíburarnir koma
heim með hamstur sem þú keyptir í
dýrabúð niðrí bæ og þú baðst mig
svo innilega að tala mömmu þína til
svo þú gætir haldið honum.
Heimalærdómurinn við eldhús-
borðið, ég strokaði út aftur og aftur
og bað þig að skrifa hægt og rólega
og kom þá falleg rithönd í ljós sem ég
hældi og ég man enn brosið sem
spratt yfir allt andlitið. Þú og Edda
og Linda voruð í sama bekk í Álfta-
mýrarskóla, alveg einstökum bekk
sem hefur alla tíð haldið miklu og
góðu sambandi. Svo kom ótrúlega
tímabilið þegar þú sagðir mér að
hjúkkurnar á slysó þekktu þig allar
með nafni. Ég á myndaseríu af þér
þar sem þú ert puttabrotinn, úlnliðs-
brotinn, handleggsbrotinn og fót-
brotinn, reyndar ekki allt á sama
tíma. Þetta var yndislegur tími í
Fellanum, allavega líf og fjör.
Leiðir skildi um stund, þú flytur
norður á Akureyri og skýtur föstum
rótum þar og stofnar fjölskyldu. Við
erum aftur svo heppin að fá þig til
liðs við okkur sem sölumann fyrir
Norður- og Austurland árið 2004 í
fyrirtæki bræðranna Ævars og
Jóns, sælgætisgerðarinnar Freyju.
Ég man að oftar en ekki var hringt í
mig og sagt, mamma við verðum að
vinna eitthvað lengur, það voru að
koma pantanir frá Hilmari. Það var
sama hvað þú tókst þér fyrir hendur,
þú fórst alltaf alla leið og örlítið
lengra.
Ég vil þakka þér fyrir lánið á fal-
lega húsinu þínu í Valagili síðasta
vetur þegar við hjónin komum með
barnabörnin á skíði. Ég var að grín-
ast með ófærðina í Valagilinu, að ég
þyrfti að vaða snjóinn upp að hnjám í
spariskónum til að komast út í bíl.
Korteri seinna hringir þú í mig og
biður mig að kíkja út um gluggann
og gá hvort skafan sé kominn og viti
menn, úti var vélskófla af búkollu-
stærð að moka fyrir framan húsið og
þá sagðir þú: Nú ætti frúin að kom-
ast á hælaskónum útí bíl.
Þetta var Hilmar Tómasson í
hnotskurn.
Elsku Hilmar, við þökkum þér
fyrir samfylgdina í þessu lífi.
Það er sárt að missa.
Elsku Jóna vinkona, Árni Þór,
Tómas, Helena og Hildur og aðrir
fjölskyldumeðlimir.
Megi æðri máttur, kærleikur og
englar umvefja ykkur nú og alla tíð.
Ingibjörg Bjarnadóttir
Ævar Guðmundsson
Edda, Linda og Dóra Birna
Ævarsdætur.
Það voru þungbærar fréttir sem
að bárust okkur að kveldi 27. desem-
ber síðastliðinn. Okkur í Lions-
klúbbnum Kidda langar að minnast
Hilla Snilla sem kvaddi alltof
snemma. Stórt skarð hefur verið
höggvið í okkar hóp sem aldrei verð-
ur fyllt, en við komum til með að ylja
okkur við ótal margar og góðar
minningar um góðan dreng um
ókomna tíð.
Hilmari kynntumst við árið 1995
er hann flutti til Akureyrar og small
hann strax inn í vinahópinn. Hann
var sannur vinur og duglegur að
halda við vinasamböndum. Hilmar
var einstaklega duglegur og beið
ekki með hluti til morguns sem hægt
væri að klára í dag. Hann gerði hlut-
ina vel og fór alla leið í þeim verk-
efnum sem hann tók sér fyrir hend-
ur. Það átti bæði við í leik og starfi og
nýttist það honum vel í sölumennsk-
unni.
Ekkert verkefni í lífi vina hans fór
fram hjá honum og var hann alltaf
fyrstur til að bjóða fram hjálpar-
hönd, ekkert verk var of smátt og
sannarlega ekki of stórt. Alltaf var
hann reiðubúinn að leggja hönd á
plóg og ýtti jafnvel á eftir verkefnum
ef honum fannst við seinir að fram-
kvæma þau. Á hverju ári höldum við
nokkra viðburði eins og þorrablót,
félagaútilegu, sem hann lagði
áherslu á að yrði haldin árlega, golf-
mót sem hann vann einmitt síðast
með miklum stæl og svo má ekki
gleyma Pollamótinu sem við tökum
þátt í á hverju ári þar sem hann fór á
kostum eins og venjulega.
Á fótboltavellinum kölluðum við
hann „hinn brasilíska“ því fótafimi
hans á vellinum var „einstök“. Hann
var alltaf mikil driffjöður þessara at-
burða, hrókur alls fagnaðar, alltaf
glaður og hress og þannig minnumst
við hans. Hilmar hafði mikinn áhuga
á flutningabílum og hafði hann mikið
yndi af því að segja sögur af ferðum
sínum; „hífa í búkka, splitta langs-
um, þversum og hvar hann þurfti
ekki að keðja þar sem aðrir þurftu
þess“.
Hilmar var mjög orðheppinn mað-
ur og var oft mjög hnyttinn í spurn-
ingum og svörum. Stundum var
kappið svo mikið að það skilaði sér
ekki alveg rétt frá honum eins og
gengur og gerist. Við munum eftir
málshættinum „blautt barn brennir
sig“, einhvern tímann sá hann „rauð-
ar white spoke felgur“ og svo eldaði
hann einu sinni „vöðvalæri“.
Hilmar lætur eftir sig dæturnar
Helenu Dögg og Hildi Jönu sem
voru hans líf og yndi. Hann var ein-
staklega góður faðir sem vildi allt
fyrir þær gera, það fór ekki framhjá
neinum. Hann laðaði reyndar öll
börn að sér eins og við sáum svo oft
þegar við hittumst.Við syrgjum og
kveðjum nú einstakan félaga og vin
með tárum og sorgmæddum hjört-
um en yljum okkur við minningu
hans þar sem alltaf var stutt í brosið.
Við sendum okkar dýpstu samúðar-
kveðjur til fjölskyldu og vina Hilm-
ars, sem eiga um sárt að binda á erf-
iðum tímum. Hugur okkar og bænir
eru hjá ykkur og megi guð gefa ykk-
ur styrk og von á nýju ári. Þó þú sért
nú farinn, elsku Hilmar, þá gleymum
við þér aldrei.
Saknaðarkveðjur.
Lionsklúbburinn Kiddi.
Kristján Ingi, Svavar,
Sveinn, Heimir, Kristján G,
Róbert, Markús, Haukur,
Geir, Stefán, Gunnþór, Óm-
ar, Pálmi og fjölskyldur
Þriðjudagsmorguninn 28. desem-
ber bárust þær fréttir að félagi okk-
ar í Skíðafélagi Akureyrar hefði lát-
ist í hörmulegu bílslysi. Tíminn
virtist hreinlega stöðvast og minn-
ingarnar um góðan félaga hrönnuð-
ust upp í hugann.
Hilmar var virkur í barna- og ung-
lingastarfi Skíðafélags Akureyrar
þar sem hann studdi dóttur sína til
dáða sem og aðra iðkendur skíða-
félagsins. Hann var mjög fús til
verka og ávallt boðinn og búinn að
sinna þeim verkefnum sem upp
komu. Margir eiga minningar um
Hilmar í starfi á vegum félagsins þar
sem hann náði ávallt að heilla börn
og foreldra upp úr skónum með
ærslum og leik. Seint mun gleymast
þegar Hilmar mætti í kanínubúningi
í fjölskylduferð á Siglufirði síðastlið-
ið vor og gaf skíðakrökkunum sæl-
gæti á sinn einstaka hátt.
Það er öllum ljóst að hann hafði
mikla og góða samskiptahæfileika,
sem nýttust vel í starfi á vegum
skíðafélagsins. Með léttu skapi og
gamanyrðum tókst honum að virkja
það besta í okkur hinum og þannig
munum við minnast hans. Við kveðj-
um með miklum söknuði frábæran
félaga og munum halda í heiðri þá
gleði og umhyggju sem hann ávallt
sýndi þeim sem hann var í samskipt-
um við.
Skíðafélag Akureyrar sendir fjöl-
skyldu Hilmars og öllum þeim sem
eiga um sárt að binda innilegar sam-
úðarkveðjur.
Hildigunnur Svavarsdóttir,
formaður Skíðafélags
Akureyrar.
Elsku hjartans Hilmar minn. Þú
varst ekki bara frændi eða fóstur-
sonur, þú varst fyrst og fremst vin-
ur. Þú fæddist um hásumar þegar
nóttin var björt og strax þá komstu
með gleði og fjör inn í líf okkar.
Fimm ára gamall komstu fyrst í
sveit til okkar Magga og varst ásamt
börnunum okkar einn af fjölskyld-
unni. Og þú hélst tryggð alla tíð fram
á síðasta dag.
Margs er að minnast, margt áttum
við ósagt, elsku strákurinn, en samt
þakka ég þér fyrir allan trúnaðinn,
þú sagðir hug þinn allan, það eru
minningarnar og ég geymi þær vel.
Minningarnar er ótal margar en
það eru nokkrar sem standa upp úr.
Þú varst tvítugur og fórst með
okkur á þorrablót, kvöldið eftir var
fólk frekar þreytt og fór snemma í
rúmið, þú aftur á móti komst inn í
svefnherbergi bara til að tala og við
spjölluðum saman svolitla stund en
allt í einu varst þú kominn á milli
okkar í hjónarúminu eins og í gamla
daga og hélst áfram að tala, þetta
var svo eðlilegt, þetta varst akkúrat
þú, Hilmar. Þú hafðir ótrúlega gam-
an af því að gera svolítið at í ná-
grönnunum í sveitinni, þú varst bara
svo stríðinn, en seinna sagðir þú mér
að þú sæir nú svolítið eftir því hvað
þú lékst nágranna okkar stundum
grátt en þetta er allt fyrirgefið, kæri
vinur.
Eitt sinn sem oftar varst þú að
snúa heyi í flóanum, okkur varð litið
út um gluggann í þann mund sem
fjölfætlan datt aftan úr, þú varðst
einskis var og hélst bara áfram,
syngjandi sæll og glaður, þegar þú
svo lokaðir hringnum og sást vélina
fyrir framan þig snarstoppaðir þú og
leist aftur fyrir þig. Svipurinn á þér
var óborganlegur og ég sé hann fyrir
mér eins og gerst hafi í gær.
Þú hafðir mjög gaman af því að
búa til góðan mat og lagðir mikið á
þig til að allt væri sem best úr garði
gert. Reykt nautatunga var þó alltaf
í mestu uppáhaldi hjá þér, þú fékkst
tungu á hverju ári en í ár var hún
ekki komin til þín svo ég læt hana
bara fylgja þér, elsku strákurinn, þú
eldar hana handa Hilmari afa og öðr-
um ættingjum sem ég veit að hafa
tekið vel á móti þér.
Missirinn er mikill, margir hafa
misst góðan og traustan vin, stórt
skarð er höggvið í frændgarðinn. En
litlu stelpurnar þínar þær Helena og
Hildur hafa þó misst mest. En,
Hilmar minn, við munum halda utan
um þær og passa fyrir þig. Við fjöl-
skyldan munum leggja okkar af
mörkum við að halda minningu þinni
á lofti fyrir þær. Helena og Hildur
munu áfram koma í sveitina eins og
þú hefðir viljað.
Elsku Jóna mín og Tommi, missir
ykkar er mikill en minningin lifir.
Hvíl í friði, elsku Hilmar minn, og
takk fyrir allt.
Elínborg Hilmarsdóttir,
Magnús Pétursson
og börn, Hrauni.
Það er stutt á milli gleði og sorgar.
Á öðrum degi jóla glöddumst við fjöl-
skyldan saman í jólaboði hjá pabba
þínum. Þú varst svo glaður og
ánægður með litlu stelpunum þínum.
Sólarhring síðar á sama stað grétum
við fráfall þitt sem kom svo allt of
snöggt og allt of snemma.
Fyrir rúmum 35 árum læddist ég
inn til þín um nótt þar sem þú beiðst
eftir að fá pelann þinn. Ég stalst til
að taka þig upp, þú horfðir á mig og
brostir þig inn í hjarta mitt. Síðan
hef ég fylgst með þér breytast úr
litla drengnum með stóru augun, fal-
lega brosið og risastóru kinnarnar í
fallegan, hjálpsaman, kærleiksríkan
og góðan frænda og pabba. Þú hugs-
aðir svo vel og fallega um litlu gull-
molana þína Helenu og Hildi sem nú
hafa misst mikið.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(HJH.)
Minning þín, elsku Hilmar, kallar
bara fram bros og þakklæti.
Við fjölskyldan í Steinahlíð þökk-
um Hilmari fyrir samfylgdina og
sendum öllum ástvinum hans sam-
úðarkveðjur.
Bjarney Leifsdóttir.
Miskunnarlaus veruleikinn blasir
við, Hilmar er dáinn. Kynni okkar
Hilmars hófust fyrir tæplega 5 árum
síðan, á ferðinni var einstaklega
traustur, vandvirkur og skemmtileg-
ur sölufulltrúi á ferð, góður vinur,
sjálfum sér og fyrirtækinu Freyju til
mikils sóma. Lífsgleði og jákvæðni
Hilmars var einstök.
Eftir sitja dýrmætar minningar,
margar skemmtilegar uppákomur,
símtöl og saklausir hrekkir voru í há-
vegum höfð á milli okkar Hilmars.
Stundum safnaði Hilmar hrekkj-
unum upp sem hann taldi sig eiga
eftir að launa okkur, og tókst alltaf
vel upp með slíkt. Hilmar heilsaði
okkur ávallt með vinalegu faðmlagi
og kvaddi með vinalegu faðmlagi
eins og einlægir og góðir vinir gera,
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Kæri Hilmar, hér skiljast leiðir að
sinni, við heiðrum minningu þína
með virðingu og þökk.
Tommi minn, við sendum þér og
fjölskyldu þinni innilegar samúðar-
kveðjur.
F.h. Starfsfólks Söluskálans,
Harpa Lind Vilbertsdóttir.
Kæri vinur.
Það eru svo ótalmargar minningar
sem koma upp í hugann þegar við
hugsum til þín, elsku Hilmar. Allar
þessar minningar eru fullar af fjöri
og skemmtilegheitum og einmitt
þannig ætlum við að minnast þín.
Takk fyrir samfylgdina, ljúfi dreng-
ur, hér er lítið ljóð til þín.
Á daginn seldir súkkulaði,
leiddist lítið sú vinna,
á kvöldin bjór í pottabaði
þess á milli dætrunum að sinna.
Vinirnir þitt áhugamál,
ljúfi, góði drengur,
oftar en ekki allir við skál,
því varstu ekki hjá okkur lengur?
Hér leiðir okkar skilja,
það er svo óendanlega sárt,
en lífið fer ekki alltaf að okkar vilja,
við munum þó hittast aftur, það er
klárt.
Á hjartanu nú er ör,
sölumaðurinn eini,
ávallt með bros á vör,
ég þér aldrei gleymi.
(Katrín María)
Þín verður sárt saknað.
Aðstandendum viljum við senda
okkar innilegustu samúðarkveðjur,
Eiríkur (Eiki bleiki), Katrín
María og þrumurnar þrjár.
HINSTA KVEÐJA
Elsku Hilmar
Ég mun passa yndislegu
stelpurnar okkar og varðveita
þær alla mína tíð og gera þig
stoltan af þeim.
Þú hefur alltaf átt stað í
hjarta mínu og munt alltaf eiga.
Ég kveð þig með sorg í
hjarta.
Sigurlína Dögg.