Morgunblaðið - 11.03.2011, Qupperneq 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. MARS 2011
✝ Sólveig RósaBenedikta
Traustadóttir
sjúkraliði fæddist í
Vestmannaeyjum
12. júlí 1950. Hún
lést á líknardeild
LHS í Kópavogi 5.
mars 2011. For-
eldrar hennar voru
Trausti Guð-
jónsson, f. 1915, d.
2008, og Ragnheið-
ur Jónsdóttir, f. 1917, d. 2011.
Systkini Sólveigar eru: Hall-
dóra, Guðjón, Kornelíus, Símon,
Vörður Leví og Guðrún Ingveld-
ur.
Eftirlifandi eiginmaður Sól-
veigar er Sigurður S. Wiium, f.
27.12. 1944. Þau gengu í hjóna-
band 31.12. 1967 og bjuggu
lengst af í Reykjavík. Foreldrar
hans voru Sigurður M. Wiium, f.
1903, d. 1957, og Níelsína Ósk
Daníelsdóttir, f. 1913, d. 1993.
Börn Sigurðar og Sólveigar eru:
1) Hrefna Rós, f. 1968, eig-
inmaður Ívar Halldórsson, f.
1970, börn þeirra eru Tanja Rós,
f. 1990, Sahara Rós, f. 1992,
Alex Ívar, f. 1994, Alexandra
Líf, f. 1995, og Rebekka Lind, f.
1997, 2) Sigurður
Heiðar, f. 1971, eig-
inkona Gerður Rós
Ásgeirsdóttir, f.
1972, börn þeirra
eru Sigurður Jóel,
f. 1997, Sandra Rós,
f. 1999, Karin Rós,
f. 2003, og Gerður
Eva, f. 2007, og 3)
Elva Ósk, f. 1975,
eiginmaður Þór-
arinn Friðriksson,
f. 1965, börn þeirra eru Jakob
Andri, f. 1998, Sólveig Rut, f.
2001, og Guðrún, f. 2008.
Sólveig og Sigurður stunduðu
nám við Troens Bevis Bibel- &
Misjons Institutt í Noregi 1981-
1982 og bjuggu þar til 1986. Sól-
veig útskrifaðist sem sjúkraliði
1990. Hún starfaði síðan á Borg-
arspítalanum í Fossvogi. Sólveig
var virk í kristilegu starfi hér á
landi sem og erlendis, meðal
annars sem öldungur í Fríkirkj-
unni Veginum og stjórnarmaður
í Aglow Íslandi, kristilegum
samtökum.
Útför Sólveigar fer fram frá
Hvítasunnukirkjunni Fíladelfíu í
dag, 11. mars 2011, og hefst at-
höfnin kl. 15.
Mig langar með fáum orðum
að minnast systur minnar, Sól-
veigar Rósu Traustadóttur.
Solla var einstök systir, kær-
leiksrík og ráðagóð. Skynsöm og
hjartahlý. Það var alveg sama
hvað ég talaði um við Sollu, alltaf
var hún tilbúin með svör, ekki
með frekju eða ákveðni heldur
mjúk og hlý. Guð gaf Sollu alveg
sérstaka hæfileika til að ráð-
leggja og tala til mín með svo
mikilli visku að ég gat ekki annað
en brosað og svo kom: „Inga, við
skulum biðja fyrir þessu …“ og
svo byrjaði hún: „Himneski faðir
minn“ o.s.frv. Já, ég var lánsöm
að vera litla systir svona ein-
stakrar konu. Við Solla vorum
ekki miklir mátar þegar við vor-
um krakkar, hún var 4 árum eldri
en ég og fannst alveg rosalega
leiðinlegt að þurfa að passa mig.
En svo kom að því að ég þurfti að
passa börnin fyrir hana og þá var
nú gott að eiga litla systur. Til að
borga mér pössunina sendi hún
Hrefnu dóttur sína til mín og hún
var sko dugleg bæði að passa og
sinna heimilinu fyrir mig. Síð-
ustu misseri hefur hún Solla ver-
ið mikið veik, en aldrei lét hún
deigan síga, alltaf til staðar með
uppörvun og hvatningu til mín og
annarra. Hún var að prjóna
peysu á eitt barnabarnið þegar
ég heimsótti hana síðast og var
hún máttfarin en falleg var peys-
an og vel prjónuð. Nú er þessi
kafli búinn og Solla er hjá
Drottni okkar og frelsara, þeim
er hún fékk aldrei nóg af að lofa
og tigna. Á kveðjustund vil ég
þakka Guði fyrir yndislega syst-
ur og vinkonu.
Elsku Siggi, Hrefna, Siggi,
Elva og fjölskylda. Drottinn
blessi ykkur og styrki í sorg og
söknuði.
Ingveldur (Inga) litla systir.
Elsku Sólveig okkar. Hjartans
þakkir fyrir samfylgdina, hlýju
þína og fyrirbænir. Við kveðjum
þig með þessu fallega ljóði sem
okkur þykir eiga svo vel við. Þú
varst sönn hetja í veikindum þín-
um.
Við andlátsfregn þína,
allt stöðvast í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn,
tjáð var í bænunum mínum,
en Guð vildi fá þig,
og hafa með englunum sínum.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja.
Um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð,
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár,
og erfitt er við hana að una.
Við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna,
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú,
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért,
og horfin ert burt þessum heimi.
Ég minningu þína,
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína, ég bið síðan
Guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir.)
Elsku Siggi, Hrefna Rós, Sig-
urður Heiðar, Elva Ósk, systkini
Sólveigar og fjölskyldur. Undan-
farnir dagar hafa verið okkur öll-
um erfiðir. Á rúmlega einum sól-
arhring þurftum við að sjá á eftir
móður/ömmu og systur/frænku.
Við biðjum algóðan Guð að veita
okkur öllum styrk og kraft í
sorginni og blessa minningu stór-
kostlegra kvenna. Dýrð Drottins
eiga þær vísa.
Símon bróðir og Ingi-
björg, Jónína Hrönn, Jó-
hannes Hreiðar, Ragn-
heiður Hlín, Gígja Hrund
og fjölskyldur.
Sólveig Traustadóttir Wiium
hefur verið tekin heim, að mér
finnst alltof snemma, en við skilj-
um ekki alltaf hverju það sætir
þegar fólki á besta aldri er kippt
burtu. Sem unglingur kynntist
ég þessari fallegu og sterku
stúlku og síðar á lífsleiðinni áttu
leiðir okkar eftir að liggja oft
saman, bæði gegnum samstarfið
í Fríkirkjunni Veginum þar sem
við vorum bæði öldungar (það er
í stjórn kirkjunnar). Sólveig og
Björg konan mín voru líka í
stjórn Aglow þar sem þær störf-
uðu saman í mörg ár og varð vel
til vina.
Sólveig var ein mesta bæna-
kona sem ég hef kynnst og höfum
við reynt að tileinka okkur henn-
ar lífsviðhorf, að játa út það sem
við viljum sjá í lífinu og aldrei að
nefna vansigur eða eitthvað nei-
kvætt á nafn. Það er af mörgu að
taka ef segja á eitthvað frá Sól-
veigu, ég gríp eitt atvik sem átti
sér stað fyrir nokkrum árum og
lýsir þessari stórbrotnu konu vel.
Björg missti lyktarskynið upp
úr veikindum og fann enga lykt í
nokkur ár eða þar til eitt sinn er
þær vinkonur ásamt fleiri konum
voru á Aglow-móti í Bandaríkj-
unum. Á ferðum þeirra til
Bandaríkjanna tilheyrði að kíkja
í Victoria Secret-verslanir og
þegar Sólveig gerði sér grein fyr-
ir að Björg fann ekki einu sinni
lykt inni í þeirri búð sagði hún að
þetta gengi ekki og það yrði að
biðja fyrir þessu þegar komið
væri upp á hótel. Í stuttu máli
sagt fékk Björg lyktarskynið
samdægurs eftir bænina.
Við hjónin nutum góðs af sam-
ferðinni með Sigurði og Sólveigu
á margan hátt, meðal annars vor-
um við á bænalista. Þau hjón
hafa verið á meðal okkar nánustu
vina í yfir 30 ár svo þetta er sár
söknuður yfir þessum mikla
missi fyrir okkur hvað þá fyrir
fjölskyldu hennar. Ég bið góðan
Guð að gefa frið og lækningu inn
í líf eiginmanns, barna, barna-
barna sem og annarra aðstand-
enda sem nú horfa á eftir þessari
miklu trúarhetju fara heim til
Drottins.
Halldór Pálsson.
Ég ætlaði ekki að trúa því að
Sólveig væri látin þegar Halldóra
systir hennar hringdi í mig til að
segja mér frá andláti Ragnheiðar
móður sinnar og Sólveigar, en
þær létust með fárra daga milli-
bili. Þrátt fyrir mikil veikindi
taldi ég Sólveigu ekkert á förum.
Sólveig var æskuvinkona mín.
Ég man aldrei eftir okkur ósátt-
um. Í minningunni var vinátta
okkar mikil og við leituðum hvort
til annars með allt milli himins og
jarðar. Móðir mín var auk þess
afskaplega hrifin af Sólveigu og
leit á hana sem sitt barn á marg-
an hátt, enda Sólveig nær dag-
legur gestur á heimilinu þegar
við vorum lítil. Sólveig var ári
eldri en ég og því var hún mér á
margan hátt þroskaðri og ég tel
að mamma hafi því treyst henni
vel fyrir mér þegar við vorum
börn. Stundum var okkur strítt á
því að við værum kærustupar en
oftast tókum við þetta ekki nærri
okkur og svo mikið er víst að slík
stríðni hafði engin áhrif á vináttu
okkar.
Við ólumst upp í Vestmanna-
eyjum – hún í Hjarðarholti og ég
í Húsadal. Húsin standa hlið við
hlið, þó að þau tilheyri sitt hvorri
götunni og því var auðvelt að
stökkva yfir vegginn á lóðamörk-
unum þegar mikið lá við. Þegar
Sólveigu leiddust bræður sínir
eða ef góður matur var í boði hjá
mömmu brá hún sér oft yfir
vegginn og á sama hátt stökk ég
yfir í Hjarðarholt ef mig vantaði
leikfélaga, eða ef ég hafði veður
af betri mat hjá Ragnheiði
mömmu hennar en ég var alltaf
velkominn í Hjarðarholt. Við átt-
um margar góðar stundir saman
í leikjum og ærslum sem börn og
unglingar. Sólveig flutti hins veg-
ar frá Eyjum snemma á ung-
lingsárunum og eftir það urðu
tengslin minni, eins og við var að
búast.
Þó að samskiptin eftir brott-
flutninginn frá Eyjum væru
minni en áður og stundum liðu
mörg ár milli þess að við hittumst
eða ræddum saman átti Sólveig
alltaf mjög stórt pláss í huga
mínum. Sólveig var afskaplega
hlý og hún var fljót að hafa sam-
band ef eitthvað bjátaði á í lífi
mínu, þannig var hún manna
fyrst að hafa samband við andlát
foreldra minna og á sama hátt
heyrði ég strax frá henni þegar
Guðmundur eldri bróðir minn
lést fyrir réttu ári síðan. Hún átti
alltaf nægan kærleika aflögu.
Trúin hefur alltaf átt stóran þátt
í lífi Sólveigar og trúin varð
henni mikill styrkur í veikindum
hennar. Hún sýndi ótrúlegt
æðruleysi og alltaf sagði hún að
sér liði bara vel þegar ég spurði
um líðan hennar, þrátt fyrir að ég
vissi að hún væri fársjúk. Fyrir
nokkrum mánuðum komu Sól-
veig og Sigurður eiginmaður
hennar í mat til okkar Guðlaug-
ar. Við áttum yndislega kvöld-
stund saman yfir góðum mat og
spjalli um gamla daga. Í fram-
haldinu hafði ég hugsað mér að
senda Sólveigu gamlar myndir
sem ég á frá æskudögunum í
Eyjum. Því miður tókst mér ekki
ljúka þessu ætlunarverki í tæka
tíð.
Ég sendi Sigurði og fjöl-
skyldu, ásamt systkinum Sól-
veigar og fjölskyldum, einlægar
samúðarkveðjur og bið Guð að
styrkja þau í sorginni, bæði
vegna fráfalls Sólveigar og
Ragnheiðar móður hennar.
Fjölnir Ásbjörnsson.
Kveðja frá
lyf- og húðlækningadeild A2
Í dag kveðjum við Sólveigu
Traustadóttur, vinnufélaga okk-
ar, eftir langa og erfiða baráttu
við veikindi. Við vissum að
kveðjustundin nálgaðist, en það
er sárt þegar stundin rennur upp
og vonin hverfur.
Sólveigu kynntumst við marg-
ar fyrst þegar hún hóf störf sem
sjúkraliði á þáverandi gæsludeild
slysa- og bráðadeildar Borgar-
spítalans og strax við fyrstu
kynni urðu mannkostir hennar
okkur öllum ljósir. Þar var á
ferðinni kona sem hafði mikið að
gefa og lét sér annt um fólk, jafnt
sjúklinga sem samstarfsfólk og
fjölskyldur þeirra. Hún var kona
sem hafði góða nærveru, fallega
framkomu og hún gekk rösklega
til verka. Allt eru þetta eiginleik-
ar sem nýttust vel í störfum
hennar sem sjúkraliði.
Frá fyrsta degi tilheyrði Sól-
veig kjarnahópnum okkar, sem
nú hefur starfað saman í mörg ár
og gengið einhuga í gegnum
ýmsar breytingar á deildinni.
Sólveig var ein af þeim sem
ákváðu að vera áfram á deildinni
þegar henni var breytt í lyf- og
húðlækningadeild. Eins og geng-
ur hafa ýmsar mannabreytingar
orðið á stórum vinnustað á
löngum tíma, en Sólveigu hefur
lynt vel við alla, án þess að fara í
manngreinarálit. Á löngum
starfsferli hafa því margir bund-
ist henni sterkum vináttubönd-
um og hennar verður sárt saknað
í okkar hópi.
Sólveig var okkur ekki einung-
is góður vinnufélagi, heldur líka
einstaklega greiðvikin og gjaf-
mild kona. Við nutum því ekki að-
eins samvista með henni, heldur
nutum við líka gjafmildi hennar á
ýmsan hátt. Þannig höfum við
margar þegið frá henni gjafir
sem hún eða móðir hennar prjón-
uðu, lopapeysur, sokka eða skó.
En veraldlegu gæðin voru henni
ekki hugstæðust. Sólveig var
mjög trúuð kona og trúði einlæg-
lega á mátt bænarinnar, og það
var ósjaldan sem hún bauðst til
að biðja fyrir okkur og fjölskyld-
um okkar, og ég veit að við sam-
starfskonur hennar og fjölskyld-
ur okkar vorum gjarnan í bænum
hennar. Þá gilti einu hverjar
skoðanir okkar á trúmálum eru,
þetta var hennar leið til að sýna
okkur óendanlega umhyggju.
Sólveig tók veikindum sínum
af miklu æðruleysi og fékk mik-
inn styrk í trúnni. Hún trúði því
að drottinn Guð myndi leiða hana
í þessari baráttu og ef það ætti
fyrir henni að liggja að ná ekki
bata í veikindum sínum, þá
myndi hann hjálpa henni að tak-
ast á við þau eins og allt annað
sem lífið býður upp á. Þannig var
Sólveig, hún tókst á við hvert
verkefni með drottin sér við hlið.
Með söknuði kveðjum við Sól-
veigu og þökkum fyrir að hafa
fengið að eignast vináttu hennar.
Við vottum Sigurði, eigin-
manni Sólveigar, börnum þeirra
og öðrum aðstandendum okkar
innilegustu samúð. Missir ykkar
er mikill en megi minningin um
góða konu lifa.
María Vigdís Sverrisdóttir,
deildarstjóri A2.
Sólveig
Traustadóttir ✝Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ERNA E. OLSEN,
Eiðistorgi 5,
Seltjarnarnesi,
sem lést laugardaginn 5. mars, verður
jarðsungin frá Dómkirkjunni mánudaginn
14. mars kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á FAAS – samtök
aðstandenda Alzheimersjúklinga.
Við viljum þakka Jóni Snædal, lækni og starfsfólki Land-
spítala Landakoti, deild L-4, fyrir alúðlega og hlýja umönnun.
Jón Ágúst Ólafsson,
Ellen Ragnheiður Jónsdóttir, Hjörtur Cyrusson,
Arnar Jónsson, Steinunn H. Hannesdóttir,
Róbert Jónsson,
barna- og barnabarnabörn.
✝
Færum öllum þakkir sem sýndu okkur
hlýhug og vináttu við andlát
ÁSDÍSAR EYJÓLFSDÓTTUR,
Aflagranda 40.
Víglundur Þorsteinsson, Kristín M. Thorarensen,
Hafdís B. Þorsteinsdóttir, Flemming Korslund,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
ÞORFINNUR TÓMASSON
ökukennari,
Selfossi,
sem lést á Fossheimum þriðjudaginn
1. mars, verður jarðsunginn frá Selfosskirkju
laugardaginn 12. mars kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Vinafélag Fossheima og Ljósheima.
Skúli Valtýsson,
Hjördís Þorfinnsdóttir, Agnar Pétursson,
Kristín Þorfinnsdóttir, Kristinn Pálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RAGNHEIÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Hjarðarholti
í Vestmannaeyjum,
síðar til heimilis á Ásbraut 13,
Kópavogi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Grund fimmtudaginn 3. mars.
Útförin fer fram frá Hvítasunnukirkjunni Fíladelfíu mánudaginn
14. mars kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast hennar
er bent á Hvítasunnukirkjuna Fíladelfíu Reykjavík.
Reikningsnr. 0338-26-500, kt. 540169-3739.
Fyrir hönd aðstandenda,
Halldóra Traustadóttir, Einar Jónasson,
Guðjón Traustason,
Kornelíus Traustason, Elín Pálsdóttir,
Símon Eðvald Traustason, Ingibjörg Jóhannesdóttir,
Sigurður S. Wiium,
Vörður Leví Traustason, Ester K. Jacobsen,
G. Ingveldur Traustadóttir, Geir Jón Þórisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓHANN BJÖRNSSON MALMQUIST,
Skógarhlíð 29,
Akureyri,
lést á öldrunarlækningadeild Fjórðungs-
sjúkrahússins á Akureyri, Kristnesi, fimmtu-
daginn 10. mars.
Jarðarförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 18. mars
kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hans er bent á öldrunarlækningadeild Fjórðungs-
sjúkrahússins á Akureyri, Kristnesi.
Liesel Malmquist,
Björg Jóhannsdóttir Malmquist, Gylfi Ægisson,
Hilmar Jóhannsson Malmquist, Helga Bogadóttir,
Karen Jóhannsdóttir Malmquist, Gunnar Eiríksson,
Finnur Jóhannsson Malmquist, Kristjana V. Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.