Morgunblaðið - 21.03.2011, Page 17

UMRÆÐAN 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 21. MARS 2011
Athygli mín hefur
verið vakin á for-
ystugrein í Morg-
unblaðinu sl. föstu-
dag, þar sem hinn
hógværi og hlutlausi
ritstjóri blaðsins
sendir mér og fleiri
lögmönnum tóninn
fyrir að segja hug
okkar í blaðagrein um
það hvort ráðlegt sé
að samþykkja lögin um Icesave-
samningana eða hafna þeim. Aug-
ljóst er að skoðanir sem við létum
í ljós hafa raskað jafnvægi rit-
stjórans. Ritstjórinn lætur sér
sæma að tileinka skoðanir okkar
þeim sem við höfum sum hver
unnið fyrir og eiga í samkeppni
við Morgunblaðið. Lágkúra í
blaðamennsku er ekkert nýmæli,
en hún virðist hafa heltekið rit-
stjóra Morgunblaðsins í umfjöllun
þess um þetta þýðingarmikla mál.
Án þess að ég hafi kannað það
sérstaklega tel ég mig geta fullyrt
að skoðanir eru mjög skiptar með-
al viðskiptamanna
þeirra átta lögmanna
sem birtu grein um
þetta mál í vikunni
varðandi það hvort
greiða skuli atkvæði
með eða á móti samn-
ingnum. Ég kalla
þessa blaðamennsku
lágkúru ekki síst
vegna þess, að þetta
sama dagblað lofaði
umfjöllun mína um
málið talsvert á fyrri
stigum, þ.e. þegar ég
lýsti mig andvígan fyrri samn-
ingum um málið. En nú – þegar
fyrir liggur nýr samningur sem ég
tel ráðlegt að samþykkja – þá
leyfir leiðarahöfundur sér að halda
því fram að með því sé ég sem
lögfræðingur Jóns Ásgeirs Jó-
hannessonar og nánustu klíku
hans að hvetja þjóðina til að axla
enn eina afleiðinguna af umsvifum
hans. Þessi skrif ritstjórans eru
ekkert annað en fáránlegur sam-
setningur manns sem sjálfur var
knúinn til þess nauðugur að víkja
úr embætti seðlabankastjóra eftir
að hafa látið ríkissjóð Íslands taka
á sig 300 milljarða tap af óstjórn
hans á bankanum. Þó að Jón Ás-
geir og fyrirtæki á hans vegum
hafi fengið mikið fé að láni hjá
Landsbanka Íslands á sínum tíma
var það ekki hann sem stofnaði til
Icesave-reikninganna. Það gerðu
þeir sem ritstjórinn sjálfur hafði
nánast gefið bankann meðan hann
var í aðstöðu til þess sem valda-
mesti stjórnmálamaður landsins.
Þeir menn settu svo bankann
kirfilega á hausinn með sínum eig-
in fjárfestingum, hjálparlaust. Að
mínu áliti færi betur á því að rit-
stjórinn hefði ekki mjög hátt um
afleiðingar af gerðum manna sem
þjóðin sýpur nú seyðið af.
Ritstjóri í glerhúsi
Eftir Ragnar
Halldór Hall »Ég kalla þessa blaða-
mennsku lágkúru
ekki síst vegna þess, að
þetta sama dagblað lof-
aði umfjöllun mína um
málið talsvert á fyrri
stigum …
Ragnar Hall
Höfundur er hæstaréttarlögmaður.
Matur sem neytt er
þarf að innhalda allt
að 100 mismunandi
efni sem líkaminn
þarfnast til vaxtar,
endurnýjunar og
orkuframleiðslu. Að
vísu getur líkaminn
myndað um 50 þess-
ara efna, hin 50 eru
lífsnauðsynleg í fæð-
unni. Með matnum
komast ýmis eiturefni og örverur
inn í líkamann. Meltingin hefur
þann tilgang að brjóta niður nær-
inguna í einfaldari efni sem
ónæmiskerfið lætur í friði og kom-
ast í gegnum frumuhimnurnar.
Örverurnar drepast flestar í sýru-
umhverfi magans en restin sem
lifir hana af getur sest að í görn-
um og ristli, ef aðstæður eru þeim
hagstæðar.
Allur meltingarvegurinn frá
munni til endaþarms er þakinn
slímhúð þar sem örverur (bakt-
eríur og sveppir) þrífast og melta
líka hluta matarins. Örveruflóra
meltingarvegarins er erfð frá
móðurinni og er í byrjun yfirgnæf-
andi sýrubakteríur, en getur
breyst vegna sýklalyfja og mat-
aræðis í svokallaða tækifærisflóru
að meira eða minna leyti. Þessar
síðustu örverur eru ekki eins hag-
stæðar fyrir okkur því þær valda
gerjun og rotnun matarins einkum
í ristlinum auk eiturefna sem þær
mynda og frásogast í blóðið og
enda svo mörg í líffærunum.
Flestar skemmdir á sjálfum
meltingarveginum eru óaft-
urkræfar. Því eru trefjar svona
gagnlegar fyrir heilbrigði hans
neðan maga auk rétts matar.
En maturinn er líka mengaður
alls kyns eiturefnum sem fara út í
blóðið. Meðan við erum ung á
ónæmiskerfið og lifrin auðvelt
með að eyða eða gera eiturefnin
óskaðleg. Með breytingu á þar-
maflóru til hins verra vegna lífs-
stíls og hækkandi aldurs, sem
hægir á allri líffærastarfssemi, þá
hefur líkaminn ekki lengur undan
að koma í lóg eiturefnunum úr
blóðinu og þau hlað-
ast upp í líkamanum,
þ.e.a.s. í frumunum og
takmarka starfsemi
þeirra enn frekar.
Fituleysanleg eitur-
efni hlaðast upp í fitu-
vefjum eins og heila
sem er um 60% fita.
Sé neytt transfitusýra
sem eru okkur ónátt-
úrulegar þá geta þær
komið í stað cis-
fitusýranna sem eru
náttúrulegar og geta
þannig komið í stað þeirra nátt-
úrulegu en efnasmíði með þeim og
gegnumstreymi efna í gegnum
frumhimnurnar með þeim er öðru-
vísi og óeðlilegt. Hugsanlega má
rekja ýmsa heilakvilla til eiturefna
og transfitusýra í heila og jafnvel
fleira víðar í líkamanum. Þá á
astmi og ofnæmi oftar en ekki
rætur að rekja til eiturefna auk
þess að sum eiturefni eru líka
krabbameinsvaldar.
En við fáum eiturefni inn í lík-
amann á fleiri vegu. Gegnum húð-
ina og um lungun inn í blóðið. Þá
er matseldin og val á mat orsök
þess að tækifærisflóran í melting-
arveginum tekur stundum yf-
irhöndina. Frásog næringarefn-
anna verður jafnvel minna og
fleiri eiturefni koma frá þarmaf-
lórunni auk eiturefnanna í matn-
um. Líkaminn verður ofhlaðinn
eiturefnum smám saman og sífellt
minni sjálfshreinsihæfni hans með
aldrinum ræður alls ekki við
ástandið. Afleiðingarnar verða
ýmsir hörgulsjúkdómar vegna
skorts vítamína og steinefna.
Ónæmiskerfið verður fyrir of
miklu álagi og smá gefur sig og
við verðum auðveldar sýklum að
bráð og veikjumst af smit-
sjúkdómum.
Læknar fást einkum við bráða
og króníska sjúkdóma. Þeir hafa
tilhneigingu til að takmarka sig
við einstök líffæri. Krónísku sjúk-
dómarnir eru oft meðhöndlaðir
með lyfjum sem virka á einkennin
en aukaverkanirnar koma oft fram
í heilbrigðum líffærum. Líkaminn
hefur einstakan hæfileika á sjálfs-
lækningu en vantar oft herslu-
muninn til að hún virki vegna upp-
safnaðra eiturefna. Þess vegna
leggja náttúrulæknar áherslu á
allan líkamann. Þeir nota afeitrun
(detox) og oft náttúruleg lyf sem
eru um 10% allra lyfja í dag. Þá
er reynt að breyta flóru melting-
arvegarins með inntöku gerla sem
eru t.d. í jógúrt, AB mjólk o.fl.
Bæta þarf jafnvel upp næring-
arskort vítamína og steinefna og
síðan er farsælast einstaklings-
bundið mataræði sem viðheldur
heilbrigðri þarmaflóru og hjálpar
við sjálfsafeitrun líkamans. Þar-
maflóran er eins og genin einstök
fyrir hvern og einn.
Það er augljóst að við þyrftum
að breyta mataræðinu með aldr-
inum og laga okkur betur að eigin
líkama. Séu þarmarnir sprungnir
eða skemmdir verður að gefa þeim
kost á að gróa svo að minna leki
út í blóðið af hálfmeltum mat og
örverum sem auka bara álag á
ónæmiskerfið sem er ærið fyrir.
Eftir fimmtugt er genaveganesti
foreldranna varla lengur í standi
vegna misafritunar til að halda
okkur heilbrigðum. Það sem við
þoldum ung gengur ekki lengur
vegna minnkandi starfsemi líffæra
líkamans með aldrinum. Minna át,
minna soðið, meira óunnar vörur,
meira hráfæði og meira vatn til
útskolunar er því nauðsynlegt.
Forðast ber því alla loftmengun
eins og unnt er og mengun frá öll-
um efnavörum í gegnum húðina og
lungun. Nota ætti heldur nátt-
úruleg snyrti- og hreinsiefni fyrir
líkama og heimili. Þá er að sjálf-
sögðu öll þolhreyfing af hinu góða
til að hjálpa við að koma næringu
til frumnanna og úrganginum og
eiturefnunum út úr líkamanum.
Eitruð efni eru gríðarlegt
heilsuvandamál
frá vöggu til grafar
Eftir Pálma
Stefánsson » Ofgnótt eiturefna í
umhverfinu, á heim-
ilunum, í fæðunni og frá
þarmaflórunni eru eitt
helsta heilsufarsvanda-
mál okkar í dag, einkum
hinna eldri.
Pálmi Stefánsson
Höfundur er efnaverkfræðingur.
Íslendingar eiga
ekki bara í efnahags-
styrjöld við nýlendu-
veldin, heldur sækir að
okkur hersveit Evr-
ópusinna. Flest aðhyll-
ist þetta fólk framandi
hugmyndafræði
kommúnismans. Und-
antekning er líklega
Þorsteinn Pálsson sem
hampar einhvers kon-
ar frjálshyggju á tylli-
dögum. Hvað sem líður hug-
myndafræði Þorsteins, þá vanvirðir
hann lýðveldi Íslands í Frétta-
blaðinu 26. febrúar 2011.
Þorsteinn sækir að því stjórn-
arformi sem landsmenn völdu í
þjóðaratkvæði árið 1944. Þetta
stjórnarform nefnist lýðveldi, sem
felur í sér að fullveldi í landinu er
hjá lýðnum. Í staðinn er Þorsteinn
að berjast fyrir stjórnarformi sem
hann nefnir þingræði. Þingræði er
ekki skilgreint í stjórnarskránni og
raunar ekki nefnt þar á nafn.
Ísland er lýðveldi
með þingbundinni stjórn
Í fyrstu grein Stjórnarskrárinnar
segir: »Ísland er lýðveldi með þing-
bundinni stjórn.« Þessi setning
merkir að lýðurinn fer með fullveld-
isréttinn í landinu og að rík-
isstjórnin er bundin ákvörðunum
Alþingis. Skipun ríkisstjórna er alls
ekki í höndum Alþingis, heldur er
skipun og lausn ráðherra í höndum
forseta lýðveldisins. Hvernig Þor-
steinn Pálsson getur misskilið þess-
ar staðreyndir er eitt af leynd-
armálum alheimsins. Í ritgerð sinni
segir Þorsteinn:
»Það er rangfærsla að forseti
leiki samkvæmt stjórnarskrá ein-
hvers konar hlutlausan ármann
þjóðarviljans er vísi málum eftir at-
vikum til afgreiðslu hjá löggjaf-
arvaldi Alþingis eða löggjafarvaldi
fólksins. Það er líka rangfærsla að
beint lýðræði sé fullkomnara en full-
trúalýðræði.«
Af 81 grein núgildandi stjórn-
arskrár fjalla 30 fyrstu greinarnar
um verkefni forsetans. Ætlar Þor-
steinn Pálson að afskrifa stjórn-
arfarslega stöðu forsetans með
háðsyrðum? Enginn vafi leikur á að
forsetinn er umboðsmaður almenn-
ings og hann hefur það viðfangsefni
að gæta hagsmuna landsmanna
gagnvart óþjóðhollum stjórn-
málaöflum.
Allir ættu að geta lesið 26. grein
stjórnarskrárinnar og séð að forset-
inn getur sent lög í þjóðaratkvæði,
en hefur ekki neitunarvald. Við vit-
um að við ákvarðanir sínar hefur
Ólafur Ragnar eingöngu vísað til
vilja þjóðarinnar. Enda væri til-
gangslaust að senda lög í þjóð-
aratkvæði sem ekki væru líkur til að
yrðu felld.
Er einveldi fullkomnara
en lýðveldi?
Til að koma höggi á lýðveldið leið-
ist Þorsteinn út í samanburðarfræði
og fullyrðir að beint lýðræði sé ekki
fullkomnara en fulltrúalýðræði. Það
er undarlegt að gefa í skyn að eitt
stjórnarform geti verið »fullkomn-
ara« en annað. Öllum einræð-
isherrum finnst örugglega, að eina
fullkomna stjórnarfarið sé einveldi.
Hins vegar er lýðveldi á Íslandi og
við skulum þakka stofnendum lýð-
veldisins fyrir það. Annars væri
þjóðin núna með 1.000 milljarða Ice-
save-klyfjar á bakinu og eru þó næg
mistök ríkisstjórnar. En að orðum
Þorsteins:
»Það sem forseti gerir er að
hafna tillögu frá ráðherra um stað-
festingu á lögum. Að formi og efni
felst í því pólitísk and-
staða við lögin og van-
traust á dómgreind
ráðherrans og þess
meirihluta sem að baki
honum stendur. Með
því að forsetanum var
ekki fengið stöðv-
unarvald er þjóð-
aratkvæðagreiðslan
sjálfvirk afleiðing af
synjuninni. Hún er sett
í stjórnarskrá til að
leysa ágreining forseta
og Alþingis.«
Öll þessi málsgrein er viðsnún-
ingur á staðreyndum. Forsetinn
hafnaði ekki »tillögu ráðherra«,
heldur hafnaði hann lagafrumvarpi
staðfestingar sem varð samt sam-
tímis að lögum. Í þeim gerningi fólst
engin »pólitísk andstaða við lögin«,
heldur vitund um andstöðu fullveld-
ishafans – landsmanna. Álíka gáfu-
leg er fullyrðing Þorsteins, að þjóð-
aratkvæði sé í Stjórnarskránni til að
leysa ágreining forseta og Alþingis.
Forsetinn hefur ekki gert neinn
ágreining við Alþingi, hvorki um
Icesave né önnur mál.
Næmur skilningur fyrir
hagsmunum ESB
Annars er Þorsteini ekki alls
varnað því að hann fjallar af næm-
um skilningi um þau skilyrði sem
Bretar og Hollendingar settu fyrir
gerð Icesave-III. Með hönd á
hjarta, telur Þorsteinn það sýna
mikla ábyrgð hjá sumum þingmönn-
um Sjálfstæðisflokks að samþykkja
Icesave-samningana sem byggjast
ekki bara á forsendulausum kröfum
heldur eru einnig brot á Stjórn-
arskránni. Þorsteinn segir:
»Í þessu tilviki verður líka að
hafa hugfast að Bretar og Hollend-
ingar settu það sem skilyrði fyrir
þriðju samningatilrauninni að fleiri
kæmu að málinu en ríkisstjórnin.
Stjórnarflokkarnir beygðu sig fyrir
þeirri kröfu. Forysta Sjálfstæð-
isflokksins sýndi að sama skapi
mikla ábyrgð með því að taka þátt í
þeirri tilraun utan ríkisstjórnar og á
endanum að standa að nýjum samn-
ingi.«
Við skulum ekki gleyma því að
Þorsteinn er í samninganefnd rík-
isstjórnarinnar sem hefur það verk-
efni að innlima Ísland í Evrópusam-
bandið. Hans sýn á Icesave-málið
kemur því ekki á óvart. Því hefur
raunar verið fleygt að samninga-
nefndin hafi verið hinn eiginlegi
gerandi að Icesave III-samning-
unum. Ef það er rétt verður bægsla-
gangur Þorsteins skiljanlegur því að
enginn dregur hollustu hans við
Evrópusambandið í efa.
Eftir Loft Altice
Þorsteinsson
» Ísland er lýðveldi
með þingbundinni
stjórn sem merkir að
lýðurinn fer með full-
veldisréttinn og að rík-
isstjórnin er bundin
ákvörðunum Alþingis.
Loftur Altice
Þorsteinsson
Höfundur er verkfræðingur, vísinda-
kennari og félagi í Samstöðu þjóðar
gegn Icesave.
Þorsteinn
Pálsson vanvirðir
lýðveldið
- nýr auglýsingamiðill
569-1100
finnur@mbl.is