Morgunblaðið - 21.03.2011, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 21. MARS 2011
✝ Páll ValdimarMagnússon
fæddist að Bergs-
stöðum í Hallárdal
4. desember 1921.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun A-
Hún., Blönduósi 12.
mars 2011.
Foreldrar hans
voru Magnús
Steingrímsson, f.
3.4.1881, d. 25.7.
1951 frá Njálsstöðum á Skaga-
strönd og kona hans Guðrún
Einarsdóttir, f. 10.8.1877, d.
17.10. 1971 frá Hafurstaðakoti
á Skagaströnd.
Systkini Páls voru Stein-
grímur, f. 15.6. 1908, d. 13.3.
1975, bóndi á Evindarstöðum í
Blöndudal. María Karólína, f.
22.11. 1909, d. 10.2. 2005, ljós-
móðir á Sauðárkróki, síðast bú-
sett í Hafnarfirði, Sigurður
Bergmann, f. 4.12. 1910, d.
16.12. 1997, verkstjóri á Sauð-
árkróki, Guðmann Einar, bóndi
á Vindhæli, f. 9.12. 1913, d.
ins 2008. Páll var alla tíð
ókvæntur og barnlaus en í
miklu uppáhaldi hjá honum
voru börn Guðmanns bróður
hans og Maríu Ólafsdóttir eig-
inkonu hans. Þau eru Guðrún,
Anna, Einar, Ólafur, Magnús
og Halldóra. Síðar hafa komið
barnabörn Guðmanns og Maríu
til sögunnar og dvöldu þau flest
langdvölum á Vindhæli og nutu
mikils ástríkis af hálfu Páls
frænda síns.
Páll og bræður hans lögðu
stund á sauðfjárbúskap á Vind-
hæli og fyrstu árin voru þeir
einnig með um 30 kýr og seldu
mjólk til íbúa í Höfðakaupstað
þar til þeir hættu mjólkursölu
upp úr 1970 og fjölguðu þá
sauðfénu, en höfðu kýr aðeins
til heimanota.
Páll var vel ern og fylgist
með öllum þjóðmálum og frétt-
um fram á síðasta dag. Hann
barðist í mörg ár við kölkun í
hnjáliðum og átti orðið mjög
erfitt um gang. Hann dvaldi
síðustu 3 árin á Heilbrigð-
isstofnuninni á Blönduósi,
fyrstu 2 árin ásamt Guðmundi
bróður sínum.
Útför Páls fer fram frá Hóla-
neskirkju á Skagaströnd í dag,
21. mars 2011, og hefst athöfn-
in kl. 14.
22.11. 2000 og
Guðmundur Berg-
mann, f. 24.7. 1919,
d. 3.1. 2010, bóndi
á Vindhæli.
Páll ólst upp
með foreldrum sín-
um og systkinum á
Bergsstöðum í
Hallárdal, en
lengst af bjuggu
þau á Bergs-
stöðum, Þverá og
Sæunnarstöðum í Hallárdal.
Hann hóf búskap með for-
eldrum sínum og bræðrum á
Sæunnarstöðum í Hallárdal og
bjuggu þau þar til ársins 1944,
er Guðmann bróðir hans festi
kaup á jörðinni Vindhæli á
Skagaströnd, en þangað flutti
þeir bræður með foreldrum sín-
um sama ár og bjuggu þar allir
þrír í félagi fram til ársins
1997, að Magnús sonur Guð-
manns keypti Vindhæli og hóf
þar búskap. Páll bjó ásamt
Magnúsi frænda sínum og fjöl-
skyldu hans á Vindhæli til árs-
Elsku Palli frændi
Það er erfitt að hugsa um að
geta ekki lengur komið að heim-
sækja þig og setið hjá þér og tal-
að við þig og ég mun geyma allar
stundirnar okkar í hjarta mínu.
Ég mun alltaf sakna þín svo mik-
ið alla mína tíð. Ég vildi að þú
hefðir verið lengur hjá okkur.
Nú eruð þið öll systkinin senni-
lega farin í ferðalagið langa sam-
an. Hvar sem þú ert þá líður þér
örugglega mjög vel hjá öllum
ættingjunum þínum.
Blessuð sértu sveitin mín!
sumar, vetur, ár og daga.
Engið, fjöllin, áin þín
– yndislega sveitin mín! –
heilla mig og heim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu sveitin mín!
sumar, vetur, ár og daga.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína,
þakkarklökkva kveðjugjörð,
kveð ég líf þitt, móðir jörð.
Móðir bæði mild og hörð,
mig þú tak í arma þína.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína.
Fagra, dýra móðir mín
minnar vöggu griðastaður
nú er lífsins dagur dvín,
dýra, kæra fóstra mín,
búðu um mig við brjóstin þín.
Bý ég þar um eilífð glaður.
Fagra, dýra móðir mín,
minnar vöggu griðastaður.
Faðir lífsins, faðir minn,
fel ég þér minn anda í hendur.
foldin geymi fjötur sinn.
Faðir lífsins, Drottinn minn,
hjálpi mér í himin þinn
heilagur máttur, veikum sendur.
Faðir lífsins, faðir minn,
fel ég þér minn anda í hendur.
(Sigurður Jónsson frá Arn-
arvatni.)
Þinn frændi,
Guðmann Einar.
Elsku Palli. Þegar ég hugsa
til baka þá er svo margs að
minnast og minningarnar um þig
verða mér ætíð ofarlega í huga.
Að fá að alast upp með annan
fótinn á Vindhæli voru forrétt-
indi og fyrir það verð ég æv-
inlega þakklát. Þú varst gull af
manni og gerðir allt það sem þú
gast fyrir aðra en þótti algjör
óþarfi ef einhver vildi eitthvað
gera fyrir þig. Ég er svo ánægð
með að hafa komið norður í febr-
úar með skvísuna mína í heim-
sókn til þín og hafa fengið að
segja þér nafnið hennar. Ég veit
að þér líður vel þar sem þú ert
og efast ekki um að þú sért far-
inn að hamast og gera og græja í
sveitinni. Elsku Palli minn bestu
þakkir fyrir allt.
Ég kveð þig, hugann heillar minn-
ing blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Hinsta kveðja,
Anna María.
Elsku Palli, nú er komið að
kveðjustund. Það er erfitt og
sárt. Þegar afi fór að veikjast
tókst þú að mörgu leyti við hans
hlutverki og virkaðir stundum
óþreytandi í að teyma undir á
Bleik eða leyfa okkur krökkun-
um að fljóta með þegar þú fórst
að gefa heimalningunum. Þú
varst bóndi af guðs náð, kind-
urnar þínar voru alltaf vel hirtar
og þú þekktir þær úr fjarlægð.
Við eigum eftir að sakna þess
að eiga ekki möguleika á því að
heyra í þér við réttarvegginn og
vísa okkur Vindhælisfólkinu á
réttar rollur eða fylgjast með
þér vakta reiðmenn í göngum
koma niður Hallárdalinn. Þú
varst jaxl sem kvartaði aldrei,
sama hvað var að.
Ferðin okkar mömmu og Óla
með þér upp í dal fyrir nokkrum
árum var sérstaklega skemmti-
leg, við tókum með okkur nesti
og þú sagðir okkur sögur af líf-
inu í dalnum. Dalurinn skartaði
sínu fegursta, sól og blíða og
börnin léku sér í læknum. Þú
hlóst dátt þegar börnin okkar
tóku allt í einu á rás til fjalla til
að leita að upptökunum. Sem
betur fer náðum við að stoppa
þau af.
Þær eru margar hugsanirnar
sem fara í gegnum hugann, við
hugsum mikið til barnæskunnar
og athvarfsins á Vindhæli.
Amma, afi, þú og Gummi, hvert
á sinn hátt bjugguð þið til ynd-
islegt athvarf fyrir okkur systur.
Amma sá um knúsið, afi fékk
mann til að lesa fyrir sig eða
raka sig, þú tókst mann með í
fjárhúsin eða hestana og maður
sá um að taka niður lottótölurn-
ar fyrir Gumma eða horfa á sjón-
varpið með honum. Mörgum
fannst þetta skrítið, okkur
fannst við heppnar. Það er ekki
hægt að hugsa þá hugsun til
enda hefði ykkar ekki notið við.
Þú mátt svo sannarlega vera
sáttur og stoltur af þínu. Við
munum ávallt hugsa til þín,
ömmu, afa og Gumma af þakk-
læti.
Þínar
María og Ásdís.
Elsku Palli, þakklæti er efst í
mínum huga þegar ég hugsa til
þín. Þakklæti fyrir að hafa átt
þig að allt mitt líf. Allt hrósið og
hvatningin sem ég fékk frá þér
sem barn og unglingur. Að hafa
alist upp með persónu eins og
þér eru forréttindi. Þú varst
dætrum mínum sem yndislegur
afi. Stutt var alltaf í brosið og
húmorinn hjá þér. Það var sama
hvernig þér leið, þú sást alltaf
það jákvæða og gafst aldrei upp.
Ég er þakklát fyrir seinustu
stundirnar sem við áttum saman
þótt erfitt væri að sætta sig við
að endanleg kveðjustund væri
skammt undan. Þú hafðir skilað
ævistarfi þínu með miklum
sóma. Þú og þinn persónuleiki er
minning sem ávallt mun lifa með
okkur sem þig þekktum. Er
heilsunni hrakar eftir langa ævi
er hvíldin kannski góð, það er
mín trú. Ég þakka þér samfylgd-
ina kæri frændi. Ég vil líka
þakka öllu því góða starfsfólki
sem starfar á Heilbrigðisstofn-
uninni Blönduósi og annaðist þig
seinustu árin. Þar njóta aldraðir
gæðaþjónustu sem er því miður
ekki sjálfgefið í dag.
Þín frænka,
Anna Kristín.
Elsku frændi minn.
Þegar kemur að kveðjustund
eftir að hafa átt þig að alla mína
ævi þyrlast upp hafsjór minn-
inga frá æskudögum mínum
norður á Vindhæli, þar sem í
minningunni var alltaf sól, sum-
ar og endalaus gleði. Við syst-
kinin nutum þeirra forréttinda,
sem nútímabörn njóta alltof
sjaldan, að fá að alast upp með
foreldum, tveim frændum og
ömmu á heimilinu til að snúast
fyrir okkur og gera okkur óþekk
og það sem er okkur dýrmætast,
að hafa alltaf einhvern fullorðinn
heima til að sinna okkur. Við
fengum frá blautu barnsbeini að
taka þátt í lífi og störfum ykkar
hinna fullorðnu og fræðast um
leið um lífið, tilveruna og fortíð-
ina, sem er grunnurinn undir
framtíðina og þú hafðir alltaf
svör á reiðum höndum um hlut-
ina í gamla daga og hvernig
veðrið var hinn eða þennan vet-
ur.
Ég man einnig bjarta vor- og
sumardaga þegar þið bræðurnir
voruð að reka heim féð á Vind-
hæli og krakkahópurinn fylgdist
spenntur með. Allir hlupu á móti
ykkur og fengu að koma á hest-
bak, stundum fleiri en einn á
hvern hest. Síðan man ég sömu
aðstæður tuttugu árum seinna
þegar afkomendahópurinn á
Vindhæli hafði stækkað um 10
stelpur og ennþá var jafn gaman
að komast á hestbak og taka
þátt í smalamennsku á Vindhæli.
Þið bræðurnir alltaf jafn glaðir
með hópinn þó aldurinn væri
farinn að færast yfir ykkur.
Börn hafa alla tíð verið aufúsu-
gestir á Vindhæli og þar voru
alltaf einver aukabörn á sumrin,
seinni árin barnabörnin mömmu
og pabba öll sumur. Vindhæli
var alltaf einskonar paradís á
jörð í augum barnanna á hvaða
aldri sem þau voru og þannig
man ég æsku mína þar.
Þið bræðurnir hlutuð ykkar
menntun í skóla lífsins og urðuð
afar fróðir og vel að ykkur um
menn og málefni, fylgdust með
dægurmálum, pólitík og skoðun-
um manna. Þið þekktuð allsleysi
og skort kreppuáranna, þegar
foreldrar ykkar áttu ekki jarð-
næði og hröktust milli leigujarða
með barnahópinn sinn. Þið
þekktuð líf barnanna, sem ólust
upp í Hallárdal við kröpp kjör
foreldranna og hvert tækifæri
sem gafst var nýtt til að afla lífs-
viðurværis. Þið bræðurnir þrír
bjugguð með ömmu og deilduð
kjörum hver með öðrum nánast
alla ykkar tíð svo lengi sem ykk-
ur öllum entist heilsa til. Amma
bjó með ykkur allt til æviloka.
Þú trúðir á allt það besta, sem
í hverjum manni býr, sem er
heiðarleiki, samviskusemi og trú
á hjálp almættisins þegar erf-
iðleikar steðja að. Þú varst alltaf
reiðubúinn að hjálpa öðrum ef
þú mögulega áttir þess kost.
Þegar pabbi fór til dvalar á Heil-
brigðisstofnunina á Blönduósi
bjugguð þið Gummi áfram með
mömmu á Vindhæli og önnuðust
búskapinn eins og áður með
hjálp Magga bróður. Síðan tók
Maggi við búinu á Vindhæli 1997
og þú bjóst áfram með honum og
fjölskyldu hans til ársins 2008.
Síðustu árin hafa verið þér
erfið sökum heilsubrests og þú
dvalið á Heilbrigðisstofnun á
Blönduósi og notið frábærrar að-
hlynningar starfsmanna þar.
Elsku frændi, vertu ætíð guði
falinn og hjartans þakkir fyrir
endalausan kærleika og um-
hyggju frá bernskudögum mín-
um á Vindhæli og alla tíð síðan.
Þín frænka,
Guðrún.
Einstaklega góður maður er
búinn að kveðja þetta líf eftir
ævilangt starf sem bóndi á Vind-
hæli.
Ég er er ein af mörgum systk-
inabörnum Mæju heitinnar
„mágkonu Palla“ sem voru í
sveit á Vindhæli, ég dvaldi mörg
sumur fyrir norðan og festi ræt-
ur við þessa fallegu sveit sem
var heill ævintýraheimur. Vera
mín á Vinhæli mótaði æskuna
mína á svo margan og góðan
hátt. Ég vildi hvergi annars
staðar vera á sumrin enda fannst
mér ég vera heima, Mæja,
Manni, Gummi og Palli gerðu
sveitina að því sem hún var, það
er svo skrítið að Palli sé líka bú-
inn að kveðja okkur, en ekkert
er eðlilegra.
Ég kunni strax vel við Palla,
hann var þolinmóður og barn-
góður. Ég var afskaplega forvit-
in hvað Palli var að fara að gera,
hann var iðinn við bústörfin, ég
elti hann ansi oft bara til að gá
hvort ég mætti hjálpa til, hann
fann oftast eitthvað fyrir mig að
gera þó það væri bara að sitja á
sátu eða á vagninum heim að
hlöðu, gefa heimalningunum eða
hjálpa honum við að svíða kinda-
hausa eða rýja kindurnar á
sumrin og stundum naglhreins-
aði ég spýtur með honum og svo
margt fleira.
Hann kenndi mér réttu hand-
tökin við bústörfin sem ég
reyndi að fara eftir í hvívetna
með misgóðum árangri „hann
brosti bara“ og hafði gaman af
þessari sveitastelpu úr borginni.
Vorið 7́5 kom ég snemma í
sveitina og sauðburður var enn í
fullum gangi. Eitt kvöldið datt
mér í hug að elta Palla út í hús
eftir að allir væru farnir að sofa,
það var eitthvað svo spennandi
að fara seint út að kvöldinu og
fylgjast með kindunum bera og
klappa lömbunum úti í húsi hjá
Palla. Hann vissi af mér allan
tímann sem ég elti hann og
hleypti mér inn þegar ég kom,
hann var sallarólegur yfir for-
vitni minni og leyfði mér að
staldra við í góðan tíma en sendi
mig svo heim að sofa.
Stundirnar eru margar og
góðar sem við höfum setið mörg
inni í eldhúsi og skrafað með
Palla heitnum, hann mundi allt
svo vel frá því að þeir bræður
bjuggu uppi í Hallárdal og gam-
an að hlusta á hann segja frá.
Ég hef eytt mörgum góðum
sumarfríum í sveitinni minni í
gegnum árin og heimsæki hana
eins oft og ég get með krökk-
unum mínum. Þar sem rætur
okkar festast þar er sálin líka og
þannig var það með Palla heit-
inn. Sálin hans er komin á góðan
stað og ég sé hann fyrir mér að
rölta um fallegu sveitina sína þar
sem hann festi sínar rætur.
Ég kveð Palla með söknuði,
hjarta mitt er fullt af þakklæti
og væntumþykju. Allar þær
góðu stundir og fallegu minning-
arnar um hann munu lifa áfram í
hjarta mínu um ókomna tíð.
Ég votta krökkunum frá
Vindhæli og fjölskyldum þeirra
og ættingjum mína dýpstu sam-
úð.
Esther Sigurðardóttir.
Páll Valdimar
Magnússon
Við í Menningarfélagi Há-
skóla Íslands kveðjum góðan vin
og félaga, Þórð Friðjónsson.
Hann var einn af lykilmönnum
Þórður
Friðjónsson
✝ Þórður Frið-jónsson, for-
stjóri NASDAQ
OMX á Íslandi,
fæddist í Reykjavík
2. janúar 1952.
Hann lést í Frie-
drichshafen í
Þýskalandi 8. febr-
úar 2011.
Útför Þórðar fór
fram frá Hallgríms-
kirkju 21. febrúar
2011.
okkar á blakvellin-
um, og „smössin“
hans sem engin gat
varið, munu lengi
lifa í minningunni.
En hann var meira
en það, við nutum
félagsskapar og
þekkingar hans,
þegar við sátum
saman á menning-
arfélagsfundum í
gufunni í íþrótta-
húsi Háskólans. Þegar Þórður
sagði frá var hlustað. Haustið
2001 fórum við menningarfélag-
ar saman í hópferð til Kúbu. Við
höfðum samband við háskólann í
Havana og óskuðum eftir því að
fá að hitta þarlenda fræðimenn
og halda smá ráðstefnu með
þeim. Var okkur vel tekið, þótt
ekki fengjum við að eiga opin
fund með háskólastúdentum.
Það hefur eflaust verið talið of
hættulegt. Við buðum upp á fjög-
ur erindi. Þórður flutti það
fyrsta um hagkerfi lítilla eyríkja.
Kúbumennirnir hlustuðu af mik-
illi athygli, enda var greining
Þórðar mjög nýstárleg og fróð-
leg. Ég er viss um, að Kúbu-
mennirnir nýttu sér kenningar
Þórðar síðar meir. Efnahags-
kerfi Kúbu var þá nánast í upp-
lausn, eins og einn fræðimanna á
ráðstefnunni, hagfræðingur eins
og Þórður, viðurkenndi. Kúbu-
menn bönnuðu notkun banda-
ríkjadals skömmu síðar og héldu
sér einvörðungu við pesó „con-
vertible“ (honum mátti skipta í
erlenda gjaldmiðla). Við það
skánaði ástandið á Kúbu heil-
mikið, í samræmi við það sem
Þórður hafði bent á í fyrirlestri
sínum. Einn félaga okkar, Þórð-
ur Jóhannesson, sendir þessi tvö
erindi í minningu Þórðar, og að-
standendum sendum við okkar
beztu kveðjur.
Þórður er allur
skarð er nú fyrir skildi.
Til foldar horfinn
snarpa háði hann hildi.
Krabbinn vægðarlaus
kempu hrausta knésetti.
Það skorti öll vopn
til varnar, svo heilsa við rétti.
/
Lið sitt hann hvatti
í hita leiksins til sigurs.
Blakaði bolta
svo oft líktist varpi vigurs.
Hann skellti og laumaði
oft er var erfiður róður.
Nú þessa við minnumst,
Þórður var drengur góður.
F.h. Menningarfélags Háskóla
Íslands,
Júlíus Sólnes
Mig langar að
minnast Guðrúnar
móðursystur minnar sem lést
22. febrúar sl. eftir erfið veik-
indi. Mjög gott samband var á
milli móðursystkina minna alla
tíð, sérstaklega systranna sem
voru einstaklega nánar. Eftir
að móðir mín flutti til Reykja-
víkur komu þær systur nær
daglega til hennar á Snorra-
brautina og ræddu málin yfir
kaffisopa eða fengu sér göngu-
túr niður Laugaveginn og fóru
á kaffihús og kíktu í búðir.
Gunna var yndisleg, falleg að
innan sem utan og vel gerð, tal-
Guðrún
Bárðardóttir
✝ Guðrún Bárð-ardóttir fædd-
ist í Laufási á Hell-
issandi 13. janúar
1924. Hún lést 22.
febrúar 2011.
Guðrún var jarð-
sungin frá Graf-
arvogskirkju 3.
mars 2011.
aði aldrei illa um
nokkurn mann.
Alltaf var opið hús
hjá þeim Þráni fyr-
ir okkur frænd-
systkinin af Sand-
inum. Þegar ég átti
mitt fyrsta barn
var ég hjá henni og
snerust þær
mæðgur Gunna og
Bára í kringum
mig og vildu allt
fyrir mig gera. Eigum við eftir
að sakna hennar mikið og að
geta ekki farið í Gunnukaffi
eins og við kölluðum það í fjöl-
skyldunni eða spjallað saman í
síma sem við gerðum oft.
Elsku Gunna bestu þakkir
fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig og mína fjölskyldu í gegn-
um tíðina. Elsku Þráinn, Bára,
Óskar og fjölskyldur, innileg-
ustu samúðarkveðjur til ykkar.
Blessuð sé minning yndislegrar
konu.
Íris Tryggvadóttir og Óttar.