Morgunblaðið - 01.06.2011, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. JÚNÍ 2011
✝ Hrefna Júlíus-dóttir fæddist
á Hellissandi 2.
janúar 1930. Hún
lést þann 24. maí
síðastliðinn á
hjúkrunarheimil-
inu Sunnuhlíð í
Kópavogi.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Guðmundsdóttir
frá Þorvaldarbúð
og Júlíus Þórarinsson frá Sax-
hóli. Elst sammæðra systkina
Hrefnu var Lilja Jónsdóttir, f.
1921. Hrefna var sú þriðja af
fimm alsystkinum en þau voru
Jón, f. 1925, d. 2004; Guð-
mundur, f. 1928; Þuríður, f.
1933 og Þórður, f. 1937, d.
1995. Hrefna átti með Magnúsi
Magnússyni Bjarkeyju Magn-
úsdóttur, f. 1948. Bjarkey gift-
ist Heiðari Jónssyni. Þau
skildu. Þeirra börn eru Júlíus,
f. 1969, sambýliskona Íris Lind
Sæmundsdóttir; Sigríður Lára
f. 1971, eiginmaður James E.
Mitchell, þau eiga eina dóttur
saman; og Áslaug Olga, f. 1978.
Hrefna giftist þann 2. ágúst
1957 Kristjáni Jóhannessyni, f.
1931. Þau skildu eftir um 30
ára hjónaband. Foreldrar
Kristjáns voru Guðrún Halls-
húsum á Sólheimum á Hellis-
sandi. Hún fór til Reykjavíkur
um 17 ára aldur í vinnu. Hún
var einn vetur á Húsmæðra-
skólanum Löngumýri árin
1949-1950. Hún vann öll al-
menn störf á yngri árum en fór
svo til starfa hjá KRON og var
þar í um 30 ár, lengst af sem
verslunarstjóri í KRON á
Langholtsvegi. Hún sótti og
fundi hjá Samvinnufélaginu.
Síðustu starfsárin vann Hrefna
í Lönguhlíð, þar til hún fór á
eftirlaun 67 ára gömul.
Öll sín búskaparár bjó
Hrefna í Garðabæ og Reykja-
vík en var alltaf mikill Sandari
og var mjög umhugað um átt-
hagana. Hún var lengi í Sand-
arafélaginu og virk í því starfi.
Hrefna var mjög söngelsk og
söng lengi með Snæfellinga-
kórnum í Reykjavík og svo í
Kvöldvökukórnum síðustu ár.
Meðan heilsa og þrek leyfði
stundaði Hrefna sundlaugar-
nar í Laugardal ásamt því að
ferðast og syngja með kórum.
Hrefna flutti á Sunnuhlíð í nóv-
ember 2008. Hún bjó þar þar til
hún lést og naut þar góðrar
umönnunar síðustu árin.
Jarðarför Hrefnu fer fram
frá Háteigskirkju í dag, mið-
vikudaginn 1. júní 2011 kl. 15.
dóttir frá Gríshóli
í Helgafellssveit
og Jóhannes Guð-
jónsson frá Saur-
um í sömu sveit.
Börn þeirra
Hrefnu og Krist-
jáns eru Jóhannes,
f. 1952 og Brynja,
f. 1956. Eiginkona
Jóhannesar er Sól-
veig Sigurðar-
dóttir, f. 1950. Jó-
hannes átti áður dótturina
Guðrúnu Berglindi, f. 1970
með Elínu Þorsteinsdóttur.
Hennar maður er Jón Þor-
steinsson og eiga þau þrjú
börn. Börn Jóhannesar og Sól-
veigar eru Kristján, f. 1974,
sambýliskona Unnur Þórólfs-
dóttir, þau eiga tvö börn;
Björgvin, f. 1978, eiginkona
Halla Rós Arnarsdóttir, þau
eiga þrjár dætur, og Ingvar, f.
1978, kona Carina Ek, þau eiga
tvö börn. Eiginmaður Brynju
er Þorlákur Örn Bergsson.
Þeirra börn eru Hrefna, f.
1980, eiginmaður Magni Þór
Mortensen, þau eiga einn son;
Steinþór, f. 1983, unnusta Guð-
laug Ósk Pétursdóttir og Halla
Tinna, f. 1988, unnusti Arnar
Stefánsson.
Hrefna ólst upp í foreldra-
Nú ertu farin frá mér, mamma
mín, á góðan stað og ég veit að þú
ert hvíldinni fegin. Veikindi þín
vegna parkinson höfðu mikil
áhrif á þig, sérstaklega síðustu
árin. Það var alltaf að minnka
sem þú gast tekið þátt í. Fram á
það síðasta fórstu þó til að hlusta
á sönginn í Sunnuhlíð sem þú
hafðir svo gaman af. Þú spáðir
alltaf mikið í útlitið og þá vorum
við ekki alltaf sammála. Þú vildir
líka alltaf vera svo fín og flott,
fórst ekki út eða fram úr her-
berginu nema laga hárið og vara-
lita þig. Þú varst líka alltaf vel til-
höfð, litaglöð í fatavali og áttir
mikið safn af skarti til að velja úr,
eyrnalokka og festar.
Mamma var alla tíð hörkudug-
leg og samviskusöm. Alltaf var
allt í röð og reglu hjá henni, vand-
lega raðað í skápa hvort sem var í
eldhúsi eða svefnherbergi.
Skipulagshæfileika og snyrti-
mennsku lærði ég af henni.
Henni líkaði heldur ekki ef drasl-
aralegt var hjá okkur börnunum
hennar eða barnabörnum, þá átti
hún það til að taka til hendinni.
Alltaf gátum við Örn treyst á
hana að passa börnin okkar hvort
sem það var í bænum eða í Öræf-
unum. Eftir að þau fóru svo í
framhaldsskóla í Reykjavík
reyndist hún þeim einstaklega
vel. Þau fóru mikið í mat til henn-
ar og hún aðstoðaði þau við það
sem hún gat.
Frá því að ég fór að búa hefur
hún verið nánast öll jól hjá mér á
Hofi. Hún naut þess að vera með
okkur og að fara í Hofskirkju var
fastur liður hjá henni á jóladag.
Örn naut þess líka að gista hjá
henni þegar hann var á fundum í
Reykjavík, þar var alltaf tekið vel
á móti honum í mat og drykk.
Fyrir það vill hann þakka.
Mamma var hrókur alls fagn-
aðar hvar sem hún kom og þegar
maður hugsar til baka þá er það
hláturinn, glaðværðin og söngur-
inn sem stendur upp úr í minn-
ingunum. Sundlaugarnar í Laug-
ardal stundaði hún líka daglega
meðan hún gat og ófáar sund-
ferðir fór hún með mínum börn-
um. Hún var ákaflega stolt af
barnabörnunum sínum og fylgd-
ist vel með hvernig þeim gekk í
skólanum. Barnabarnabörnin
voru líka mjög í uppáhaldi og hún
reyndi að fylgjast með þeim eins
og hún gat og ljómaði þegar þau
komu í heimsókn enda var hún
sérstaklega elsk að börnum.
Það var leitt að komast ekki til
þín síðustu dagana þegar ég var
föst heima vegna gossins í Gríms-
vötnum, en ég náði þó að segja
nokkur orð við þig í síma sem ég
fann að þú skildir.
Mig langar að lokum að þakka
fyrir þá góðu umönnun og hlýju
sem hún naut í Sunnuhlíð bæði
hjá starfsfólki og íbúum. Þakka
þér, mamma mín, fyrir allt.
Hvíldu í friði.
Þín dóttir,
Brynja Kristjánsdóttir.
Elsku amma mín, ég trúi því
varla að þú sért farin. Þú varst
stór hluti af fjölskyldunni þó að
undir það síðasta ættir þú erfið-
ara með að taka þátt í ýmsum at-
burðum vegna veikinda. Það var
alltaf svo gaman að koma í heim-
sókn til þín í Efstalandið enda
varst þú svo hress og kát og oftar
en ekki sönglandi eitthvert lag.
Að vera með þér og Þuríði systur
þinni var sérstaklega skemmti-
legt en þá var mikið hlegið og þið
settuð oft á svið heilu leikþætt-
ina.
Þú varst góð við okkur systk-
inin, mig kallaðir þú alltaf „ástina
hennar ömmu sinnar“ og þótti
mér mjög vænt um það. Við gerð-
um ýmislegt skemmtilegt saman,
fórum saman í sund og þá var
pylsa í boði á eftir og síðan var ég
oft hjá þér hluta úr sumri þar
sem ég fór á leikjanámskeið. Þá
fékk ég að gista í stóra rúminu
sem var svo skemmtilegt og alltaf
fórum við saman með faðirvorið á
kvöldin, þú sagðir að þá myndi
maður sofa svo vel. Það var mikið
tilhlökkunarefni þegar þú komst
í heimsókn í sveitina, sér í lagi um
jólin, þá gistirðu yfirleitt inni hjá
mér og við spjölluðum heilmikið.
Þú hafðir alltaf meðferðis eitt-
hvert góðgæti í poka fyrir hund-
inn okkar sem naut þess eins og
börnin að vera dekraður af ömm-
unni.
Þegar ég var orðin eldri og
flutt í bæinn þá varstu dugleg að
bjóða okkur systkinunum í mat
og aðstoða okkur við ýmis verk-
efni. Mér fannst alltaf notalegt að
vera heima hjá þér og því lærði
ég oft þar, í minningunni er út-
varpið í botni, þú að leggja kapal
og góð matarlyktin í loftinu. Þú
sýndir alla tíð áhuga á lífi og
starfi okkar systkinanna og það
var auðvelt að finna hvað þú varst
stolt af okkur, sér í lagi þegar vel
gekk í skólanum enda fannst þér
mikilvægt að við gengjum
menntaveginn.
Bíllinn þinn sem alltaf var kall-
aður Sólheimadísin er nú orðinn
bíllinn minn. Það er lýsandi fyrir
þig hvað hann er vel með farinn
jafnvel þótt hann sé að verða
tuttugu ára enda hugsaðirðu vel
um hann og fórst vel með hann
líkt og annað í lífi þínu þar sem
allt var í röð og reglu.
Elsku amma mín, ég vona að
nú sért þú á betri stað þar sem
líkaminn heldur ekki lengur aftur
af þér og að þér líði vel. Ég sakna
þín og hugsa fallega til þín.
Halla Tinna Arnardóttir.
Nú þegar hillir undir sumarið
kveður elsku amma mín þennan
heim. Amma hefur alltaf verið
stór hluti af mínu lífi og ég mun
sakna hennar mikið.
Frá því ég man eftir mér var
alltaf mikil tilhlökkun og gleði að
vera að fara í bæinn til ömmu og
afa og þar leið okkur systkinum
alltaf svo vel. Amma var svo
hress og kát og kallaði okkur oft
„elsku hjartað hennar ömmu“.
Hún var dugleg að lesa fyrir okk-
ur og syngja og alltaf fórum við
með bænir og faðirvorið hjá
henni áður en við fórum að sofa.
Amma var dugleg að fara með
okkur í sund, enda mikil sund-
kona sjálf og eins kom hún með
okkur í ferðalög á Íslandi sem og
til útlanda.
Þegar ég fór í menntaskóla
flutti ég til ömmu og bjó hjá
henni í Efstalandi í þrjá vetur.
Það var góður tími og við bröll-
uðum ýmislegt saman. Oft var
gott að sitja á svölunum í góðu
veðri eða við lögðum kapal og
gerðum krossgátur. Amma kall-
aði herbergið mitt alltaf „kytr-
una“ en ég undi mér vel þar og
amma dekraði við mig. Hún hafði
alltaf mikinn metnað fyrir því að
við systkinin stæðum okkur vel í
skólanum og gengjum mennta-
veginn. Hún sýndi því alltaf mik-
inn áhuga sem við vorum að gera
og studdi okkur á allan þann hátt
sem hún gat. Oft komum við líka í
mat til ömmu við systkinin þegar
við bjuggum í Stóragerði og alltaf
var vel tekið á móti okkur.
Það var ómetanlegt að amma
skyldi geta verið við brúðkaup
okkar Magna heima í sveitinni
árið 2008 en þá var heilsunni far-
ið að hraka talsvert. En hún lét
það ekki á sig fá og og skemmti
sér innilega vel og var í alla staði
ánægð með þá ferð austur. Eins
var gaman að hún kom bæði í
skírn og í afmælið hjá litla
stráknum okkar. Hún hafði alltaf
svo gaman af börnum og var svo
glöð og kát að hitta Baldur Örn í
hvert skipti sem við komum. Hún
spurði líka alltaf um hann þegar
ég kom í heimsókn án hans.
Amma eyddi nánast alltaf jól-
unum í sveitinni hjá okkur og það
var alltaf svo gleðilegt þegar hún
kom, það var stór hluti af jólun-
um að fá ömmu heim í sveitina og
fara svo í kirkju með henni á jóla-
dag og syngja jólasálmana.
Amma hafði líka alltaf einstak-
lega gaman af því að sjá okkur
krakkana skreyta jólatréð og
setja svo pakkana undir það og
ég man enn hláturinn hennar. Í
seinni tíð var orðið erfitt fyrir
ömmu að komast til okkar í sveit-
ina og síðustu jól héldum við svo
á heimili mínu í Reykjavík og átt-
um góð jól öll saman. Sérstaklega
hafði hún gaman af því að sjá
Baldur Örn litla opna pakkana
sína.
Síðustu árin hefur heilsu
ömmu smám saman hrakað og
margt var orðið erfitt fyrir hana
sem hún svo gjarnan vildi geta
gert og komist. Hún var samt
alltaf svo glöð þegar við komum í
heimsókn og síðasta skiptið sem
ég kom með Baldur litla með mér
ljómaði hún um leið og hún sá
hann. Fólkið hennar var henni
alltaf svo mikils virði. Það var
gott að vera hjá ömmu síðasta
kvöldið hennar, halda í mjúka
hönd og eiga stund saman.
Elsku amma mín, það er sárt
að kveðja þig en nú ertu á stað
þar sem þér líður vel og þú fylgist
áfram með og samgleðst okkur í
því sem við gerum.
Hrefna Arnardóttir.
Elsku systir, þú hefur nú kvatt
þennan heim. Við áttum góða
æsku þótt við værum fátæk og
oft var gaman og hláturinn aldrei
langt undan. Þú varst svo
skemmtileg og sagðir vel frá og
hafðir mikinn húmor. Ég minnist
æsku okkar fyrir vestan, hvað við
vorum duglegar að skreyta fyrir
jólin og strauja sparikjólana okk-
ar en við vorum báðar pjattaðar
og vildum vera fínar. Ég minnist
þín fyrir þinn dugnað, hvað þú
varst dugleg alveg frá fyrstu tíð
og alltaf vildir þú hjálpa mér,
bæði þegar við vorum ungar
stelpur á Sandi og vorum að
strauja sparikjólana okkar og
skreyta fyrir jólin og svo seinna
meir þegar þú komst í Njarðvík-
urnar til mín og hjálpaðir mér
með heimilið og börnin.
Ég minnist þess einnig þegar
þú komst til Svíþjóðar í heimsókn
og við vorum að ferðast saman en
þá eins og svo oft hjá okkur var
mikið gaman og mikið hlegið.
Síðustu árin höfum við verið
mjög nánar systur og áttum
margar góðar stundir saman og
gerðum ótrúlega margt saman.
Þú lést þér alltaf mjög annt um
mig og ég hef reynt að gjalda þér
í sömu mynt og reynt að gera þér
lífið eins létt og ég hef getað.
Síðustu árin hafa verið þér erf-
ið. Þú hefur verið veik en nú er
allt það erfiða á enda og þú komin
í þinn sælureit og búin að hitta
þína ættingja. Ég vil þakka þér
fyrir allt Hrefna mín bæði fyrr og
síðar. Ég votta öllum aðstand-
endum innilega samúð. Hvíl í
friði.
Bjargið alda, borgin mín,
byrg þú mig í skjóli þín.
Heilsubrunnur öld og ár
er þitt dýra hjartasár.
Þvo mig hreinan, líknarlind,
lauga mig af hverri synd.
Heilög boðin, Herra, þín
hefur brotið syndin mín.
Engin bót og engin tár
orka mín að græða sár.
Ónýt verk og ónýt trú,
enginn hjálpar nema þú.
Þegar æviþrautin dvín,
þegar lokast augun mín,
þegar ég við sælli sól
sé þinn dóms- og veldisstól:
Bjargið alda, borgin mín,
byrg mig þá í skjóli þín.
(M.Joch.)
Þín systir,
Þuríður.
Móðursystir mín og vinkona
Hrefna er fallin frá. Síðustu ævi-
árin sín dvaldi hún á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð. Hrefna var
uppáhaldsfrænka mín, við áttum
alltaf góðar samverustundir og
samtöl hvort sem það var um ver-
aldleg málefni eða persónuleg og
alltaf var hún raunsæ og jarð-
bundin. Það var stutt í hlátur hjá
Hrefnu og húmorinn var hnitmið-
aður. Sérstaka ánægju hafði
Hrefna af söng og alltaf á sam-
komum og í góðra vina hópi söng
hún af hjartans lyst, hún söng
einnig í kór. Hrefna hafði þann
eiginleika að hún hefði átt að
verða leikkona. Hún gat leikið
eftir fólki á mjög skemmtilegan
hátt.
Hrefna var gestrisin kona og
börnin mín sem búa í útlöndum
segja að alltaf þegar þau komu í
heimsókn
þá spurði hún strax hvort þau
væru svöng.
Ég man aldrei eftir að hún hafi
kvartað og kveinkað sér, já-
kvæðnin og góða skapið ein-
kenndi hennar góðu eiginleika og
aldrei heyrði ég hana tala nei-
kvætt um nokkurn mann. Ég
mun minnast Hrefnu með hlýju í
hjarta og þakka fyrir allar góðar
ánægjustundir sem við áttum
saman, minning hennar lifir.
Flýt þér, vinur, í fegri heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum
morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson.)
Sendi aðstandendum mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Bettý Grétarsdóttir.
Þakklæti er mér efst í huga er
ég minnist minnar kæru vinkonu,
Hrefnu Júlíusdóttur, móður
Brynju vinkonu minnar, sem ég
kynntist í menntaskóla. Hrefna
sem þá var rúmlega fertug var
verslunarstjóri í KRON í Skeið-
arvogi. Hún átti afskaplega fal-
legt heimili sem hún bjó fjöl-
skyldunni í Grenilundi 7, í
Garðabæ. Þar var tekið á móti
gestum af mikilli rausn, en um-
fram allt mikilli elsku og hjarta-
hlýju. Heimilið og umhverfið allt
bar myndarskap og dugnaði hús-
freyju fagurt vitni.
Leiðir Hrefnu og Kristjáns
skildu og í ársbyrjun 1988 flutti
Hrefna í Fossvoginn. Efstalandið
varð miðstöð fjölskyldu og vina
og Hrefna eins og fyrr höfðingi
heim að sækja. Ég var svo lán-
söm að búa í nágrenni við Hrefnu
þegar hún bjó í Efstalandi og var
hjá henni tíður gestur.
Hrefna var ættuð af Hellis-
sandi og meðal stórfjölskyldunn-
ar ríkir mikil samheldi. Þegar
systkini Hrefnu og frændsystkini
þeirra komu saman var ætíð glatt
á hjalla. Afmælin í Efstalandi eru
ógleymanleg.
Hrefna var stórglæsileg kona,
alltaf vel tilhöfð og fallega klædd.
Hún var mikil félagsvera, söngv-
in, glaðvær og skemmtileg, elsk-
uð, dáð og virt hvar sem leiðir
hennar lágu. Hún hafði yndi af
ferðalögum og naut þess að fara
til sólarlanda. Dugnaður, ósér-
hlífni, snyrtimennska og gest-
risni voru aðalsmerki Hrefnu.
Fjölskyldan var Hrefnu allt,
hún var frábær amma og mikil
barnagæla. Stelpurnar mínar
nutu svo sannarlega góðs af elsku
hennar. Hrefna ræktaði ekki
bara verðlaunagarð í Grenilundi.
Hún ræktaði stóran verðlauna-
garð í þeirri vináttu, elsku og
kærleika sem hún auðsýndi öllum
sem urðu samferða henni í gegn-
um lífið.
Þegar ég kvaddi Hrefnu í
hinsta sinn var hún sama drott-
ingin og þegar ég sá hana fyrst.
Þá umvafði elska dótturdóttur-
innar Hrefnu hana eins og hún
umvafði hana og okkur öll elsku
alla tíð.
Elsku Hrefna, hjartans þakkir
fyrir allt. Við Þorsteinn, Katrín
Sigríður og Jórunn María vottum
ástvinum öllum samúð okkar.
Blessuð sé minning Hrefnu
Júlíusdóttur.
Halla Bachmann Ólafsdóttir.
Ég man svo vel eftir ferðinni
okkar góðu til Búlgaríu 1989, ég
11 ára og þú 59 ára og við smull-
um svo vel saman að úr varð frá-
bært ævintýri. Við vorum líklega
þau einu í þessari ferð sem ekki
vorum að láta skipta um tennurn-
ar í okkur og höfðum svo gaman
af því að sjá fólkið í kringum okk-
ur breytast í útliti eftir því sem
leið á ferðina. Kókið var ekki gott
í Búlgaríu og eplasafinn dýr
þannig að við komumst að sam-
komulagi um að ég fengi að
drekka bjór með matnum enda
var hann bæði ódýr og bragðaðist
ágætlega. Þú kenndir mér líka
sitthvað í viðskiptum í þessari
ferð. Dollarinn var gull í Búlgaríu
og saman stofnuðum við fyrir-
tæki utan um gjaldeyrisviðskipt-
in. Ég var bankastjórinn og þú
sást um að ná í viðskiptavini sem
þurftu að skipta dollurunum sín-
um. Sjaldan hefur fjármálafyrir-
tæki verið rekið með jafnmiklum
hagnaði og þetta litla fyrirtæki
okkar.
Takk fyrir allar góðu stundirn-
ar og hvíl í friði, elsku amma
Hrefna.
Björgvin Jóhannesson.
Hrefna Júlíusdóttir

Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
AÐALSTEINN SIGFÚS ÁRILÍUSSON
frá Geldingsá á Svalbarðsströnd,
lést þriðjudaginn 28. maí.
Útför hans fer fram frá Svalbarðskirkju
mánudaginn 6. maí kl. 13.30.
Lára Kristín Sigfúsdóttir, Hallgrímur Haraldsson,
Hafsteinn Sigfússon, Eygló Kristjánsdóttir,
Halldór Heiðberg Sigfússon, María Guðrún Jónsdóttir,
Sigrún Heiðdís Sigfúsdóttir, Valbjörn Óskar Þorsteinsson,
Sólveig Sigfúsdóttir, Reynir Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, afi og
langafi,
ODDGEIR H. STEINÞÓRSSON
húsasmíðameistari,
Lyngbergi 8,
Þorlákshöfn,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðju-
daginn 31. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ingibjörg Sólrún Guðmundsdóttir.