Morgunblaðið - 22.06.2011, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. JÚNÍ 2011
✝ Guðrún Guð-mundsdóttir
kjólameistari fædd-
ist í Reykjavík 13.
ágúst 1921. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Skógarbæ 13. júní
2011.
Foreldrar henn-
ar voru Guðmundur
Ólafsson bóndi/
bústjóri í Aust-
urhlíð við Reykjaveg í Reykjavík,
f. 10. sept. 1885, d. 7. jan. 1947, og
kona hans Herdís Helga Guð-
laugsdóttir, f. 19. maí 1894, d. 2.
des. 1961. Hálfsystkini Guðrúnar
samfeðra voru Ársól Klara, Reg-
inbaldur, Helgi Hafberg, Ólafur
og Guðjón. Alsystur voru Rósa
Guðrún og Guðfinna Gyða, þau
eru öll látin. Einnig ólu foreldrar
Guðrúnar upp fóstursoninn Garð-
ar sem er sonur Klöru.
Guðrún giftist Jóni Haraldi
Sigurðssyni húsgagnabólstrara,
f. 28. jan. 1920, d. 30. mars 1951.
Börn þeirra eru 1) Guðmundur
Helgi vélfræðingur, f. 1945,
kvæntur Helgu I. Þorkelsdóttur.
Börn þeirra eru Virginía Eva,
Helgi Þór verkfræðingur, í sam-
búð með Edith Þóru Pétursdótt-
ur, þau eiga einn son, og Gunnar
Már háskólanemi, kvæntur Mörtu
Maríu Hirst. Guðmundur átti eina
dóttur fyrir hjónaband, Ragnhildi
Hafdísi sem er látin, gift Páli Þór-
arinssyni og eiga þau þrjá syni. 2)
Kristrún leikskóla-
kennari, f. 1947,
maður hennar er
Þorbjörn Rúnar Sig-
urðsson tannsmiður.
Synir þeirra eru
Haraldur viðskipta-
fræðingur, kvæntur
Kristínu Hrönn Þrá-
insdóttur, þau eiga
þrjú börn, og Daði
jarðfræðingur, í
sambúð með Eydísi
Salóme Eiríksdóttur, þau eiga tvo
syni. Seinni maður Guðrúnar var
Marinó Guðmundsson loft-
skeytamaður, f. 28. nóv. 1927, d.
27. jan. 2006. Börn hans eru Jó-
hann hjúkrunarfræðingur, f.
1947, maki Halldóra Jensdóttir,
Dagnýr vélfræðingur, f. 1949,
maki Hildur Helgadóttir, Joyce
kennari, f. 1952, maki Ben van
der Werff, Wilma fréttamaður, f.
1955, Páll tónlistakennari, f. 1957
og Hrafnkell kennari, f. 1962,
maki Hlín Ástþórsdóttir.
Guðrún nam kjólasaum og
vann allan sinn aldur við þá iðn.
Hún rak saumastofu í nokkur ár
og verslun í hlutafélagi við svila
sinn, mágkonur og uppeld-
isbróður. Lengst af var hún kjóla-
meistari í Parísartískunni. Hún
iðkaði fimleika á yngri árum, tók
þátt í sýningum, meðal annars á
lýðveldishátíð 1944.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 22. júní
2011, kl. 13.
Elsku Gógó.
Erfitt er að setjast niður og
skrifa örfá kveðjuorð til þín, elsku
tengdamamma. Það er margs að
minnast á 40 árum, ég hafði verið
kúnni hjá þér í Dragtinni í nokk-
urn tíma, þar keypti ég nokkra
mína kjóla og dragtir og eftir það
voru það ekki fáir kjólarnir sem
þú saumaðir á mig og allir jóla- og
páskakjólarnir sem þú saumaðir á
Evu. Í dag sér maður eftir að eiga
ekkert eftir af þessum kjólum.
Okkar samband var alltaf gott þó
þú flíkaðir ekki tilfinningum þín-
um, þú varst alltaf frekar dul en
glæsileg kona. En í raun kynnist
ég þér ekki fyrr en eftir að Marinó
deyr, þá verður þú eitthvað svo
varnarlaus, þú treystir alltaf á
hann, sérstaklega eftir að þú slas-
aðist í einni af ferðum ykkar, þá
misstir þú svo mikið kjarkinn og
var hann þér stoð og stytta í þeim
erfileikum. En þar sem ég var að
hætta að vinna um það leyti sem
Marinó dó þá kom það eiginlega í
minn hlut að keyra þig þar sem þú
keyrðir ekki og heldur ekki Krist-
rún, en einnig voru Rúnar og
Gummi duglegir að snattast með
þig og hjálpa. Það var alltaf farið í
Hagkaup á fimmtudögum, þá
varst þú tilbúin á tröppunum á
Hrísó þegar ég kom, með inn-
kaupalistann á litlu blaði og var
hann oftast notaður aftur og aftur
með smá-afbrigðum. Var honum
raðað þannig niður að við gengum
alltaf sömu leið í gegnum Hag-
kaup. Þegar komið var til baka á
Hrísó þá var sest niður og rabbað
um daginn og veginn við eldhús-
borðið, drukkið kaffi með smákök-
um. Samband okkar var alltaf gott
þó ekki væri alltaf talað um þig og
þína. Svo kom óhappið er þú slas-
aðist í okt. 2008, það var mér mikið
sjokk er ég kom að þér á baðgólf-
inu, búin að liggja þar alla nóttina
en ég kom um kl. 9, þá varst þú
orðin ansi köld og illa á þig komin,
búin að reyna að ná í öryggis-
hnappinn. Eftir það komst þú ekki
aftur heim á Skúlagötuna en þar
varst þú búin að búa í rúmt ár í fal-
legri lítilli íbúð þar sem fór vel um
þig. Það versta var að þú varst
flutt á milli stofnana þar til þú
fékkst fasta búsetu í Skógarbæ og
varst þú búin að vera þar í tæp 2
ár þegar kallið kom. Í Skógarbæ
leið þér vel og þar var vel hugsað
um þig og eiga þar allir þakkir
skildar fyrir góða umönnun í þinn
garð.
Þið Marinó ferðuðust mikið,
bæði hérlendis og erlendis, en þið
fóruð um víða veröld í gegnum ár-
in. Hafðir þú alltaf mikla ánægju
af þessum ferðum, einnig voruð
þið dugleg að fara í sund enda
laugin við bæjardyrnar. En þú
misstir allan kjark og alla löngun
til að gera nokkurn hlut eftir að
hann dó. Ekki má gleyma jóladegi
þar sem öll fjölskylda þín, systur
og fjölskyldur þeirra, börn Mar-
inós og fjölskyldur, yfir 30 manns
sem mættu í hangikjötið og öllu
því tilheyrandi, ís og ávextir í eft-
irmat með kaffi og smákökum,
kaffið alltaf drukkið úr mokkaboll-
um.
Þetta eru minningar sem maður
gleymir ekki. Eftir að þú hættir að
hafa getu til að vera með þessi boð,
en þú komin yfir áttrætt, þá skipt-
umst við Kristrún á að vera með
boðin en þau urðu minni, en mín
börn vildu alltaf að það yrði eins og
hjá ömmu Gógó, ís í sneiðum og
blandaðir ávextir í desert.
Elsku tengdamamma, ég
Gummi og börnin okkar söknum
þín mikið og megi góður Guð
geyma þig, við geymum allar
minningarnar í okkar hjörtum.
Hvíl í friði.
Helga, Guðmundur, Eva,
Helgi Þór, Gunnar Már
og fjölskyldur.
Guðrún eða Gógó eins og hún
var kölluð af fjölskyldunni, móð-
ursystir mín og vinkona, hefur
kvatt eftir langa legu á hjúkrunar-
heimili. Þrautseigja einkenndi líf
hennar fram á hinstu stundu.
Gógó hefur ávallt átt stóran
sess í lífi mínu. Líf okkar fléttaðist
meira saman þar sem sonur henn-
ar Guðmundur Helgi bjó hjá okk-
ur um tíma í Vogatungu. Var hann
mér nokkurs konar stóri bróðir.
Ég gerði mér ekki grein fyrir því
þá en þetta voru miklir átakatímar
hjá Gógó. Hún missir eiginmann
sinn Harald í blóma lífsins frá
tveimur börnum þeirra, Guðmundi
Helga 6 ára og Kristrúnu 3ja ára.
Einstæð móðir tekst hún á við
þessa nýju framtíð, ekki með of-
stopa heldur þrautseigju og krafti.
Kjólameistari var hún að
mennt, nýtti sér þá kunnáttu og
kom sér upp saumastofu á heimili
sínu að Laugavegi 5, uppi á 4. hæð
í 45 fm húsnæði. Mér er minnis-
stæð sem krakka herbergisskip-
anin. Af ganginum var gengið
beint í stofu sem einkenndist m.a.
af stóru sníðaborði, saumavél, efn-
isströngum, sniðum, blöðum,
teikningum, krítum, títuprjónum,
tvinnakeflaskúffu – heilt ævintýri.
Lítið eldhús var inn af stofunni og
inn af því svefnherbergi með
glugga sem sneri að Laugavegin-
um. Á ég góðar minningar frá
þessum stað, ekki síst þegar ég
fékk að gista og Gógó dútlaði við
okkur Kristrúnu. Fastur liður var
að fá nýbakað franskbrauð með
flottri skorpu frá bakaranum á
neðstu hæðinni. Þá var Gógó af-
skaplega jákvæð þrátt fyrir annir.
Var manni leyft að skoða og spek-
úlera. Frá þessari stundu áttaði ég
mig á því að „fatasaumur“ væri list
í höndum skapandi einstaklinga.
Vouge var flett í fyrsta skipti. Snið
voru útskýrð. Gæði mismunandi
efna voru borin saman. Og þannig
mætti lengi telja.
Aðrar myndir koma upp í hug-
ann. Í versluninni Draktinni sem
Gógó var eigandi að ásamt öðrum
fékk ég að velja mér fermingar-
kjól, sem ég fékk síðan að gjöf frá
henni og krökkunum. Hvílíkur
heiður. Marga kjóla hannaði Gógó
á mig af sinni alkunnu snilld.
Næsta stefnumót okkar er í Par-
ísartískunni að kíkja á kjóla en
Gógó starfaði þar síðustu árin. Að
Þórsgötu 1 sé ég Gógó brosandi og
hamingjusama nýgifta síðari eig-
inmanni sínum Marinó Guð-
mundssyni. Nokkru síðar erum við
komin á Hrísateiginn í hangikjöts-
boð á jóladag. Gestrisnin er í há-
vegum höfð og því alltaf tilhlökkun
að hittast og njóta jólakræsing-
anna. Þá sjáum við Gógó og Mar-
inó næst nýkomin úr einu af sínum
mörgu ferðalögum. Þau fóru víða –
nutu þess að kanna nýjar slóðir.
Ég kveð þig, elsku Gógó, með
söknuði. Þú varst „elegant“ kona.
Þegar við hinar vorum með flaks-
andi óhnepptar peysurnar og höfð-
um e.t.v. gleymt beltinu og hvað þá
háhæluðu skónum varð manni litið
á þig og klæðaburðinn sem minnti
á franska hefðarkonu. Listsköpun
þín, elja og hlýja mun seint gleym-
ast. Í mínum huga ert þú hin ís-
lenska „Coco“ Chanel og miklu
meira.
Ég sá sólskinið koma gangandi
eftir gráhvítum veginum,
og hugsun mín gekk til móts við
sólskinið,
og sólskinið teygði ljósgult höfuð
sitt
yfir vatnsbláan vegg.
(Steinn Steinarr)
Innilegar samúðarkveðjur.
Helga Magnúsdóttir.
Guðrún
Guðmundsdóttir
Verndi þig drottinn, vinur minn,
og veri með þér hvert eitt sinn.
Hrafnhildi, börnum Ómars og
öðrum vandamönnum votta ég
innilega samúð.
Blessuð sé minning Ómars
Árnasonar.
Ólafur Oddsson.
Kveðja frá Félagi íslenskra
tryggingastærðfræðinga
Ómar Árnason, einn af stofn-
félögum Félags íslenskra trygg-
ingastærðfræðinga, er látinn.
Hann var sjötti Íslendingurinn,
sem lauk prófi frá Hafnarháskóla í
tryggingastærðfræði og tölfræði
en það var í janúar 1964. Hann
starfaði um skeið hjá trygginga-
félaginu Baltica í Kaupmannahöfn
en hélt síðan til Íslands og hóf
störf hjá lífdeild Sjóvátrygginga-
félgs Íslands. Faðir hans, Árni
Björnsson, hafði þjónað því félagi
sem tryggingastærðfræðingur um
áratugaskeið. Ómar venti síðar
sínu kvæði í kross og hóf kennslu í
stærðfræði við Menntaskólann við
Sund þar sem hann varð konrekt-
or. Síðar tók hann við fram-
kvæmdastjórn Hins íslenska
kennarafélags. Hann var virkur í
starfi félagsins og var m.a. vara-
formaður og síðar formaður þess.
Hann var tillögugóður á fundum
og áhugasamur um vöxt og við-
gang félagsins sem og starfsgrein-
arinnar. Við þökkum honum góð
störf og ágætt samstarf um ára-
tugaskeið og vottum eiginkonu
hans, Hrafnhildi Kristbjörnsdótt-
ur, og fjölskyldu þeirra innilega
samúð.
Steinunn Guðjónsdóttir
formaður.
Það er komið að því að kveðja
góðan dreng. Ómar Árnason er
dáinn. Mín fyrstu kynni af Ómari
voru þegar ég var nemandi við
Menntaskólann við Tjörnina. Óm-
ar kenndi mér stærðfræði og hann
var góður kennari. Ómar var einn
af brautryðjendunum sem mótuðu
skólann okkar sem nú heitir
Menntaskólinn við Sund. Áhrif
Ómars á skólastarfið voru mikil og
vörðu miklu lengur en þann tíma
sem hann var kennari við skólann.
Mér varð þetta fyrst ljóst síðar á
lífsleiðinni er ég kynntist Ómari á
ný þegar hann var framkvæmda-
stjóri Hins íslenska kennarafélags
og ég var að stíga mín fyrstu skref
í kjarabaráttunni. Það var alltaf
gott að leita til Ómars. Hann var
hjálpsamur með afbrigðum og
hafði gaman af því að sökkva sér í
vandamálin og leit ekki aftur upp
fyrr en lausn var fundin. Ómar var
hafsjór fróðleiks og minnugur
með afbrigðum og oft kom það sér
vel þegar rætt var um tilurð
ákvæða í kjarasamningum eða
annað tengt kjarabaráttunni,
enda var það svo að Ómar naut
mikillar virðingar beggja megin
við samningaborðið og aldrei varð
ég þess var að einhver drægi orð
Ómars í efa þegar deilt var, enda
maðurinn einstaklega heiðarleg-
ur. Ómar var menntaður trygg-
ingastærðfræðingur, hafði lært í
Danmörku og var á góðan máta
danskari en danskurinn. Fullur af
glettni, lúmskt fyndinn og hlýr.
Með tölurnar á hreinu og kenndi
manni á skemmtilegan hátt að
aukastafir eru ekki alltaf auka-
stafir. Þeir geta skipt sköpum.
Það eru til ýmsar sögur af Óm-
ari í skólanum okkar. Allar eru
þær þannig að þegar þær eru
sagðar brosir maður út í annað og
hlýnar um hjartaræturnar. Eftir
því sem árin líða kveðja æ fleiri af
eldri kynslóðinni og yngra fólk
tekur við. Þannig er gangur lífsins
og þannig er það í Menntaskólan-
um við Sund. Við sem eftir sitjum
eigum brautryðjendum eins og
Ómari mikið að þakka. Við mun-
um sakna hans en einnig gleðjast
þegar við hugsum til hans.
Fyrir hönd Menntaskólans við
Sund þakka ég Ómari fyrir sam-
fylgdina og samhryggist innilega
Hrafnhildi og fjölskyldunni allri.
Már Vilhjálmsson.
✝
Okkar innilegustu þakkir til allra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, föður, tengda-
föður, afa og langafa,
SIGURÐAR MAGNÚSSONAR
stýrimanns,
Bessahrauni 4,
Vestmannaeyjum.
Megi Guðs blessun fylgja ykkur öllum.
Erna Sigurjónsdóttir,
Ingi Sigurðsson, Fjóla Björk Jónsdóttir,
Magnús Sigurðsson, Ester Sigríður Helgadóttir,
Sigurjón Pálsson, Gunnhildur Jónasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við fráfall föður
okkar,
AÐALSTEINS SIGFÚSAR
ÁRELÍUSSONAR
frá Geldingsá.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Asparhlíðar
fyrir yndislegheit og góða umönnun.
Kærar þakkir til ykkar allra.
Lára Kristín Sigfúsdóttir,
Hafsteinn Sigfússon,
Halldór Heiðberg Sigfússon,
Sigrún Heiðdís Sigfúsdóttir,
Sólveig Sigfúsdóttir,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
BJÖRG JÓHANNSDÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 13,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn
20. júní.
Jóhann Ólafsson, Jeanne Miller,
Sigrún Ólafsdóttir, Helgi Bergþórsson,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi og
langafi,
SVAVAR DAVÍÐSSON
framkvæmdastjóri,
sem lést á hjartadeild Landspítalans við
Hringbraut laugardaginn 18. júní, verður
jarðsunginn frá Kristskirkju, Landakoti
þriðjudaginn 28. júní kl. 15.00.
Birna Baldursdóttir,
Baldur Ó. Svavarsson, Kristín E. Guðjónsdóttir,
Nína Björk Svavarsdóttir,
Bryndís Björk Svavarsdóttir, Stefán Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
SESSELJA GUÐRÚN ÞÓRÐARDÓTTIR,
Aðalgötu 12,
Súðavík,
lést þriðjudaginn 14. júní.
Útför hennar fer fram frá Súðavíkurkirkju
laugardaginn 25. júní kl. 11.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar
er bent á Minningarsjóð um sjómenn frá Súðavík,
reikn, 0130-05-060500 og kt. 660509-0540.
Magnús Þorgilsson,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur
samúð og hlýju við andlát og útför okkar
ástkæra föður, tengdaföður, afa og langafa,
STEFÁNS FRÍMANNS JÓNSSONAR
múrarameistara,
Kirkjuvegi 11,
Reykjanesbæ.
Sérstakar þakkir til starfsfólks D-deildar Heilbirgðisstofnunar
Suðurnesja fyrir einstaka umönnun og hlýtt viðmót.
Börn hins látna, fjölskyldur
og aðrir aðstandendur.
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát elskulegs föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
REYNALDS ÞORVALDSSONAR,
Vesturgötu 6,
Keflavík,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
miðvikudaginn 8. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Valgerður Reynaldsdóttir, Einar Valur Kristjánsson,
Erna Reynaldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.