Íþróttablaðið - 01.03.1927, Blaðsíða 19

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
27
hér á meðan laugin væri svo langt í burtu og ó-
þaltin. Sýndi loks fram á hversu bæjarstjórn Rvk
væri búin að búa í haginn fyrir það, að hægt
yrði áður langt um líður að kippa sundlauginni
hingað til bæjarins. Og um leið sýndi hann hvar
Sundhöllinni væri ætlaður staður.
Guðm. Bjövnson, landlæknir, talaði næstur með
sinni alkunnu orðsnild, um líkamsnientunarnauðsyn
allra þjóða og þá ekki síður okkar Islendinga. Hver
lifandi kynslóð ætti að ala upp aðra sér betri og
hraustari, að einstaklingar bæði og stjórnarvöld öll
ættu að hjálpast að því, með ráðum og dáð og á
alla lund. Sundkunnátfa væri okkur lífsnauðsyn,
bæði til bjargar og hreinlætis. Kvaðst hann ekki
geta hugsað sér »hreina sál í skítugum skrokk*.
Sund væri „íþrótt íþróttanna“, veifti alhliða æfingu.
Sundhöll hér yrði bæði fyrir bæinn og landið alt,
hana ætti því bæjar- og ríkis-sfjórn að kosfa að
jöfnu.
Vantaði sízt að landlæknir talaði vel, svo sem
við mátti búast.
Benedikt Gröndal, verkfræðingur skýrði frá ran-
sóknum sínum á laugavatninu hér til hitunar húsa
og til sundhallarnotkunar, samkv. teikn. Guðjóns
Samúelssonar, sem myndir voru af í 1. árg. þessa
blaðs, 4. tbl., kvað hann engin tormerki á þessu,
og málið í heild svo mikisvert fyrir Reykjavíkur-
bæ, að hann mætti ekki lengur láta þessa miklu
náttúrugjöf liggja lítt- eða ó-notaða.
Jónas alþm. Jónsson lýsti áliti sínu sem leik-
manns á þessu máli. Taldi yfirbygða sundlaug hér
það, sem bænum væri nú allra nauðsynlegast og
landinu í heild sinni. Því ætti bærinn og ríkið í
sameiningu að hrinda því í framkvæmd, eins og
landl. hefði sagt. Benti á reynslu Reykdælinga með
Laugaskólann. Kvað þetta verða að vera komið í
lag fyrir 1930 svo að aðkomugestir þá mættu sjá,
að við notuðum okkur fil gagns og þrifa þau gæði,
sem landið okkar byði okkur.
Ásgeir Ásgeirsson, alþm., fræðslumálastjóri, tók
undir nota-lof það, sem sundinu hefði verið sungið.
Nefndi heilbrigði- og þrifnaðar-aukningarreynslu
erlendra skóla, þar sem sund væri sérstaklega kent.
Kvað gleðilegan sundnámsáhuga Kennaraskóla-
nemanda hér, þótt aðstaða væri ill, því þaðan væri
útbreiðslu langmest að vænta. Benti á að fjárhæð
sú, sem til þyrffi að koma þessu í framkvæmd,
væri sárlítil í samanburði við notin, sem af hlytust.
Sigurjón Pétursson, glímukappinn góði, kvað
ekki hægt að minnast svo á sundmál hér, að ekki
væri með þakklæti minst Páls Erlingssonar og nú
sona hans. Var hann ánægður yfir þeim góðu orð-
mn, sem þetta sundhallarmál hefði fengið hjá öll-
um ræðumönnum hér og ekki sízt landlækni, en
»við ættum að tala meira með vöðvunum, líkaman-
um í heild, dagsdaglega; við íþróttamenn og íþrótta-
vinir eigum að standa sjálfir fyrir framan orðin
okkar“. Hér hefði átt að tala með stórri og fal-