Íþróttablaðið - 01.03.1927, Blaðsíða 26

34
ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
á þessu augnabliki hvolfdu hinir bátnum og varð
lítið úr ræðumanninum. Skemti hann nú áhorfend-
um með því að leika al-ósyndan mann með
fáti og fálmi, en þó nógu heimtufrekan og kröfu-
harðan um að aðrir láti alt á hakanum fyrir því
að hjálpa honum. Köstuðu hinir bjarghring til hans,
sem hann hafði verið svo forsjáll að taka með
sér í bátinn, og komu honum í hringinn. Morraði
hann þar svo um hríð og skemti mönnum með
ýmsum skrípalátum uns hann alt í einu greip
Sundlionungur íslands, Erlingur Pálsson.
sundið og fór að hjálpa hinuni. En þeir höfðu á
meðan komið bátnum á réttan kjöl, ausið hann
að nokkru, sótt í hann árarnar og annað, sem
flaut út úr honum og voru nú á leiðinni með hann
til lands, þannig, að annar dró, en hinn ýtti á eftir.
Þetta íslands-sund var hið sjötta í röðinni. —
Fyrsta sinni var það þreytt árið 1910. Þá varð
Stefán Ólafsson frá Fúlutjörn fyrstur. Gaf U. M.
F. Reykjavíkur þá þennan fagra bikar (hann sést
í miðið á borðinu hjá Erlingi) til að keppa um,
og fylgir honum heiðursheitið: »Sundkonungur ís-
lands«. Vinst hann aldrei til eignar. Arið eftir
varð Benedikt G. Waage fyrstur og hlaut nafnið
með bikarnum. Hið þriðja skiftið er kept var, árið
1912, varð Erlingur Pálsson skarpastur og setti
þá met sitt á þessari vegalengd, 9 mín. 6 sek. —
Nú var ekki kept um bikarinn þar til árið 1919.
Þá varð Árni Ásgeirsson fljótastur og hlaut bik-
arinn. Næst var svo kept um hann 1924 og hlaut
Erlingur þá heiðurinn í annað sinn. Og nú hefir
hann hlotið nafn og grip hið þriðja skiftið með
heiðri og sóma.
Alls þessa gat forseti í. S. í., Ben. G. Waage,
er hann afhenti Erlingi bikarinn eftir sundið, og
margs fleira. (Framh.).
Fréttir
af ísl. íþróttamönnum erlendis.
Jóhannes Jósefsson glímukappi, var fyrri-
partinn í vetur hér í Evrópu (Frakklandi og Þýzka-
landi) og sýndi sína glímu við góðan orðstír. Nú er
hann farinn aftur vestur til Ameríku.
Haraldur Sveinbjörnsson, leikfimiskennari,
kennari við St. Caroline-ríkisskólann í Columbia-
fylkinu í Bandaríkjunum, hefir nú frí um tíma frá
skólanum og ferðast á, meðan með amerískum
manni suður um Florídaskagann. Glíma þeir fjöl-
bragðaglímu og bjóða hverjum, sem vill og þorir,
í bröndótta. Er Har. orðinn allsleipur í glímu þess-
ari þótt ekki hafi hann æft hana lengi — nýtur
þar kunnáttunnar í ísl. glímu. Líður honum vel og
biður að heilsa ísl. íþróttamönnum.
Stefán Runólfsson, skaftfellingur, nemandi
á fyrsta íþróttanámsskeiði í. S. í., fór til Noregs
í sumar til rafvirkjanáms. Hefir hann kent ísl. glímu,
þar sem hann er. Hafa 16 piltar lært hjá honum
»og eru þeir mjög áhugasamir«, segir hann. Býst
hann við að fara þar dálítið um kring með þá
beztu og sýna glímuna, »og vonast til að það verði
okkur íslendingum ekki til skammar«.
Ef úr rætist um atvinnumöguleika býst hann við
að fara til Osló til náms og jafnframt til að kenna
glímu í þrem íþróttafél. þar, sem hafa falað hann
til þess.
Honum líður og líkar vel úti og biður að heilsa
vinum og kunningjum.