Eining - 01.12.1963, Blaðsíða 2

2
EI N I N G
Mjög vcvr það ánægjulegt að fylgj-
ast með fréttum, bæði í blöðum og út-
varpi af heimsókn forsetahjónanna til
drottningar og rikisstjórnar Breta
dagcrna 18—20 nóvember sl. Öll slík
samski'pti þjóða sem efla vináttu og
þann anda góðvildar, sem ríkja þyrfti
i allri sambúð þeirra, eru vissulega
gleðiefni, ekki sizt á tímum víðsjár,
tortryggni, óeirða, byltinga og ófriðar
í ýmsum myndum. Bretar eru svo
mikil og gróin menningarþjóð, að hún
hefur ráð á að umgangast smáþjóðir
með höfðingsbrag, engu síður en hin-
ar voldugri, og við íslendingar erum
svo rikir, þótt fámenn þjóð séum,
að eiga þjóðhöfðingja og þjóðarleið-
toga, sem hvarvetna halda vel á loft
sæmd þjóðarinnar. — Forsetahjónin,
herra Ásgeir Ásgeirsson og frú Dóra
Þórhallsdóttir, eru slikir fulltrúar þjóð-
Forsetinn, hr. Ásgeir Ásgeirsson, og forsetafrúin, Dóra Þórliallsdóttir. arinnar, að sæmd íslands er vel borg-
ið hvar sem þau fara. Bretlandsför
þeirra var merkur og góður viðbu/rður.
Mesta hætta þjóðanna
Framhald af 1. bls.
GuS er eilíf ást,
engu hjarta er hœtt.
Ríkir eilíf ást,
sérhvert böl skal bœtt.
Lofiö giu) sem gaf.
Þakki'ö hjálp og hlíf.
Tœmt er húmsins haf,
allt er Ijós og líf.
Stefán frá Hvítadal.
Á hverjum jólum er ástœöa til aö
minna á fyrirheitiö Mikla: „Barn er
oss fœtt, sonur er oss gefinn, á hans
heröum skal höfSingjadómurinn hvíla,
nafn hatis skal kalla: undraraögjafi,
guöhetja, eilífSarfaöir, friöarhöföingi,
Mikill skal höföingjadótnurinn verfia
og friöurinn engan enda taka.“
Þetta voru orö spámannsins fyrir
27 öldum, og fyrir tæpum 20 öldum
fœddist barnifi í hrörlegu gripahúsi,
sonurinn, sem veröa skyldi friöar-
höföinginn, Ijós heimsins og lausnari
mannkynsins. Þótt liönar séu brátt
20 aldir frá fœöingu hans, er fœöing-
arhátíö hans enn fagnaöarefni mill-
jóna -barna um heim allan, hátíö
fagnaöar, góövildar, gjafa og vina-
funda. Þá er hœstur og hljómmestur
ómur kirkjuklukknanna víös vegar
um lönd kristinna manna, og í helgi-
dómum þeirra eru endurtekin oröin:
Dýrfi sé Giiöi í upphœöum,
og friöur á jöröu með þeim mönnum,
sem hann hefur velþóknun á.
Gleöileg j ó l.
Á mestu hættutímum þjóða hafa
verið uppi einstaklingar eða hreyfing-
ingar, sem verið hafa rödd hrópand-
ans.
Líklega hefur aldrei fyrr allur heim-
urinn skolfið af ótta. Svo lamandi ótta,
að hann hefur fælt allan þorra manna
frá því að horfast í augu við hann,
sem hefur því kosið að gefa sig á
vald andvaraleysi, léttúð, munaði og
spillingu. Hve siðferði almennings er
lamað, mælist ef til vill einna bezt á
því, að hið bezta fólk virðist ekki gera
sér það ljóst, þegar það er að ljúga,
svíkja og blekkja, — svíkja t.d. lof-
orð sín, en þau svik, mjög svo almenn,
valda oft geysilegu tímatapi og skaða
þannig bæði einstaklinga og þjóðina.
Hér má einnig nefna svik í viðskipt-
um og fjármálum og jafnvel svik við
sína nánustu.
Efnishyggjan er sýkillinn, peninga-
græðgin lömunarveiki siðferðisins.
Það er bezti gróðavegur að selja við-
bjóðslegt og siðspillandi lesmál, sorp-
rit, klámrit, glæparit og glæpakvik-
myndir, eiturlyf og áfengi, siðspillandi,
ranglega nefndar, skemmtanir. Frétta-
blöðin nota sem eins konar beitu hálf-
ar og heilra blaðsíður, myndir eða frá-
sagnir af lauslátum kvikmyndadrósum
og körlum, rétt eins og þetta fólk, sem
ýmist eyðileggur sig á óreglu og ó-
lifnaði eða drýgir sjálfsmorð, ætti að
vera fyrirmyndir uppvaxandi kyn-
slóðar. Menn þvælast víða um álfur og
verja milljónum króna til þess að kvik-
mynda ómerkilega reyfara og skáld-
sögur, til þess að geta haft almenn-
ing fyrir féþúfu.
Mesta hætta heimsins er hin al-
menna siðspilling, en ekki atómvopnin.
Enginn siðferðilega sterkur einstakling-
ur né þjóð sleppir lausu villidýri á
náungann, og ekki heldur atómspi’engj -
um. Allt útvortis prjál heimsmenning-
arinnar og tímanleg velgengni fjölda
manna læknar ekki innvortis krabba-
meinið. Hér má enn einu sinni minna
á hinar „kölkuðu“ gi'afir, sem meist-
arinn talaði um í hinni stórfenglegu
ávítunarræðu sinni.
Peningagræðgin gerir flestar fjöl-
mennar borgir að glæpabælum. Fyrri
alda spámenn átöluðu um hina „blóð-
seku“ borg og Jesús grét yfir Jerúsa-
lem. Iðulega birta fréttablöðin frásagnir
um stórkostleg bankarán, minniháttar
rán, innbrot, ofbeldisverk og mann-
dráp. 25. ágúst 1962 sögðu blöðin frá
þremur unglingum, sem stálu 15,000
kr. af ölvuðum manni, einnig frá
dönskum manni, sem dregið hafði sér
48-54 milljónir ísl. króna. Sama blað
segir frá 16 ára unglingi sem drepur
14 ára stúlku, og 17 ára pilti, sem