Eining - 01.12.1963, Blaðsíða 15

EINING
15
Þessum, sem að framan var nefndur:
anda drottins, anda vísdóms og skiln-
ings, anda ráðspeki og kraftar, anda
þekkingar og ótta drottins, — anda
Krists. Slík fylling anda og kraftar
útilokar gersamlega alla þörf á áfengi
og öðrum skaðnautnum. Þetta er sú
hugmögnun, sem guðstrú og trú á
mannlífið og göfgandi hugsjónir veit-
ir. Þetta bjargráð er óbrigðult, vilji
menn hlíta því og magna sig þessari
guðsfyllingu, þá eru öll lagabönn varð-
andi áfengi og skaðnautnir óþörf, en séu
sálir manna tómar, snauðar af þessari
fyllingu andans, geta þeir auðveldlega
orðið fyllibyttur alls konar óhollustu,
og þeim til verndar, eins og hverjum
öðrum óvitum og auðnuleysingjum,
verður að setja ýmis konar bönn. „Þú
skalt og þú skalt ekki“ voru laga-
ákvæði, sem ein dugðu frumstæðum
og andlega vanhirtum lýð. Við þessi
lagaákvæði verða menn að búa meðan
þeir ekki fyllast þeirri guðsfyllingu,
sem stjórnar öllum gerðum manna í
samræmi við bróðurkærleika og guð-
legt réttlæti.
Þetta er enginn eftiröpunar króka-
stígur, heldur sá himnastigi, sem leið-
ir að hæsta marki.

*
IJtburður nútímans
I lieiðnum siS iökuðu menn það tíðum að
bera út böm sín. Hinn kristni siður afmáði
bamaútburðinn og gerðist brautryðjandi í
alls konar barnavernd og lét sér annt um
börnin. /
A þessari öld bera menn ekki út böm sín,
en aldarhátturinn og viss fræ'öimennska ber
rit guðvana sálir manna.
Eftir er svo ein nakin staðreynd. IIún er
sú, að aldrei hefur guðsþörf mannkynsins
verið meiri en einmitt nú, í þessum heimi
efnisliyggju og guðlausrar fræðimennsku.
->f-
IVfundu þau segja já eða nei?
Lítil stúlka var fyrir nokkm að leika sér
á gangstétt í Osló. Ölvaður ökuþór varð
henni að bana. — Myndu foreldrar hennar
segja já eða nei, ef þau væra beðin að
greiða atkvæði um það, hvort selja eigi
mönnum áfenga drykki eða ekki ?
Sama norska blaðið, sem segir frá þessu,
getur þess einnig, að maður nokkur þar í
landi hafi nýlega verið dæmdur í eins árs
og níu mánaða fangelsi fyrir það að aka í
ölvunarástandi á mann og valda honum
dauða. Maðurinn ók burt frá deyjandi mann-
inum, en náðist brátt.
í sama nr. blaðsins er sagt frá árekstri
ökumanns í bíl og manns á vélhjóli. Báðir
vom mennirnir ölvaðir, hjólreiðamaðurinn
talinn eiga fremur sök á árekstrinum, og
liann beið bana.
Þessar em fréttirnar, sem iðulega berast
um þátt áfengisneyzlunnar í umferðarslys-
um.
->f-
Milliliðir
Fyrir mörgum árum kom sóknarprestur
inn í fiskbúð til þess að kaupa sér í soðið.
Ef til vill var þetta .í Vestmannaeyjum.
Prestur talaði mikið. M.a. ræddi hann um
verðið á soðfiskinum, hversu miklu hann
væri ódýrari á bryggju en í fiskbúðinni.
„Þessu veldur milliliðurinn,“ sagði prestui'.
þá sagði fisksalinn rólega og ísmeygilega:
„Sama má víst segja um guðsorðið, það
mundi ódýrara, ef það fengist milliliðalaust.“
Blik.
-□-
Bókaást
Þorsteinn heitinn Þorsteinsson, sem lengi
var sýslumaður í Dalasýslu, var sem kunnugt
er, einn mesti bókasafnari hér á landi. Þeg-
ar lát hans fréttist, orti borgfirzkur bóndi
þessa vísu:
Fallega Þorsteinn flugið tók.
Fór um himna kliður.
Lykla-Pétur lífsins bók
læsti í skyndi niður.
Blik.
-□-
Koma þó seint sé
Gamall maður fór til Reykjavíkur og leit-
aði læknis. Læknirinn rannsakaði hann gaum-
gæfilega og sagði síðan: „Það er slæmt, að
sumt fólk leitar ekki læknis fyrr en það er
hálf dautt.“ — „Til míri kemur það aldrei,
fyrr en það er steindautt,“ sagði gamli mað-
urinn.
„Nú, hver eruð þér?“ spurði læknirinn.
„Eg er grafari við Landakirkju í Vest-
mannaeyjum.“
Blik.
-□-
Heit ást
Fyrir svo sem 40 árum bar stúlka bam
sitt til skímar. Þurfti hún þá að greina
presti frá því, hver væri faðir barnsins.
„Hann heitir Pétur Jónsson, sem átti heima
á H....,“ sagði stúlkan.
„Hvemig má það vera?“ spurði prestur,
„hann, sem fór til Ameríku fyrir tveimur
árum.“
„Já, en hann sendir mér alltaf bréf öðru
hverju,“ sagði stúlkan, „og þau era heit.“
Blik.
S=l
Skakkt val
Ég ætla að giftast þeim manni, sem ég
vil eigö, hvað sem hver segir, sagði sú litla.
Það er ekki hyggilegt val, sagði vinkona
hennar. Betra er að giftast þeim manni, sem
ýmsar aðrar vilja ná í.
□
Framsýni
Skotinn var í brúðkaupsferð og í hrifn-
ingu yfir velgengni sinni keypti hann súkku-
laðplötu, braut hana í tvennt, fékk ástinni
sinni helminginn, en stakk hinum helmingn-
um í vasa sinn.
Eftir nokkra stund spurði unga frúin,
hvort þau ættu ekki að gæða sér einnig á
liinum helmingnum. —
Nei, svaraði skotinn, við geymum barninu
hann.
□
Snjallræði
Heyrt hef ég það, sagði unga frúin, að
egg geymdust betur á köldum stað.
Þá spurði ungur bróðir hennar: Hvers
vegna ekki að láta hænuna halda til í kæli-
skápnum?
□
Eftirlýsingar
Köttur eirni tapaðist frá frú A...., sem
liefur tvo svarta bletti á nefinu og rófunni.
Aimbandi týndi stúlka með gulllás að
framan en perlu að aftan.
Horf þú ekki á vínið,
hversu rautt það er,
hversu það glóir í bik-
arnum og rennur ljúf-
lega niður. - Að síðustu
bítur það sem högg-
ormur og spýtir eitri
sem naðra.
---------------------------—.-------