Reykvíkingur - 26.07.1928, Blaðsíða 26

REYKVIKINGUR
346
Hvernig á ég að búa
mér til íslenska
þjóðbúninginn?
Frh.
6. Húí'an.
»Húfan (sjá inynd A og B).
Það er skottliúfa, sem valin hef-
ir verið, sem viðeigandi höfuðfat
við l’jóðbúninginn. Skotthúfan
er að líkindum yngri en litklæð-
in, en með [>ví að liún hefir áð-
ur verið notuð hér mikið, þótti
ekki annað höfuðfat standa nær,
enda kemur skotthúfa fyrir af
ýmsum gerðum í pjóðbúninguin
karla um öll Norðurlönd. Hún er
sniðin í tveimur stykkjum, topp-
inynduð, og er oddurinn brotinn
út af til vinstri Silfurlitur eða
gyltur skúfur er í toppnum, (>—
7 cm. langur og er hann látinn
lianga niður framan við eyrað.
(Til pess parf húfan að vera brot-
in skakt, pannig að hún veröi
hærri að framan, eins og sýnt
er ineð punktalínunni á myndinni.
Líka má skúfurinn vera úr
silki. Legging er neðan á húf-
unni, 2x/2—3 cin. breið, og eftii' .
sauinunum alla leið upp í topp*
inn. kemur sú legging út eins
og brydding á peiin parti, sem
legst út af og sést hún par að- i
eins liálf, pví toppurinn er press-
aður flatur og brotinn eftir sauni-
unum (og par meö eftir miðri
leggingunni). Verður pví hálf
leggingin innaná útbrotinu. Legg'
ingarnar á húfunni verða að vcra
úr silki eða einhverju punnu efni»
svo pær séu ekki of fyrirferða-
iniklar, og svipaðar húfunni sjálfn
að lit. Stundum eru lagðar gyb'
ar eða silfurlitar smirur meðfram
leggingunni og er pað í sam-
ræmi við silfur- eða gulldúskinn
í toppinum.- Ef húfan er fóðruð,
er fóðrið ekki látið ná lengra en
upp að útafbrotinu. Annars er
loðhúfa sjálfsagt vetrarhöfðfat við
búninginn, enda er hún eitthvert
hið elsta höfuðfat, sem sögur
fara af. En algengt mun pað
hafa verið til forna, að nota höf-
uðföt, sem áföst voru við önnur
klæði. Hafa meun oft gengið ber-
höfðaðir, en með band eða spöng
(lilað) um höfuðið, pegar meira
var við haft. Iílaðið hefði nú átt