Reykvíkingur - 26.07.1928, Qupperneq 10

330
REYKVIKINGUR
Flugferð.
Pinnur Jónsson póstmeistari fór
af stað til Isafjaxðar með „Súl-
wmi“ 20. þ. m. En daginin eftir
mætti ritstjóri þessa blaðs hon-
um á götu og spurði hverju sætti.
Sagði Finnur ritstjóranum þá
pessa ferðasögu:
Föstudagsmorguninn 20. þ. m.
lagði ég af stað héöan úr Rvik
áleiöis til ísafjarðar með Súlunrn.
Nokkrum dögum áður hafði ég
pantað far hjá Flugfélaginu og
var það auðsótt, en þegar ég dag-
inn áður en Súlan fór, kom á
skrifstofuna, tii þess að taka far-
miða fyrir, mig og tvo fyrir
aðra, er ég hafði verið beðinn að
sækja, frú A. Friðriksson og frú
Brock Nielsen, var mér sagt að
ef logn væri mundi óvist að
flugvéiin gæti hafið slg upp, nema
með þrjá farþega og yrði þá einn
verða eftir í Rvik, af þeim fjórum
er far höfðu pantað.
Nú vildi svo vel til þegar farið
var á stað héðan, um kl. 10, að
vindur var nokkur og hóf vélin
sig til flugs í annari atrennu.
Talsverður þokuslæðingur var
þegar norður kom í fióann, en
annars bezta veður. Fegar sjórinn
sást i gegn um götin í þokumni
sló á hann grænum bjarma, en
öldurnar brotnuðu hvitar og fall-
egar við ströndina. Eftir að flogið
hafði veiið með Mýrunum allieneí*
var alt í einu snúið aftur, flogi®
um stund sömu leið til baka,
síðan lent í lygnum vogi v'ð
ströndina. Aðspurðir sögðu iioS',
mennimir að ólag væri á kæ*1'
vatninu til vélarimnar og hefða
þeir þessvegna orðið að lenda-
Að vörmuspori var haldið á stað
aftur, Þokan var ennþá talsverð,
en þó rofaði svo til, að faraf'
stjóri ákvað að fljúga yfir Sn®'
fellsnesið; annars ætlaði hamn nt
fyrir það. Uppi í 1500—1700 meba
hæð var glaðasólskin og sáu’11
við Snæfellsjökul bjartan og tig°'
arlegan standa upp úr þokunnJ-
Einnig sást amnað veifið í svarta11
fjallgarðinn á hægri hönd.
Að tvJm tímum liðnum, ^ra
þv ífarið var frá Rvik vorum
komin að bryggju í Stykkishólm1’
en þar átti að taka benzin-
dvöl þessari teigðist svo, að e1^
var lagt á stað aftur, fyrri‘en a
þriðja tímanum. Voru flugmelU1
irnir að gera við útblásturspíP
una, sem hafði skemst vegna h'
ans á vélinni, en við sátum a
snæðingi. 1 StykkishóJmi var l°oa
og gat Súlan eigi hafið sig ,
flugs vegna þungans. Sagði nl*
fararstjóri að ekki yrði
néma með tvo, og varð það ur,
ég og Kjartan Ólafsson
læknú>
sem var fjórði farþeginn, urðum
eftir, með skýlausu loforði far