Vera - 01.04.1986, Blaðsíða 3

Röng leið!
Kæra Vera!
Það er auðvitað tímabært að benda kon-
um á það nú þegar þær eru orðnar helm-
ingur stúdenta við Háskóla íslands, og
stærstur meirihluti í öldungadeildum aö
þetta er allt tóm vitleysa, þær eru á rangri
braut. Því að konur, svo sérstæðar sem
þær eru, hafa fulla innsýn í menntunar-
þarfir sínar skv. ábendingu Harðar Berg-
manns, fyrrum kennar. Þetta var undirrit-
aðri alls ekki Ijóst fyrir og er reyndar ekki
enn. Jafnan þegar konur hafa náð ein-
hverjum árangri í jafnréttisbaráttu hafa
komið fram efasemdir um réttmæti hans.
Það hefur ekki verið umdeilt að menntun
er ein besta leiðin til betri stöðu kvenna.
Jafnstaða í menntunarmálum næst ekki
með sérstöðu. Konur mega aldrei vera
„undirmáls". Til þess að konur standi
jafnfætis ungu fólki til náms verða þær að
hafa sama grunn og það. Fólk með undan-
þágu til náms í sérstökum greinum er al-
farið bundið við þær. Það hefur ekki tök á
að skipta um námsbraut ef áhugamálin
þróast í aðra átt. Fyrir allan þann fjölda
kvenna sem valið hafa öldungadeild til að
bæta menntun sína og styrkja stöðu sína í
samfélaginu væri áhugavert að vita hvers
vegna sú leið er röng. En i svari Harðar
Bergmann finnast engin rök fyrir því. Hvað
er það í stúdentsnámi sem er svo ranglátt
fyrir eldri konur en rétt fyrir ungu konurn-
ar?
Kristín Sigurðardóttir
Bjóðum fram!
Hafnarfirði, 18. mars 1986.
Kæra Vera!
Það fer líklega ekki framhjá neinum að
þessa dagana eru í vændum borgar-, bæj-
ar- og sveitarstjórnakosningar. Fjölmiðlar
birta sífellt úrslit úr prófkjörum gömlu
flokkanna. Því miður virðist það ætla að
vera þannig áfram að konur skipa ekki
efstu sæti listanna, þó eru örfáar undan-
tekningar frá þessari, að því er virðist, reglu
Það fer því ekki milli mála að, það að konur
skipa í örfáum tilvikum fyrstu sæti listanna
og fáeinar eru í öðrum efstu sætunum, eru
bein áhrif frá Kvennalistanum og Kvenna-
framboðinu. En betur má ef duga skal, við
erum jú helmingur fólksins í landinu og vilj-
um að tekið sé tillit til skoðana okkar vegna
þess að við vitum, að jafnrétti á öllum svið-
um er farsælast fyrir alla þegar til lengdar
lætur.
Það var Ijóst fyrir þó nokkru að Kvenna-
listinn býður fram í Reykjavík og Selfossi,
það er líka vitað að Kvennalistakonur víðar
á landinu eru að kanna málin í sínum
heimabyggðum og verður spennandi að
heyra hvað skeður. Nú er um að gera að
konur standi saman þar sem Kvennalist-
inn býðurfram og kjósi hann, því að við vit-
um að í höndum Kvennalistakvenna eru
þau mál best komin sem okkur finnst brýn-
ast að sinna. Þar fyrir utan eru engin mál-
efni okkur óviðkomandi, þess vegna þurfa
konur ekki síður en karlar að hafa áhrif þar
sem teknar eru endanlegar ákvarðanir um
málefnin í þeirra heimabyggðum.
Stelpur, verum óhræddar að bjóða fram
og takast á við vandamálin. Komum okkur
í aðstöðuna til að geta leyst þau á okkar
kvenlega hátt. Það geta engir karlar gert
fyrir okkur, auk þess sem við viljum gera
það sjálfar.
Að lokum vil ég biðja Veru að senda öll-
um stelpum á kosningaaldri hvar á landinu
sem þær eru hvatningarkveðjur. Við get-
um verið vissar um að börnin okkar eiga
eftir að verða ánægð með það sem við er-
um að gera núna og karlarnir okkar þegar
augu þeirra opnast fyrir því að þeir vita
ekki alltaf betur.
Ragnhildur Eggertsdóttir
P.s. Gleymum ekki aö þaö er fjögur ár þar
til tækifærið gefst aftur. R.E.
Stelpur, stelpur!
Nú býðst okkur eitt af stórkostlegustu
tækifærum lífsins, það er að taka þátt í
kosningabaráttunni fyrir borgarstjórnar-
kosningarnar i vor. Þær sem það hafa
prófað vita hvað þetta er stórkostlegt. Allar
verða að vera með, allar konur á öllum
aldri því allar geta gert eitthvað. Kosninga-
baráttan skiptir okkur miklu máli því að þá
fáum við tækifæri til að vekja athygli á okk-
ar málstað og okkar kjörum. Komum með
og verum virkar, komum okkar sjónarmið-
um að, ekki bara með því að fylla út kjör-
seðilinn, heldur með því að vinna saman í
baráttunni.
Helga Sigrún.
Ljóð
Ósló í febr. ’86.
Kæra Vera!
Ég sendi þér eitt af Ijóðum mínum.
Ástæðurnar eru margar og ég veit að það
er óþarfi að telja þær upp fyrir þig.
Þessa hvítu febrúardaga sit ég löngum
við gluggann og skrifa á nýju ritvélina. Ég
fékk hana á mæðradaginn, frá elskunni
minni.
Skáldkonan
(sem byrjaði að yrkja)
full af vonleysi
hversdagsins
kom hún til dyra
og skáldið
benti á bækur
til innblásturs
á steinilögðu
vaskahúsgólfi þar sem
hvítur suðupottur
gleypir sængurföt næturinnar
missti hún mátt sinn
í gegnum
húð hennar smýgur
nístandi gustur
frá mógulum reyk
sígarettunnar
og augun tifa
í takt viö dettandi
dropa
á stól
vandlega brotinn
þvottur
í máttleysi
óttans
bendir hún á
fegurð haustsins
í trjánum
Kærar kveðjur
Kristrún Guðmundsdóttir
3