Vera - 01.04.1986, Blaðsíða 15

um vel að tilvera okkar byggist
ekkert á Ijúfu jafnrétti. Það er
augsýnilegt hvar sem á er litið.
Málið er ekki bara að
mennta sig, við þurfum að fá
kvensæmandi kaup fyrir vinnu
okkar. Hvað hefur gerst? Nú
eru til dæmis Ijósmæðra-,
þroskaþjálfa-, kennara- og
hjúkrunarskólinn komnir eða
u.þ.b. að komast á háskóla-
stig. En skilningurinn á að það
þurfi að borga kaup fyrir þessi
störf er aftur á móti ekki að
sama skapi, og við næstum því
borgum með okkur í þessi
störf.
Aukin menntun hlýtur að
vera af hinu góða. Einkenni-
legt er samt, að á sama tíma og
leiðir lokast ungum stúlkum
sem ekki hafa stúdentspróf þá
geta ungu mennirnir valið um
leiðir án stúdentsprófs. Til
dæmis er lögregluskólinn eins
árs bóklegt nám og níu mánuð-
ir í verklegu námi og það er
,,Við getum ekki leyft
okkur að vera stikkfrí"
leikanum sem gín við konum
sem eru eldri en við. Einmitt
núna erum við samræmanleg-
astar kvenímyndinni í augum
samfélagsins. Við erum ungar
og konur skyldu jú vera ungar
allt lífið. Við erum líka upp á
okkar besta hvað útlit snertir,
margar ólofaðar og að ég tali
nú ekki um, barnlausar.
Enda finnst okkur mörgum
við hafa höndlað heiminn og
framtíðin liggi björtog fögurvið
fætur okkar. Hvaða erindi get-
ur kvennapólitík átt við okkur?
Mæður okkar og ömmur hljóta
að vera eitthvað gallaðar fyrst
Þeim finnst heimurinn ekki
bara bjartur og fagur. Eða var
hað bara einhver nýr raunveru-
leiki sem mætti þeim þegar
hær hættu að vera ungar,
fallegar, ólofaðar og barnlaus-
ar?
Getur verið að það sé
kannski verkefni Kvennalist-
ans aö sjá svo um að lífssýn
okkar verði aö veruleika?
Er ástæða þess að ungar
stúlkur flykkjast ekki í kvenna-
hreyfingar í dag, sú sama og
veldur þvi að almenningur hef-
ur ekki áhuga á málefnum aldr-
aðra, sjúkra, öryrkja og
þroskaheftra? Hverjir skyldu
það nú vera sem verða gamlir,
sjúkir, öryrkjar eða þroskaheft-
ir? Er það ekki almenningur?
Og hverjir skyldu það nú
vera sem verða gamlar og
hrukkóttar barnakerlingar?
Eru það ekki ungu stúlkurnar?
Nei, mér finnst að við ungu
stelpurnar sem allt leikur í lyndi
hjá, getum ekki leyft okkur að
vera stikk frí. Við verðum að
opna augun áður en við rek-
umst á vegginn og sjá til þess
aö vegurinn sem nú hefur verið
ruddur verði heflaður. Viö vit-
engin nauðsyn að hafa stúd-
entspróf.
Eins og það er nú notaleg til-
hugsun að vita af velmenntuð-
um Ijósmæðrum, kennurum
o.s.frv. í ábyrgðarfullum störf-
um, skýtur það nokkuð skökku
við að gerðar eru miklu, miklu
minni kröfurtil ábyrgöarmikilla
karlastarfa.
Ég gæti nefnt mun fleiri
dæmi um misréttið sem við
ungu stúlkurnar búum við í
dag. T.d. fær nemandi sem
stefnir aö stúdentsprófi á iðn-
braut námslán, á meðan nem-
andi á sjúkraliðabraut fær það
ekki. Á hvorri brautinni skyldu
stelpurnar nú vera?
Og hvað höfum við lesið mik-
ið af bókmenntum eftir konur
bæði í ensku og íslensku? Ég
veit ekki hvernig það er í öðrum
framhaldsskólum en ég hef
tekið saman að í 16 áföngum í
ensku og íslensku í mínum
skóla er lesin ein bók eftir
bandariska konu og nokkrar
smásögur eftir íslenskar kon-
ur. Það er ekki það að ekki séu
til bókmenntir eftir konur,
(meira aö segja hefur það kom-
ið fyrir að konur hafa fengið
bókmenntaverðlaun Nóbels),
heldur nær að halda að þær
þyki ekki nógu merkar til af-
lestrar.
Og hverjir skyldu fá vel laun-
uðu sumarvinnuna?
Hvers vegna þurfa ungar
konur að velja á milli þess að
eignast börn og helga sig ein-
hverju starfi, á meðan ungir
karlar standa ekki frammi fyrir
slíku?
Hvenær er fjallað um okkur
eftirlætisbörn þjóðfélagsins o-
pinberlega? Er það ekki þegar
þuldar eru upp tölur um ógn-
vænlegan fjölda fóstureyð-
inga, eða þegar verið er að
selja okkur sem kyntákn eða
verið að nefna dæmi þess
hversu mikið jafnrétti ríki og
barasta út í hött að standa í
kvennabaráttu?
Nei, stelpur, kvennapólitík
varðar okkur allar hvort sem
við erum ungar eða gamlar.
Við þurfum að geta séð fyrir
okkur, við þurfum þak yfir
höfuðið, það ætti ekki aö þurfa
að vera munaður fyrir okkur að
eignast börn, viö notum allar
strætó, sjúkrahús og svona
mætti lengi telja, við erum ekki
undanskildar.
Kvennalistinn sendir okkur
ekki stefnuskrárbækling sem
lítur út eins og kynning á æsi-
spennandi sólarlandaferð. Hjá
Kvennalistanum er ekki dregin
dul á að það þarf óhemju vinnu
og baráttu til að þoka málunum
i rétta átt enda hlýtur það að
vera lokatakmarkið að geta
lagt niöur hreyfinguna en
þangað til verðum við að vinna.
Margrét Jónsdóttir
15