Vera - 01.04.1986, Blaðsíða 8

I

ip

§
p
B
i
II
6
@
Sé-
&
£-V.
I
,,Hvað ertu að hugsa er þú
skúrar gólfiö?
Hvað ertu að hugsa er þú
vaskar upp?
Hvað ertu að hugsa er þú
hnoðast með börnin?
Vinnur svo úti hálfan dag?
Stelpa, reyndu að standa
þig!“
m
0
m
m
S3&
..^ír
M
i
I
m

m
W
■#.
ú
m
Það hefur hvarflað að mér
að það sé skilgreiningaratriði á
vinsælu popp-lagi að það hafi
ekkert með raunveruleikann
að gera heldur lýsi bara
draumum þar sem gestir á hvít-
um hestum hrifsa stelpur veik-
ar í hnjáliðunum úr klóm Ijóta
karlsins og þeysa með þær á
hnakknefninu inn í sælulandið
eða bara upp í rúm. Og alveg
eins og í ævintýrunum er sag-
an búin um leið og Mjallhvít og
prinsinn loka augunum í fyrsta
kossinum. Sjálfsagt er poppið
afþreying frá raunveruleikan-
um og taki það sig til við að lýsa
því sem gerist þegar augun
opnast aftur, þá missi það
flótta-gildi sitt og verði því
aldrei mjög vinsælt. Kannski er
það þess vegna, sem „Sokka-
bandsárin" hennar Ásthildar
hafa ekki komist á vinsældar-
listann? Því Ásthildur opnar
augun og sér eitthvað allt ann-
að en hinir poppararnir. Eða
hvaða poppari myndi syngja:
,,Ég er orðin leið og gömul
og enginn sér neitt við mig.
Enginn skiptir sér af því hvort ég
kem eða fer.
Og ég nöldra og naga
er öllum orðin til baga.
Komin út úr samfélaginu hér.“
Ásthildur er reyndar hvorki
leið né gömul, heldur eldhress
og rétt rúmlega fertug, býr á
ísafirði, vinnur í rækju á vetrum
og stjórnar garðyrkjunni á
sumrin, fjögurra barna móöir
— og hefur verið í popp-brans-
anum síðan hún var 13.
,,Já, við vorum þrjár saman
og komum fram á skemmtun-
um, á þorrablótum og svoleið-
is. Við gutluðum á gítara og
sungum Stjána storm, Ég stilli
mína strengi. . . ýmislegt í
þeim dúrnum! Svo söng ég
meö BG.“
— Lærðirðu eitthvað í tón-
list?
,,Nei, bara á gítarinn, það
var nú mest sjálfsnám.“
— Svo varstu með Sokka-
bandinu. Af hverju hætti það?
„Bara af þessu venjulega,
þetta gekk þangað til ein okkar
varð ófrísk og maki annarrar
var afbrýðissamur út í þetta allt
saman. Það var einmitt út af
því sem þessi texti, Hvað ertu
að hugsa — varð til hjá mér.
Síðasta versið er svona:“
,,Hvað ertu að hugsa er hann
skilmála setur?
Hvað ertu að hugsa um að
gefast upp?
Hvað ertu að hugsa um það
sem ei máttu?
Ætlarðu aldrei að vera þú sjálf?
Stelpa reyndu að standa þig!“
Rætt við Ásthildi Cecil
Þórðardóttur Sokka-
band að vestan, sem
sér veröldina allt öðru
vísi en aðrir popparar.
— Það blandast mikið sam-
an hjá þér tónlistin og barátta.
„Já, ég hef alltaf veriö sjóð-
andi jafnréttiskona og textarn-
ir, ja þeir koma einhvern veg-
inn innan frá.“
— Hvernig fannst þér fólk
bregðast við kvennabandi
þegar þú varst með Sokka-
bandið?
„Það var nú dálítiö sniðugt.
Það var aldrei neinn hlutlaus,
fólk tók alltaf afstöðu á annan
hvorn veginn. Of oft voru það
konur sem voru á móti.“
— Hvers vegna heldurðu að
það hafi veriö?
„Einhver afbrýðissemi, held
ég. Konur útiloka svo margt frá
sjálfum sér og þá er eins og
þær geti ekki unað öðrum þess
að gera eitthvað sem þær telja
sig ekki geta sjálfar. Þær kom-
ast ekki út úr eigin munstri og
þola ekki að aðrar geri það.
Annars fann ég meira fyrir
þessu með hljómsveitina en
meö plötuna. En auðvitað er
maður að brjóta allar þessar
þumalfingurreglur, sem maður
ætti víst að fara eftir, og komin
yfir fertugt.“
— Breytir það einhverju?!
„Þaö finnst mér. Mér finnst
ég skynja það alls staðar að við
sem komnar erum yfir fertugt,
við erum dálítið útskúfaðar.
Erfitt aö fá vinnu t.d., samt eru
eldri konur áreiðanlega lang
besta vinnuaflið. En ég er
ákveðin í einu, það er aldrei
neitt of seint. Viljinn er allt sem
þarf. Einn textanna minna er
um þetta, „Ég verð að fá að
vera til.“ Það halda margir að
þetta sé um einhverja for-
smáða ást en það er ekki rétt.
Ég samdi hann einu sinni á
leiðinni heim af balli þegar ég

8
j