Vera - 01.04.1986, Page 18

klæðum einum saman með íslenska fánann sér við hliö. Það væri
ekki amaleg auglýsing fyrir íslenska fataframleiðendur!"
AMBÁTTARBEKKURINN
mjúku gildin svokölluðu. Þegar Kvennaframboðið fór af stað þá
man ég eftir því að ég las grein í blaði eftir Bryndísi Schram, að
mig minnir, þar sem hún sagði að Kvennaframboðið væri tíma-
skekkja. Skekkjan lá í því að það hefði átt að koma fram a.m.k.
30 árum fyrr.
Ég sé engan tilgang með því að konur fari inn í flokkana með
körlunum. Af hræðslu við Kvennaframboðið og Kvennalistann þá
punta gömlu karlaflokkarnir framboðslista sína meö kvenfólki, en
þær konur ráða engu. Karlarnir halda áfram að stjórna svo þetta
er algerlega tilgangslaust. Fjórflokkarnir eru allir eins, á þeim er
stigsmunur en ekki eðlis.
Ólíkt Kvennaframboðinu og Kvennalistanum, þá markaði til-
koma Jafnréttisráðs engin spor. Enda aldrei til þess ætlast, það
átti bara að vera dúsa upp í konur. Það hefur verið ákaflega lit-
laust og hefur engu breytt að mínu mati.“
JiZute 7á -K
á milU sm frffr01 má/um °9 komaaff tarfé,a^ að
samningarnir °9 kref/ast þess Samstart
flokkum þjóðféian9- aunarná/om. Konur í n/f ramaöfllon
au9a mUnu samafnastúmaZ c
aerður fyrir kúúnn^m™ kjarasamningi semVakarh
Slmur,u*
(Konur fánauð igsaj
Nú eru 4 ár síðan Kvennaframboðið fór inn í borgarstjórnina og
3 ár síðan Kvennalistinn fékk fulltrúa á Alþingi. Hvernig finnst þér
hafa tekist til?
,,Ég dáist að þessum konum sem hafa staðið í baráttunni. Mér
finnst alveg stórkostlegt að þetta skyldi hafa komið. En Kvenna-
framboðin hafa fengið allt of litla umfjöllun í fjölmiðlum. Það er
eftirtektarvert hversu hlutur þeirra hefur verið rýr eins og t.d. í
sjónvarpinu. Mig langar til að taka eitt dæmi þar sem rætt var um
stóriðju í sjónvarpinu. Þar var enginn frá Kvennalistanum, ein-
tómir karlar. Þetta kalla ég vitaverða hlutdrægni. Svo þegar hé-
gómi eins og fegurðarsamkeppni er á döfinni þá fara fjölmiðlarnir
af stað, með írafári, eins og t.d. sjónvarpið sem eyddi miklum tíma
af dagskránni tvo daga í röð til þess að fjalla um þennan ,,heims-
atburð“. En fundur þeirra Reagans og Gorbasjofs í París var bara
smáfrétt sem lítil skil voru gerð í sjónvarpinu.
Nú þykir við hæfi að setja fósturlandsins Freyju á sölutorg. Ég
man eftir því að þegar ég var krakki þá var til póstkort af fjallkon-
unni, líklega á Heklutindi. Kannski fara þeir nú að gefa út nýtt
póstkort af henni þar sem hún tónir á hæsta fjallstindinum á nær-
18
veraidi
oorðirgerzt. ^annigþafaaniru"™carfe°a þreyt
Konur verða að vau h /msso9u/egirat.
tví'Ss,::
Jalsbor/nnar konu"
(Hvers eiga konur að gjalda? jg5^
Hulda og Svanhvit
„Égséekki neinabjörgun fyrir mannlífið nema konur hafi miklu
meiri áhrif á gang mála en þær hafa haft, taki við með sin mann-
eskjulega gildi. Þetta þykir kannski of róttækt en karlar hafa verið
við völd frá alda öðli og hvernig lítur heimurinn út í dag? Hann er
á heljarþröm og ég held að þaö eina sem gæti bjargað heiminum
væri að konur settust við stjórnvölinn. Og það kemur að því fyrr
eða seinna, það er að segja ef við verðum ekki kjarnorkunni að
bráð.“
Nú hlýtur að vakna sú spurning þegar þú ert hlynnt þessum
kvennaframboðum og finnst þetta eina rétta leiðin, hvers vegna
þú tekur ekki virkan þátt?
,,Ja, ég hef baraengan tímaeðagetu til þess og auk þessorðin
alltof gömul. Tíminn hefur verið svo lítill, þegar maður er alltaf að
annast börn. Það er krefjandi starf að vera með fatlað barn og svo
er alltaf. . . ég var nú bara með 4 í gær.“
Þaö aö Hulda sé orðin „alltof gömul“ og hafi ekki getu vill Vera
ekki fallast á. En hitt að það sé krefjandi starf og tímafrekt að ann-
ast börn vitum við mæta vel, þó að þau séu heilbrigð.
Hver ástæðan er fyrir því að sjötug kona tekur þann kost að
taka að sér 5 ára ósjálfbjarga barn er önnur og lengri saga sem
ekki verður rakin hér að sinni: ,,Fólk er hissa á mér en það kemur
ekkert við mig. Maður verður bara sjálfur að fara eftir sinni eigin
samvisku. Fyrir mig er ekki um annað að ræða á meðan er I pott-
inn búið eins og verið hefur fyrir fatlað fólk í þjóðfélaginu“.
k.a.á. og K.BI.