Vera - 01.08.1991, Blaðsíða 14

HIN HEILAGA FJÖLSKYLDA
ÞAÐ AKVEÐUR ENGIN
KONA AÐ VERÐA
Hún er hamingjusamlega gift og ImyndÍn UITI VOfldU
á tvö óskabörn. Hún er einnig stjúpuna er sterk.
stjúpa tveggja barna sem er ekki
alltaf auðvelt. Hún er tilbúin til að
deila skoðunum sínum með
VERU, en nafnlaust til að styggja
hvorki né særa stjúpbörnin.
— Ég þekki margar stjúpur og
auðvitað tölum við mikið um
þessa sameiginlegu reynslu
okkar. Það sem við ergjum okkur
mest yfir eru húsnæðismálin,
peningamálin, tíminn og athyglin.
Auðvitað er þetta líka ákveðin
afbrýðisemi og samkeppni um
athygli mannsins. Þetta er ákveð-
in barátta um þennan eina mann!
Því fieiri því minni athygli fær
maður. Ég er hvorki fúl né
afbrýðisöm út í fortíð hans, enda
á ég líka mína eigin! En mér íinnst
oft eins og það sé verið að taka
manninn frá mér. Ég er oft
hundfúl og pirruð þessar helgar.
Þú kynnist manni, verður skotin
og svo segir hann þér að hann eigi
börn — það breytir öllu. Ég man
að ég hugsaði með mér að þetta
yrði ekki til frambúðar. Mér
fannst tvö börn ákaflega mikið
mál. En svo lætur maður það ekki
stoppa sig. Engu að síður er
rnaður settur inn í þetta — það
ákveður engin kona að verða
stjúpa, hún lendir í þvi. Örlögin
haga því þannig.
Svo líður tíminn, framan af sá
ég lítið af börnunum, svo jókst
það smám saman uns við fórum
að búa og það komst í fastar
skorður: önnur hver helgi og svo
eitthvað í fríum: bæði jóla, páska
og í sumarfríum. Sosum allt í lagi
með það. Þetta hefur sinn gang en
er stundum erfitt.
Þaö þýöir ekkert
aö loka sig af ö
heimilinu þó aö
stundum langi
mig mest til að láta
mig hverfa.
STJÚPA
HÚN LENDIR í ÞVÍ
Nú eigum við tvö lítil börn saman
og það er óneitanlega mikill
munur á að vera með fjögurra
manna fjölskyldu eða sex. Bæði á
uppvaski, eldamennsku og hrein-
læti. Við erum alltaf takandi til en
það er samt allt fijótandi í drasli.
Þegar búið er að koma litlu börn-
unurn niður er áframhaldandi
prógram með þeim stóru. Faðir-
inn verður einnig að standa sig.
Hann er oft búinn að vinna mikið
og þetta er auðvitað heilmikið
álag fyrir hann.
Svo virðist sem mörg helgar-
börn hagi sér á svipaðan hátt:
Þegar komið er á föstudags-
eftirmiðdegi er gengið beint inn og
allt skoðað í krók og kring. Þau
fara alltaf sama rúntinn og
spurningum rignir yfir okkur:
Hver á þetta? Hver gaf þetta?
Hvar var þetta keypt? Hvað
kostaði það? Kannski er þetta
einhver afbrýðisemi og óöryggi,
það gerist eitthvað á meðan þau
eru fjarverandi. Svo er spurt hvað
er í matinn og hvað eigi að gera
um helgina. Þessi krafa um
skemmtidagskrá fer oft í taug-
arnar á mér. Matartímarnir eru
einnig oft erfiðir, eins og þeir eiga
líka að vera miklar sælustundir.
Þau eru matvönd, eins og reyndar
fieiri börn en ég þekki heldur ekki
nógu vel inn á matarsmekk
þeirra.
Onnur hver helgi er alltaf
upptekin og mér finnst óþægilegt
að hafa líf mitt svona planað. Þó
er best að hafa þetta allt í föstum
skorðum. Hringl fer illa með
börnin og ekki síður stjúpuna! Ég
þekki eina sem var að gefast upp.
Móðirin og barnið bjuggu úti á
landi og barnið var oft sent til
föðurins með stuttum fýrirvara og
það var ekkert verið að taka tillit
til þess hvernig stóð á hjá honum
og hinni fjölskyldunni hans.
Margar konur treysta heldur ekki
stjúpmæðrunum fyrir börnunum.
Það er ekki þannig í mínu tilfelli,
samskiptin eru í góðu lagi. Sem
betur fer er heldur ekkert borið á
milli. Þau segja okkur lítið frá því
sem gerist heima hjá þeim og ég
efast um að þau séu mikið að
blaðra um okkur og okkar hagi.
Auðvitað er mikið samband iýrir
utan þessar helgar. Börnin koma
oft í heimsókn og hringja mikið.
Það er ótrúlegt hve mikið þarf að
þjónusta börn nú á dögum,
skutla þeim út og suður í það
óendanlega. Áður fyrr gengum við
eða tókum strætó. Nú er þvi oft
borið við að strætó gangi svo
sjaldan og ég kvíði fyrir næsta
vetri þegar hann á að ganga enn
sjaldnar!
Allt krefst þetta töluverðrar
skipulagninar og hann sér að
mestu leyti um það, enda er þetta
hans mál. Ég veit að miðað við
marga tekur hann mikinn þátt í
þessu því að víða bera stjúpurnar
einar alia ábyrgð á helgarheim-
sóknunum. Ég reyni eins og ég
get að draga mig í hlé þó að
stundum sé það erfitt að vera ekki
að ráðskast með, stjórna eða
stýra. Auðvitað skipti ég mér oft af
þeim ef það er eitthvað sem mér
líkar ekki og myndi ekki leyfa
mínum börnum. Það þýðir ekkert
að loka sig af á heimilinu þó að
stundum langi mig mest til að
láta mig hverfa. Ég finn sérstak-
lega fyrir þessu eftir erfiða vinnu-
viku. Það er lika oft mikið að gera
hjá honum og við sjáumst varla
alla vikuna. Svo kemur föstu-
14