Ljósmæðrablaðið - 01.10.1988, Blaðsíða 6

46
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
Magdalena Guölaugsdóttir,
Ijósmóðir frá Þambaravöllum:
Sextíu ára gömul
fæðingarsaga
Það er veturinn 1927. Ég er þá ljósmóðir á Borðeyri í Hrútafirði.
Umdæmi mitt er Bæjarhreppsumdæmi, sem er strandlengjan með-
fram Hrútafirði að vestanverðu frá Stikuhálsi og inn að Holta-
vörðuheiði.
Ég hafði áður en þetta gerðist, sem frá verður sagt, verið sótt vest-
ur í Laxárdal í Dalasýslu og yfir í Staðarhreppsumdæmi í Húnavatns-
sýslu, og mér fannst eins og fólk þeirra ljósmæðra, sem þar áttu hlut
að máli, kærði sig ekkert um það.
Nú er það snemma í nóvember þennan vetur að til mín kemur mað-
ur austan úr Staðarhreppi og biður mig að sitja yfir konunni sinni. Ég
var búin að heyra að þar væri fjölgunar von og vissi að það var 10.
barnið. Ég þekkti þennan mann og vissi mjög vel um hans heimilis-
hagi og ástæður. En án þess að hugsa lengi um ákvað ég að fara þetta
ekki og segi honum það. Með það fer hann mjög óánægður, en ég
hugsandi og ekki heldur ánægð. En það liðu ekki nema fáir dagar, þá
kemur hann aftur og segir að hann sé alveg í vandræðum, Sigríður
sín — en svo hét konan — sé að verða að aumingja, hún sæki þetta
svo fast að fá mig, að það sé henni ekki sjálfrátt. Svo segi ég honum
þá umsvifalaust, að hann megi treysta því að ég geri þetta, en ég setji
það upp að ég verði látin vita undireins og hún finni til og hann hafi
mann og hesta til að flytja mig og ég setji það líka upp að talað verði
við lækninn og hann beðinn að koma. Það megi ekki bregðast. Þessu
var lofað og það stóðst allt.
Svo er það einn síðasta daginn í nóvember, að til mín er hringt
snemma morguns og maður er kominn að sækja mig. Þetta er í norð-
an svælingsbyl og kulda. Leiðin er töluvert löng. Fara þurfti yfir
þrjár óbrúaðar ár og urðum við að fara ótal krókaleiðir til að komast