Freyr - 01.07.1929, Blaðsíða 8

F R E Y R
.68
Verð tilbúins áburðar. — Enda þótt
bændum þyki all-tilfinnanlegt að kaupa
mikið af tilbúnum áburði, þá verður þó
ekki með sanni sagt, að hann sé dýr nú
sem stendur, bvorki þegar miðað er við
verð hans fyrir strið, né verð afurð-
anna, er liann framkallar. Verð tilbúins
áburðar er nú lægra en fyrir stríð, en
allar landbúnaðarafurðir og aðrar
nauðsynjar i miklu hærra verði t. d.
hey, kjarnfóður, kol o. s. frv. Eins og
ég liefi áður fært nokkur rök fyrir hér
i blaðinu, tel ég það borga sig betur
að brenna sauðataði og kaupa útlend-
an áburð en að kaupa kol og bera
sauðataðið á, þar sem ilt eða ekkert
mótak er.
Það er og litlum vafa bundið, að
betra er að auka töðufenginn með til-
búnum áburði heldur en að heyja á lé-
legum engjum. Og ennfremur mun hver
fóðnreining verða talsvert ódýrari í
töðu en kjarnfóðri. Hver fóðureining i
kjarnfóðri mun kosta um eða yfir 30
aura. Séu lögð 2 kg. af töðu í fóðurein-
ing þá má framleiðsuverð töðunnar
vera 15 aura livert kg áður en hún
verður jafndýr og kjarnfóður*). Stund-
um getur taða þó elcki að öllu leyti
komið i stað kjarnfóðurs t. d. handa
hámjólka kúm, til þess að bæta upp
ruddahey o. s. frv.
Tilbúinn áburður er skilyrði fjTÍr
verulegum framförum í nýrækt. Það er
að vísu tilfinnanlegt, í fjTstu, að kaupa
mikið af bonum, á meðan bændur geta
ekki, fyrir það, sparað verulega í til-
kostnaði við beyskapinn. En eftir nokk-
ur ár, þegar túnin eru stækkuð um
*) Framleiðsluverð töðu fer sennilega sjaldan
fram úr 10 aur. pr. kg. Annars væri fróðlegt að
athugulir bændur sendu „Frey“ reynslu sína bæði
i þessu efni og öðrum. Bændur gera of lítið af
þvi að rita í búnaðarblöðin.
helming, véltæk og grösug, þá mun eng-
inn efast um það, að áburðarkaupin
liafa borið margfaldan ávöxt. Islenskir
bændur eru nú alment að byrja að
rækta, nerna nýtt land. Og vegna tím-
anna, sem við lifum á, verður sú rækt-
un að vera stórstig.
Tilbúinn áburður og búfjáráburður.
Það er töluvert algeng skoðun hér á
landi, að tilbúinn áburður geti ekki að
fullu leyti komið i stað búfjáráburðar.
Hann geti e. t. v. dugað í nokkur ár, en
jarðvegurinn þurfi við og við að fá
skamt af búfjáráburði til þess, að halda
við fullu frjómagni.
Þessi skoðun er á engum rökum
bygð. I Gróðrarstöðinni á Akureyri eru
til túnblettir ca. 15 ára gamlir, sem ald-
rei liafa fengið annað en tilbúinn áburð
og eru ekki í sjáanlegri afturför. Við
tilraunastöðina Askov í Danmörku hefir
tilbúinn áburður verið notaður á sand-
kenda jörð í yfir 30 ár án afturfarar í
uppskerunni o. s. frv.
Tilbúinn áburður getur víðast eða
alstaðar að fullu leyti komið í stað bú-
fjáráburðar. I nýrækt á þó best við
að bera búfjáráburð og herfa hann nið-
ur strax. En sennilega má einnig nota
þar tilbúinn áburð, aðeins ef notað er
nógu mikið af honum, tvöfaldur til fjór-
faldur skamtur.
Hvaða tegundir af tilbúnum áburði á
að nota?
Það fer mjög eftir kringumstæðum.
Á ræktargóð tún dugir oft saltpétur
eingöngu í nokkur ár, 1—3 eða svo. En
af því að saltpétur er einhæfur áburð-
ur (hefir aðeins köfnunarefni), nægir
liann ekki lil lengdar. Víðast mun því
þörf á að nota alhliða áburð, saltpétur,
superfosfat og kalí, eða nitrophoska, sem
er blandaður alhliða áburður. Sumstað-
ar dugir saltpétur og superfosfat um