Ljósmæðrablaðið - 15.10.1998, Blaðsíða 28

Bamastofa Oiö hliðina á Oaktinni
utan tímann sem barnið er í rann-
sóknum eða af öðrum ástæðum í
ummönnun starfsfólks. í þeim til-
fellum sem heilsa móður eða barns
á í hlut skal svo fljótt sem unnt er
færa móður og barn saman.
Hvetja til að börnum sé gefið
brjóst þegar þau vilja. A.m.k. 80%
frískra kvenna skulu votta að barni
þeirra hafi ekki verið gefin ábót á
milli mála eða eftir máltíð. Þær
skulu fá uppýsingar og aðstoð við
grjóstagjöf. Barn á að fá brjóst
þegar það vill og ef móðir þarnast
þess að brjóst sé sogið.
Ekki gefa börnum á brjósti túttur
eða snuð. A.m.k. 80% frískra
kvenna skulu votta að þær hafi
fengið upplýsingar um áhrif þess á
brjóstagjöf að nota pela og snuð.
Ekki mega vera nema 2 börn á
deildinni sem nota snuð. Starfsfólk
má ekki nota snuð eða túttur til að
róa börnin.
Styðja uppbyggingu stuðnings-
hópa við brjóstagjöf og benda
mæðrum á þá við útskrift af fæð-
ingardeild. A.m.k. 80% útskrifaðra
kvenna skulu fá upplýsingar um
stuðningshópa, heilsugæsluþjón-
ustu og símaþjónustu. Deildarstjóri
ber ábyrð á að þær fái þessar upp-
lýsingar um möguleika á aðstoð
við brjóstagjöf þegar heim er kom-
ið. Yfirljósmóðir og deildarstjóri
skulu leggja fram skrifleg fyrir-
mæli um þessa þjónustu.
Eg hef unnið áður við deildina og
var því flestum hnútum kunn frá
fyrri tíð. Brjóstagjafarstefnan var
ný fyrir mér í þessari mynd, hún
var markviss og ákveðin. Það var
lagður mikill metnaður í að fylgja
eftir merkjum þess að vera Mor-
Barn vennlig Sykehus. Jonny
Ström, yfirljósmóðir, upplýsti mig
um að undirbúningur stefnunnar
hefði tekist vel, settur á laggirnar
vinnuhópur sem áttu sæti í yfirljós-
móðir, deildastjórar, ljósmæður og
sjúkraliðar, þar sem unnið var að
undirbúningi og framkvæmdinni.
Ekki er nóg að hafa fengið viður-
kenninguna í eitt skipti, það eru
eftirlitsaðilar sem sjá um að henni
sé framfylgt. Gro Nylander yfir-
læknir Kvennlækningasviðs Ríkis-
spítalans í Osló er fulltrúi WHO í
Noregi til að koma á og hafa eftir-
lit með viðurkenningu um Mor-
Barn vennlig sykehus.
Eins og fyrr segir var viðurkenn-
ingin veitt 1995 og komin tveggja
ára reynsla á þessa vinnu. Mér virt-
ist að allir væru sáttir og
stoltir yfir að hafa tekið
upp þessa markvissu að-
ferð við að koma í fram-
kvæmd brjóstagjafar-
stefnu. Snuð var ekki til
á deildinni og fáeinir pel-
ar sem voru eingöngu
notaðir eftir fyrirmælum.
Börnin voru við rúm
mæðra sinnar að öllu
jöfnu, en ef þær óskuðu
eftir að barn væri í ummönnun
stafsfólks þótti það eðlilegt að kon-
urnar fengju hvíld ef þær þyrftu á
henni að halda. Við þær aðstæður
var haldið á börnunum og þau róuð
á þann hátt. Deildinni hafði verið
breytt í þá veru að barnastofan var
minnkuð en í staðin var búin til
önnur lítil sem var tengd vaktinni.
Einnig voru gerðar endurbætur á
setustofu, hún var tvískipt, annar
hlutinn var fyrir sjónvarp og mat-
sal sem konur borðuðu í ef þær
kærðu sig um, þar voru líka hafðir
fræðslutímar, hinn hlutinn var
meira prívat og þar voru konurnar
oft með gesti sína. Heimsóknartím-
ar voru tveir yfir daginn. Ung börn,
að undanskildum systkinum, voru
ekki velkomin. Feður og systkin
höfðu frjálsa viðveru á deildinni.
Eg ræddi við nokkrar sængurkonur
um hvernig þeim líkaði við fyrir-
komulagið sem fylgdi Brjóstagjaf-
arstefnunni og þær sem ég ræddi
við voru sáttar við hana.
Eg tel að flestar Islenskar ljós-
mæður vinni að mestu leiti eftir
þrepunum 10. Því væri áhugavert
að fylgja stefnunni eftir á þann hátt
að fá viðurkenningu frá WHO um
móður-barna vinsamlega Fæðing-
ardeild.
Sólveig S.J.Þórðardóttir.
Ljósmóðir/hjúkrunarfræðingur.
06 sept 1998.